เราเป็นคนที่ชอบเขามานานแล้วตั้งเเต่ตอนสมัยเรียนมหาลัยเพราะอย่างงี้แหละพอเรามีงานทำเราก็ติดต่อไปหาเค้าอีกเพื่อขอไปกินข้าวกับเขา
ต้องบอกก่อนนะว่าสมัยที่ยังเรียนอยู่เขาไม่เคยชอบเราตอบเลยด้วยเหตุผลที่ว่าเราเป็นเด็กช่าง แต่งตัวสกปรกหน้าตาไม่ดี
ตอนนั้นเขาเลยไม่ชอบเรา...
ตอนนี้เรามีรายได้เดือนละหลายKมีรถขับและก็เปลี่ยนการแต่งตัว จัดฟัน ทาครีมให้ผิวขาวขึ้น แล้วแต่ก็ยังติดปัญหาว่าเราชอบขี้หึงเราพูดไม่รู้เรื่อง และชอบโทหาเขาบ่อยเกินไป อันนี้เขาบอกมา
5ปีก่อน ครั้งแรกที่เคยเจอกัน4วันเรามีอะไรกัน 5ครั้งและเราพยายามติดต่อไปหาเขาอีกแต่วันนั้นแฟนเขารับสายและเขาด่าเรามาว่าอย่าโทมาพูดโกหกอีกได้ไหมเราไม่เคยมีไรกันอย่ามาทำให้แฟนเขาทะเลาะกัน
ตอนนั้นจำได้ว่าเราร้องไห้และดราม่ากับเหตุการณ์นี้นานมาก เราพยายามติดต่อเขาทุกทาง เอาชื่อจิงเขาไป searchในgoogle บ้าง ตามหา facebookเขาบ้าง
แต่ไม่เคยได้อะไร หลังจากนั้นเขาโทมาหาเราทุกปี ปีละครั้ง ไม่รู้ด้วยเหตุผลอะไร เราดีใจที่ได้คุยกับเขาแค่ไม่เกิน10นาที เขาก็วางสายไป
ปีที่แล้วเราคิดถึงเขาตอนที่ขับรถผ่านบ้านพี่สาวเขาเราเลยเขียนเบอร์โทรศัพท์ติดต่อเขาไว้ที่ตู้ไปรษณีย์หน้าบ้าน
โชคดีมากพี่สาวเขาโทรกลับมาบอกเบอร์ติดต่อเขาให้เราและเราก็รีบโทรไป แต่ตอนนั้นเขามีแฟนใหม่แล้วและเราก็แอบติดต่อเขาบ่อยๆ บางครั้งที่เขาอยู่กับแฟนเขาก็จะรีบวางสายเราก็เลยได้มีID Line ของเขา ผ่านไป 6เดือน เราเห็นเขากำลังเศร้าทะเลาะกับแฟนเราก็เลยแชทไปหาเค้าบ่อยๆ
จนวันนึงเค้าถามเราว่า เป็นแฟนกันมั้ย?
