ตามหัวข้อเลยครับ ผมจองตั๋วบินวันที่ 31-7 ม.ค. 2016 ผมทำการจองตั๋ว จองที่พักได้แบบกระชั้นชิดมาก 5555 ผมใช้สายการบิน คาเธย์ แปซิฟิก (เขียนผิดต้องขออภัยครับ) ได้ในราคา 15,000บาทถ้วน แล้วจองเกสเฮ้าส์ของ kimchi guesthouse seoul station ครับ เดี๋ยวผมจะมาบอกรายละเอียดที่พักอีกทีนะครับ...
เริ่มวันแรกเลยนะครับ 31 ธ.ค. 2015 ผมขึ้นเครื่องที่สนามบินสุวรรณภูมิเวลา 19.10 น. แวะทรานสิทที่ฮ่องกง แล้วถึงเกาหลีเวลาประมาณตี5 ครับ ซึ่งพอขาแตะถึงพื้นเกาหลีก็เริ่มเลยครับ รองเท้าที่ใส่ไปกัดหนักมาก ต้องค่อยๆเดินตลอดเลยครับ ลางไม่ดีซะละตอนนั้นคิด พอถึงด่านตม.อันเลื่องชื่อ ผมก็ไปต่อคิวกับคนอื่นนั่นแหละครับ คนอื่นๆผ่านง่ายมาก หรือเพราะเป็นตอนเช้าก็ไม่รู้ ทีนี้ล่ะครับตาผม ผมก็ไปยืนหน้าพี่ตม.แหละครับ พอเค้าสแกนพาสปอร์ตแล้ว ทีนี้คอมเค้าดับครับ ก็ต้องยืนรอซักพัก รอบสอง คอมค้างครับ พอรอบที่3 กล้องไม่จับหน้าครับ5555555 ผมยืนอยู่ตรงนั้นประมาณ15นาทีได้ แต่ก็ผ่านมาได้ด้วยดี เอาล่ะครับทีนี้ก็เข้าเมืองได้ เย้!!! แต่ไม่ครับ รองเท้ากัดขนาดนี้ ทำไงหรอ เปลี่ยนสิ่ครับ เปลี่ยนรองเท้า ลากแตะเลยครับ รองเท้าแตะหูคีบบ้านรานี่แหละครับ ท้าลมหนาวกันไป พอออกจากด่านตม.ได้ ทีนี้ล่ะครับ ผมก็ต้องไปซื้อบัตร t-money แล้วก็เติมเงินเพื่อไปขึ้นรถไฟของบ้านเค้าครับ แต่คนไม่เคยไปเองทำไงล่ะครับ ทำใจงมหาเส้นทางอยู่นาน แอพsubwayที่โหลดไปตอนนั้นก็ยังใช้ไม่เป็น แต่ถามว่าคนไทยอย่างเราเอาตัวรอดได้มั้ย ได้สิ่ครับ เดินหาดูมั่วๆ ก็จะเจอรถไฟจอดนิ่งๆ ผมก็ขึ้นเลยครับทีนี้ ไม่รู้จะไปลงตรงไหน กะเข้าเมืองก่อน ค่อยว่ากันอีกที5555555
นี่แหละครับ รองเท้าคู่นี้ที่ใส่ท้าลหนาว (ปล.มันไม่สุภาพนะครับ ผมใส่ตอนขึ้น subwayแล้ว เพราะหารองเท้าผ้าใบอีกคู่ไม่เจอจริงๆ)
เมื่อรถจอดถึงสถานี seoul station แล้ว เป็นสถานีสุดท้ายครับ ที่ต้องลงกันหมด(มั้ง) ผมก็ลง เดินเต็ดเตร่หาทางออก ทางไปเกสเฮ้าส์ของตัวเองสิ่ครับ ถามคนนั้นคนนี้ก็ไม่มีใครรู้จัก ทีนี้ผมก็ใจแป้วสิ่ครับ ไม่มีใครรู้จักเกสเฮ้าส์ชื่อนี้เลย ผมก็เปิดจีพีเอสเดินตามทางเลยครับ เวลา6โมงที่เกาหลี ในคืนวันปีใหม่ เงียบแค่ไหนถามใจตัวเองดู55555555 ผมเดินไกลอยู่ครับ ก็ตามทางgps ไปเรื่อยๆเลย จนกระทั่งเห็นtaxi