คือเราอยากรู้ว่าทุกคนที่เข้ามาอ่าน เคยรอใครสักคนหนึ่งไหมครับ ไม่ว่าจะรอเพราะอะไร รอเพราะเธอยังไม่ลืมแฟนเก่า รอเพราะเขายังไม่พร้อมจะหยุด รอเพราะเขาจากไปแล้วหวังว่าเขากลับมา รอเพราะว่าความห่างไกล แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้เรารอได้อย่างมีความหวังก็เพราะรัก แค่นั้นเอง เคยรู้สึกไหมว่ารอไปทำไมวะ รอแล้วได้อะไร เหนื่อยก็เหนื่อย รอแล้วไม่รู้ว่าเขา/เธอ จะกลับมาไหม จะรักเราไหม เกิดคำถามมากมาย หลายคนล้มเลิกที่จะรอ เป็นแบบนั้นไหมครับ เราก็กำลังเป็น เราชอบผู้หญิงคนหนึ่งมาก คุยกันมาสักพักแล้ว เธอเป็นคนสนุกเฮฮาร่าเริง แต่ใครจะรู้ว่าพอลับหลังแล้วเธอจะเศร้าจนเกินจะรู้ เพราะว่าเธอโดนแฟนที่รักมากบอกเลิกมา เธอพูดกับเราตรงๆเลยว่ายังไม่โอเค กลัวทำให้เราเสียใจ กลัวเราคิดว่าเธอแค่อยากได้ใครมาแทนที่แฟนเธอ แต่ทำไมในความรู้สึกเราแบบว่ายิ่งรู้แบบนี้ยิ่งรักเธอ อยากจะอยู่ข้างๆคอยดูแลไม่ให้เธอเสียใจ เธอบอกว่าถ้าไม่โอเคจะถอยตอนนี้ก็ได้นะ แต่เรารู้สึกว่าความรู้สึกเรามาไกลเกินกว่าจะถอยแล้ว เราคิดที่จะรอ เคยมีความคิดที่ว่าอยากจะเลิกรอ แต่พอคิดย้อนกลับไปว่าทำไมวันแรกถึงพูดไปว่ารอได้ ทำไมถึงสัญญา ไม่ใช่เพราะว่ารักเหรอ เราบอกตัวเองแบบนั้นมาตลอด เราอยากรู้อยากจะแชร์ประสบการณ์กับคนที่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ว่าผ่านมาได้ยังไง มีความรู้สึกยังไงกับเรื่องแบบนี้ เราไม่ใช่คนเดียวใช่ไหมที่เจออะไรแบบนี้ อยากจะรู้ว่าเคยมีใครเจอที่หนักกว่าเราไหมเผื่อจะได้ข้อคิดจากเพื่อนๆหลายๆคนนะครับ
เคยรอใครสักคนอย่างจริงจังเพราะรักไหมครับ?