เราดีใจมากตอนเย็นวันนั้นเราไปกินข้าวกับเขาทันที
วันแรก เรากินข้าวเสร็จ
วันที่สอง เราก็พาเขาไปกินเหล้าและเราก็ไปค้างที่คอนโดเขา เราถามเขาว่ามีแฟนไหม?เขาบอกว่าไม่มี ตอนนั้นเขาเมามากแต่เราไม่เมา เรามีอารมณ์มากอดใจไม่ไหวและเราก็มีอะไรกัน
วันที่สาม เราเริ่มสงสัยว่าทำไมเขาชอบเอาโทรศัพท์เข้าห้องน้ำและใส่Passwordตลอดเวลา และคำตอบที่ได้ก็เป็นเหมือนเดิมคือ "เอาไปฟังเพลงและมีความลับกับที่บ้าน ขอให้เชื่อใจกันนะ ไม่มีใครหรอกโตแล้วพูดคำไหนคำนั้น"
เราเริ่มโวยกับสิ่งที่เขาทำและมันเป็นจุดเริ่มต้นของการทะเลาะกัน
เวลาทะเลาะกันเราก็ผิดเสมอเพราะด้วยอายุที่ห่างกัน 10 ปี เหตุผลของเราไม่เคยสู้เขาได้เลยสักครั้ง
มีอยู่คืนนึงพอเขาหลับเราแอบเอานิ้วเขามาแสกน และเราก็รู้ความจริงทั้งหมดว่าเขามีใครในLine และface book บ้าง
เราก็ร้องไห้โวยวายด่าเขาสารพัดกะจะไม่เอาแล้ว จะตัดใจแล้วกล้าท้าเลิกขนของออกจากห้องและเราก็มีคุยกับคนอื่นบ้าง
หลายต่อหลายครั้งเรานัดผู้หญิงคนอื่นไปกินข้าวไปดูหนังไม่เลือกใครก็ได้ขอให้คุยกับเราจะอ้วนจะดำจะไม่สวยเราคุยหมดพาไปเลี้ยงข้าวทุกคน
และเมื่อเราทะเลาะกันสะสมมากขึ้น เรากับเขาเหมือนแก้วที่แตกแล้วบาดแผลมันฝังลึกลงไปทุกๆวัน ถึงแม้จะปรับตัวเท่าไร
เราก็ไม่เคยมีดีในสายตาเขาอยู่แล้ว
ตอนนี้เราเห็นเค้าเริ่มคุยกับคนใหม่ เราแอบร้องไห้มีน้ำตาและเก็บของออกจากคอนโดเขาและย้ายกลับมาอยู่บ้าน
ทุกเช้าที่เราเป็นห่วงเขาเราก็ซื้อข้าวไปให้ที่โต๊ะทำงานที่ออฟฟิศเขาและทิ้งNote ไว้ให้แต่ไม่ได้ผลเราก็ยังทะเลาะกันเหมือนเดิม
เราใช้คำพูดหยาบๆแรงๆและไม่ช่วยเขาจ่ายค่าเช่าคอนโดเดือนแรกมันทำให้เรื่องระหว่างเราเลวร้ายขึ้นไปอีก
การที่ต้องทำงานตึกเดียวกันถึงแม้จะคนละชั้น เราก็ยังอดนึกถึงเขาตลอดเวลาไม่ได้
เราเป็นห่วงเขามากทุกครั้งที่เราเห็นเขาสูบบุหรี่เราก็จะชอบไปตำหนิเขาอีกนั่นก็เป็นอีกเหตุผลของเด็กที่เขาไม่ชอบ
เราไม่อยากให้เขาไปกินเหล้ากับเพื่อนเพราะเรารู้ว่าเขากินหนักมาก เราก็ตามไปที่ร้านเหล้าถึงเราจะรู้ว่าเพื่อนๆเขาไม่พอใจที่เราตามมาแต่เราก็ยังทนเพราะเป็นห่วงเขามาก
เราอยากทำความสะอาดห้องให้นะ
อยากกอดเขาตอนนอน
เราอยากเป็นคนที่เขารักมากๆจัง
เราอยากมีรูปคู่กับเขาบนโปรไฟล์
เรารักเขามากเราหวงเขามากแต่เขาไม่ยอมเพราะเขาอายุ37แล้วในfacebookมีคนรู้จักเยอะทำไม่ได้หรอก นั่นแหละคำตอบ
เราไม่รู้ว่าขณะที่นอนเตียงเดียวกันเป็นแฟนเก่ากันเคยรักกันแต่ต้องมาอยู่ด้วยเพราะว่าจะได้ประหยัดกันทั้งสองฝ่าย
ตอนกลางคืนก็ต้องร้องไห้คนเดียว
ตอนเช้าก็ต้องเดินแยกกัน
มันจะมีคนอื่นที่เป็นแบบเรารึเปล่า?
และเมื่อไหร่เราจะเลิกรักเขาได้เสียที?
