ระบายออกไป

( เนื้อหาต่อไปนี้หนูอยากระบายออกมาเท่านั้น ) สวัสดีค่ะ หนูเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง อายุ 18 ปี ในบรรดาพี่น้อง หนูเป็นลูกคนโต หนูเสียพ่อไปตั้งแต่ตอนหนูอายุ10ปี ทุกวันนี้มีแต่แม่คนเดียวที่เป็นเสาหลักของบ้าน แม่เป็นผู้หญิงที่แกร่งที่สุด แม่หนูเก่งมากนะค่ะ ส่งเรียนทั้ง4คนได้เรียนหนังสือ มีกิน มีใช้ ถึงแม้จะไม่มากเหมือนลูกคนอื่น แม่หนูเป็นคนอดทนมากๆ อดทนจนบางครั้งหนูก็ไม่ชอบ หนูไม่ชอบที่แม่ต้องทนให้ใครต้องด่า ต้องกลั่นแกล้ง หนูไม่ชอบที่จะเห็นแม่ต้องมาแอบร้องไห้ หนูไม่อยากให้แม่และน้องต้องมาอยู่หมู่บ้านที่มีแต่คนใจร้าย หนูอยากทำทุกอย่างที่ทำให้แม่สบายใจ บ้านหลังนี้เราไม่เอาก็ได้ อยากย้ายไปอยู่ที่อื่น ที่ไกลๆ เพื่อให้แม่และน้องปลอดภัย หนูอยากเห็นพวกเขามีความสุข เพราะตั้งแต่พ่อเสียไป ครอบครัวเราไม่เคยได้อยู่เป็นสุขเลย พวกเราต้องทนอยู่บ้านกับลุงที่แสนจะเลวซามต่ำช้า ตอนเด็กเขาเคยขู่ว่าถ้าเขาไม่ตายพวกเราก็ต้องตาย หนูรู้ว่าหนูไม่ควรคิดแบบนี้ แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมา หนูอยากจะฆ่าเขา อยากให้เขาไปตายซะ หนูเกลียดเขามาก เวลาที่เห็นเขาทำร้ายน้องมันทำให้หนูแทบจะฆ่าเขาให้ตายไปข้างหนึ่ง ยิ่งเวลาที่แม่ไม่อยู่บ้าน หนูยิ่งหวั่นและกลัวว่าเขาจะทำร้ายน้องหรือเปล่า หนูไม่อยากทนอยู่กับไอ่ชั่วคนนี้แล้ว หนูอยากจะพาครอบครัวหนีไปใกล้ๆ แต่อีกใจก็เสียดายบ้านที่พ่อรัก แล้วแบบนี้หนูควรจะทำอย่างไรดี #พ่อจ๋าหนูเหนื่อยเหลือเกิน