คือตอนนั้นผมก็ไม่รู้หรอกครับว่าเกาหลีมันมีtaxiแบ่งประเภท แต่คงเป็นโชคดีของผมที่ได้พี่แท้กราคาถูก เค้าคงเห็นผมเอ๋อๆอยู่เลยจอดแวะรับ ผมก็ถามทาง taxi ก็พูดอังกฤษไม่ได้ เกาหลีผมก็ได้แค่ภาษาในซีรี่ย์ พี่taxi เค้าก็กดหาแผนที่อยู่พักนึง เค้าก็ขับออกไป แถมพอถึงจุดที่หยุดรถ พี่แกเดินลงไปหาเกสเฮ้าส์ให้ผมด้วย ช่างใจดีจริงๆ ผมเสียค่าแท็กซี่ไปประมาณ90บาทไทย คือมิเตอร์แทบไม่ขยับเลยครับ พอคุณลุงเดินมาบอกว่าเจอที่พักละนะ ผมนี่โล่งใจเลยครับ คิดว่าจะไม่เจอซะแล้ววววว~ ผมก็ขอบคุณคุณลุงตามมารยาทคนไทยไป1สเต็ป คัมซาฮับนีดา อาจอชี่ 5555555
อ้อออ ว่าจะบอกครับ kimchi guesthouse seoul station ไม่ได้อยู่สถานีโซลนะครับ ให้นั่งซับเวย์สายสีฟ้า ลงที่สถานี sookmyung university ครับ ออกประตูไหนไม่รู้ เพราะตลอดเวลาที่พัก ผมไม่เคยขึ้นกลับได้ที่ประตูทางออกเดิมเลย แต่ถ้าออกจากที่พักจะเห็นนาฬิกาบนตึก ตัวหนังสือสีแดงๆ มีเขียน panasonic อ่ะครับ
ตรงนี้แหละครับ ที่ผมบอก ถ้ามาที่พักก็จะเห็นอยู่แบบนี้เลยครับ
เดี๋ยวมาต่อแพลนวันที่1ของผมให้อีกทีนะครับ วันนี้ขอตัวไปนอนก่อน ฝันดีครับ
Hello Korea บินเดี่ยว เที่ยวโซล
ตามหัวข้อเลยครับ ผมจองตั๋วบินวันที่ 31-7 ม.ค. 2016 ผมทำการจองตั๋ว จองที่พักได้แบบกระชั้นชิดมาก 5555 ผมใช้สายการบิน คาเธย์ แปซิฟิก (เขียนผิดต้องขออภัยครับ) ได้ในราคา 15,000บาทถ้วน แล้วจองเกสเฮ้าส์ของ kimchi guesthouse seoul station ครับ เดี๋ยวผมจะมาบอกรายละเอียดที่พักอีกทีนะครับ...
เริ่มวันแรกเลยนะครับ 31 ธ.ค. 2015 ผมขึ้นเครื่องที่สนามบินสุวรรณภูมิเวลา 19.10 น. แวะทรานสิทที่ฮ่องกง แล้วถึงเกาหลีเวลาประมาณตี5 ครับ ซึ่งพอขาแตะถึงพื้นเกาหลีก็เริ่มเลยครับ รองเท้าที่ใส่ไปกัดหนักมาก ต้องค่อยๆเดินตลอดเลยครับ ลางไม่ดีซะละตอนนั้นคิด พอถึงด่านตม.อันเลื่องชื่อ ผมก็ไปต่อคิวกับคนอื่นนั่นแหละครับ คนอื่นๆผ่านง่ายมาก หรือเพราะเป็นตอนเช้าก็ไม่รู้ ทีนี้ล่ะครับตาผม ผมก็ไปยืนหน้าพี่ตม.แหละครับ พอเค้าสแกนพาสปอร์ตแล้ว ทีนี้คอมเค้าดับครับ ก็ต้องยืนรอซักพัก รอบสอง คอมค้างครับ พอรอบที่3 กล้องไม่จับหน้าครับ5555555 ผมยืนอยู่ตรงนั้นประมาณ15นาทีได้ แต่ก็ผ่านมาได้ด้วยดี เอาล่ะครับทีนี้ก็เข้าเมืองได้ เย้!!! แต่ไม่ครับ รองเท้ากัดขนาดนี้ ทำไงหรอ เปลี่ยนสิ่ครับ เปลี่ยนรองเท้า ลากแตะเลยครับ รองเท้าแตะหูคีบบ้านรานี่แหละครับ ท้าลมหนาวกันไป พอออกจากด่านตม.