เราเป็นทอม พึ่งเลิกกับแฟน2เดือน เรายังทำงานและอยู่คอนโดด้วยกัน เขาไม่รักเราแล้ว...ทำไงดีถ้ายังเรายังเลิกรักเขาไม่ได้ ?
ต้องบอกก่อนนะว่าสมัยที่ยังเรียนอยู่เขาไม่เคยชอบเราตอบเลยด้วยเหตุผลที่ว่าเราเป็นเด็กช่าง แต่งตัวสกปรกหน้าตาไม่ดี
ตอนนั้นเขาเลยไม่ชอบเรา...
ตอนนี้เรามีรายได้เดือนละหลายKมีรถขับและก็เปลี่ยนการแต่งตัว จัดฟัน ทาครีมให้ผิวขาวขึ้น แล้วแต่ก็ยังติดปัญหาว่าเราชอบขี้หึงเราพูดไม่รู้เรื่อง และชอบโทหาเขาบ่อยเกินไป อันนี้เขาบอกมา
5ปีก่อน ครั้งแรกที่เคยเจอกัน4วันเรามีอะไรกัน 5ครั้งและเราพยายามติดต่อไปหาเขาอีกแต่วันนั้นแฟนเขารับสายและเขาด่าเรามาว่าอย่าโทมาพูดโกหกอีกได้ไหมเราไม่เคยมีไรกันอย่ามาทำให้แฟนเขาทะเลาะกัน
ตอนนั้นจำได้ว่าเราร้องไห้และดราม่ากับเหตุการณ์นี้นานมาก เราพยายามติดต่อเขาทุกทาง เอาชื่อจิงเขาไป searchในgoogle บ้าง ตามหา facebookเขาบ้าง
แต่ไม่เคยได้อะไร หลังจากนั้นเขาโทมาหาเราทุกปี ปีละครั้ง ไม่รู้ด้วยเหตุผลอะไร เราดีใจที่ได้คุยกับเขาแค่ไม่เกิน10นาที เขาก็วางสายไป
ปีที่แล้วเราคิดถึงเขาตอนที่ขับรถผ่านบ้านพี่สาวเขาเราเลยเขียนเบอร์โทรศัพท์ติดต่อเขาไว้ที่ตู้ไปรษณีย์หน้าบ้าน
โชคดีมากพี่สาวเขาโทรกลับมาบอกเบอร์ติดต่อเขาให้เราและเราก็รีบโทรไป แต่ตอนนั้นเขามีแฟนใหม่แล้วและเราก็แอบติดต่อเขาบ่อยๆ บางครั้งที่เขาอยู่กับแฟนเขาก็จะรีบวางสายเราก็เลยได้มีID Line ของเขา ผ่านไป 6เดือน เราเห็นเขากำลังเศร้าทะเลาะกับแฟนเราก็เลยแชทไปหาเค้าบ่อยๆ
จนวันนึงเค้าถามเราว่า เป็นแฟนกันมั้ย?