ได้ ทีนี้ล่ะครับ ผมก็ต้องไปซื้อบัตร t-money แล้วก็เติมเงินเพื่อไปขึ้นรถไฟของบ้านเค้าครับ แต่คนไม่เคยไปเองทำไงล่ะครับ ทำใจงมหาเส้นทางอยู่นาน แอพsubwayที่โหลดไปตอนนั้นก็ยังใช้ไม่เป็น แต่ถามว่าคนไทยอย่างเราเอาตัวรอดได้มั้ย ได้สิ่ครับ เดินหาดูมั่วๆ ก็จะเจอรถไฟจอดนิ่งๆ ผมก็ขึ้นเลยครับทีนี้ ไม่รู้จะไปลงตรงไหน กะเข้าเมืองก่อน ค่อยว่ากันอีกที5555555
นี่แหละครับ รองเท้าคู่นี้ที่ใส่ท้าลหนาว (ปล.มันไม่สุภาพนะครับ ผมใส่ตอนขึ้น subwayแล้ว เพราะหารองเท้าผ้าใบอีกคู่ไม่เจอจริงๆ)
เมื่อรถจอดถึงสถานี seoul station แล้ว เป็นสถานีสุดท้ายครับ ที่ต้องลงกันหมด(มั้ง) ผมก็ลง เดินเต็ดเตร่หาทางออก ทางไปเกสเฮ้าส์ของตัวเองสิ่ครับ ถามคนนั้นคนนี้ก็ไม่มีใครรู้จัก ทีนี้ผมก็ใจแป้วสิ่ครับ ไม่มีใครรู้จักเกสเฮ้าส์ชื่อนี้เลย ผมก็เปิดจีพีเอสเดินตามทางเลยครับ เวลา6โมงที่เกาหลี ในคืนวันปีใหม่ เงียบแค่ไหนถามใจตัวเองดู55555555 ผมเดินไกลอยู่ครับ ก็ตามทางgps ไปเรื่อยๆเลย จนกระทั่งเห็นtaxi คือตอนนั้นผมก็ไม่รู้หรอกครับว่าเกาหลีมันมีtaxiแบ่งประเภท แต่คงเป็นโชคดีของผมที่ได้พี่แท้กราคาถูก เค้าคงเห็นผมเอ๋อๆอยู่เลยจอดแวะรับ ผมก็ถามทาง taxi ก็พูดอังกฤษไม่ได้ เกาหลีผมก็ได้แค่ภาษาในซีรี่ย์ พี่taxi เค้าก็กดหาแผนที่อยู่พักนึง เค้าก็ขับออกไป แถมพอถึงจุดที่หยุดรถ พี่แกเดินลงไปหาเกสเฮ้าส์ให้ผมด้วย ช่างใจดีจริงๆ ผมเสียค่าแท็กซี่ไปประมาณ90บาทไทย คือมิเตอร์แทบไม่ขยับเลยครับ พอคุณลุงเดินมาบอกว่าเจอที่พักละนะ ผมนี่โล่งใจเลยครับ คิดว่าจะไม่เจอซะแล้ววววว~ ผมก็ขอบคุณคุณลุงตามมารยาทคนไทยไป1สเต็ป คัมซาฮับนีดา อาจอชี่ 5555555
อ้อออ ว่าจะบอกครับ kimchi guesthouse seoul station ไม่ได้อยู่สถานีโซลนะครับ ให้นั่งซับเวย์สายสีฟ้า ลงที่สถานี sookmyung university ครับ ออกประตูไหนไม่รู้ เพราะตลอดเวลาที่พัก ผมไม่เคยขึ้นกลับได้ที่ประตูทางออกเดิมเลย แต่ถ้าออกจากที่พักจะเห็นนาฬิกาบนตึก ตัวหนังสือสีแดงๆ มีเขียน panasonic อ่ะครับ
ตรงนี้แหละครับ ที่ผมบอก ถ้ามาที่พักก็จะเห็นอยู่แบบนี้เลยครับ
เดี๋ยวมาต่อแพลนวันที่1ของผมให้อีกทีนะครับ วันนี้ขอตัวไปนอนก่อน ฝันดีครับ