เราดีใจมากตอนเย็นวันนั้นเราไปกินข้าวกับเขาทันที
วันแรก เรากินข้าวเสร็จ
วันที่สอง เราก็พาเขาไปกินเหล้าและเราก็ไปค้างที่คอนโดเขา เราถามเขาว่ามีแฟนไหม?เขาบอกว่าไม่มี ตอนนั้นเขาเมามากแต่เราไม่เมา เรามีอารมณ์มากอดใจไม่ไหวและเราก็มีอะไรกัน
วันที่สาม เราเริ่มสงสัยว่าทำไมเขาชอบเอาโทรศัพท์เข้าห้องน้ำและใส่Passwordตลอดเวลา และคำตอบที่ได้ก็เป็นเหมือนเดิมคือ "เอาไปฟังเพลงและมีความลับกับที่บ้าน ขอให้เชื่อใจกันนะ ไม่มีใครหรอกโตแล้วพูดคำไหนคำนั้น"
เราเริ่มโวยกับสิ่งที่เขาทำและมันเป็นจุดเริ่มต้นของการทะเลาะกัน
เวลาทะเลาะกันเราก็ผิดเสมอเพราะด้วยอายุที่ห่างกัน 10 ปี เหตุผลของเราไม่เคยสู้เขาได้เลยสักครั้ง
มีอยู่คืนนึงพอเขาหลับเราแอบเอานิ้วเขามาแสกน และเราก็รู้ความจริงทั้งหมดว่าเขามีใครในLine และface book บ้าง
เราก็ร้องไห้โวยวายด่าเขาสารพัดกะจะไม่เอาแล้ว จะตัดใจแล้วกล้าท้าเลิกขนของออกจากห้องและเราก็มีคุยกับคนอื่นบ้าง
หลายต่อหลายครั้งเรานัดผู้หญิงคนอื่นไปกินข้าวไปดูหนังไม่เลือกใครก็ได้ขอให้คุยกับเราจะอ้วนจะดำจะไม่สวยเราคุยหมดพาไปเลี้ยงข้าวทุกคน
และเมื่อเราทะเลาะกันสะสมมากขึ้น เรากับเขาเหมือนแก้วที่แตกแล้วบาดแผลมันฝังลึกลงไปทุกๆวัน ถึงแม้จะปรับตัวเท่าไร
เราก็ไม่เคยมีดีในสายตาเขาอยู่แล้ว
ตอนนี้เราเห็นเค้าเริ่มคุยกับคนใหม่ เราแอบร้องไห้มีน้ำตาและเก็บของออกจากคอนโดเขาและย้ายกลับมาอยู่บ้าน
ทุกเช้าที่เราเป็นห่วงเขาเราก็ซื้อข้าวไปให้ที่โต๊ะทำงานที่ออฟฟิศเขาและทิ้งNote ไว้ให้แต่ไม่ได้ผลเราก็ยังทะเลาะกันเหมือนเดิม
เราใช้คำพูดหยาบๆแรงๆและไม่ช่วยเขาจ่ายค่าเช่าคอนโดเดือนแรกมันทำให้เรื่องระหว่างเราเลวร้ายขึ้นไปอีก
การที่ต้องทำงานตึกเดียวกันถึงแม้จะคนละชั้น เราก็ยังอดนึกถึงเขาตลอดเวลาไม่ได้
เราเป็นห่วงเขามากทุกครั้งที่เราเห็นเขาสูบบุหรี่เราก็จะชอบไปตำหนิเขาอีกนั่นก็เป็นอีกเหตุผลของเด็กที่เขาไม่ชอบ
เราไม่อยากให้เขาไปกินเหล้ากับเพื่อนเพราะเรารู้ว่าเขากินหนักมาก เราก็ตามไปที่ร้านเหล้าถึงเราจะรู้ว่าเพื่อนๆเขาไม่พอใจที่เราตามมาแต่เราก็ยังทนเพราะเป็นห่วงเขามาก
เราอยากทำความสะอาดห้องให้นะ
อยากกอดเขาตอนนอน
เราอยากเป็นคนที่เขารักมากๆจัง
เราอยากมีรูปคู่กับเขาบนโปรไฟล์
เรารักเขามากเราหวงเขามากแต่เขาไม่ยอมเพราะเขาอายุ37แล้วในfacebookมีคนรู้จักเยอะทำไม่ได้หรอก นั่นแหละคำตอบ
เราไม่รู้ว่าขณะที่นอนเตียงเดียวกันเป็นแฟนเก่ากันเคยรักกันแต่ต้องมาอยู่ด้วยเพราะว่าจะได้ประหยัดกันทั้งสองฝ่าย
ตอนกลางคืนก็ต้องร้องไห้คนเดียว
ตอนเช้าก็ต้องเดินแยกกัน
มันจะมีคนอื่นที่เป็นแบบเรารึเปล่า?
และเมื่อไหร่เราจะเลิกรักเขาได้เสียที?