เรื่องต่อไปนี้ สำหรับเตือนผู้หญิงประเภทอ่อนต่อโลก
ไม่มีประสบการณ์ความรัก มีความเชื่อ รักเดียวใจเดียว
ถูกเลี้ยงดูแบบสมัยโบราณ ที่ต้องรักนวลสงวนตัว
พร้อมกับการปลูกฝังในการเป็นแม่ศรีเรือน
แต่ละวันที่ผ่านไปทำหน้าที่ของตัวเอง ตั้งใจเรียน ทำงาน เย็นกลับบ้าน
ไม่เที่ยวกลางคืน ไม่ดื่ม ไม่ค่อยมีเพื่อน ไม่ชอบจับกลุ่มนินทา
รักสงบ รักธรรมชาติ รักความถูกต้อง
ตรงไปตรงมา ทำอะไรด้วยตัวเองมาตลอด ฯลฯ ประมาณแนวนี้
และแล้ว...จากผู้หญิงที่นั่งก้มหน้าทำงานไปเรื่อย ก็ถูกสะกิดใจ โดยวิธีเล่นหูเล่นตาจากผู้ชายคนหนึ่ง
นึกภาพ ทำสายตา คล้ายแมว puss in boots กระพริบตาปริบ ๆ
ซึ่งก่อนนั้น คุณหญิง (ขอเรียกแบบนี้ละกัน) ก็ก้มหน้าทำงานตามปกติ ไม่ได้สนใจจะจำหน้าตา หรือแม้แต่ชื่อเขา ด้วยซ้ำ
เมื่อคุณหญิงถูกกระตุ้น ให้หันมามอง เธอก็เริ่มพิจารณาเขา
ในระหว่างที่ทำงานกัน คุณหญิงได้รับความสนใจเล็ก ๆ น้อยๆ ชวนคุย โหลดหนังมาให้ดู
มีคำพูดแสดงน้ำใจช่วยเหลือ (แต่ช่วยหรือไม่ ก็อีกเรื่องนะ)
ขับรถไปส่งที่บ้าน (ตามอารมณ์เขาสะดวก)
พร้อมกับการป้อนข้อมูล ว่า เขาอยู่ตัวคนเดียว เขาดูแลแม่
คุณหญิงเริ่มไว้ใจ ให้ความสนิทสนมมากขึ้น
แต่ช้าก่อน เพื่อความไม่ประมาท รวบรวมความกล้า ถามเขาดูซิว่ามีแฟนหรือยัง
คุณหญิงต้องต่อสู้กับสิ่งที่ถูกสั่งสอนมาว่า มันไม่งามถ้าจะทำแบบนั้น
แต่เอาน่า ดีกว่าเสียใจภายหลัง และคำตอบที่ได้คือ ไม่มี
คุณหญิงพอใจและเกิดความหวัง เมื่อทางสะดวก เธอก็เริ่มก้าวเข้าสู่ดินแดนแห่งความรัก
เธอเริ่มให้การดูแลเขา เช่น อาหารเช้า
เจอสิ่งของไหนดี ก็นึกถึง ซื้อมาเผื่อ
รู้ว่าไม่สบาย หาหยูกยามาให้... ฯลฯ (เดี๋ยวยาวเกิน)
ขณะเดียวกัน คนในที่ทำงาน ก็จับตามองคุณหญิงอยู่
เธอกลายเป็นเรื่องสนุกในที่ทำงานให้ใคร ๆ ได้พูดถึง
บ้างก็ว่าคุณหญิงฮั้วงานกับเขาหรือเปล่า (เขาเป็นคนมาติดต่องาน)
บ้างก็ว่าคุณหญิงกับเขาเป็นแฟนกันแล้วสิ ฯลฯ
ด้วยนิสัย เธอจึงสงบ และดูแลเขาต่อไป พร้อมกับระวังในเรื่องงานให้ถูกต้องที่สุด
จนกระทั่ง ผลของงาน มีแนวโน้มที่จะไม่ได้การยอมรับ และเหตุผลอื่น ๆ
เขาค่อย ๆ สนใจคุณหญิงน้อยลง ไม่ชวนคุย ไม่ให้รอยยิ้ม ตีตัวออกห่าง
สิ่งที่เคยทำ คำที่เคยพูด ไม่มีให้คุณหญิง อีกแล้ว
จากที่เคยบอกว่า "ไปไหนบอกมา จะพาไป" กลายเป็น "ไปแท็กซี่ ก็ได้"
จนลงเอย ด้วยคำว่า เขาทำดีด้วยเพราะงาน และเขาเจอคนที่ใช่แล้ว
.
.
.
คุณหญิงทำงานต่อไปไม่ได้ เธอออกจากงานที่ทำมานาน
เพราะปัญหาสุขภาพจิตของตัวเอง และคนในที่ทำงาน
เธอเป็นโรคซึมเศร้า และต้องรับการบำบัด
เหตุการณ์คร่าว ๆ (ระยะเวลาของเรื่องประมาณ 2 ปี)
หากจะเป็นประโยชน์ ขอให้สาว ๆ ที่อ่อนต่อโลก ฉลาดให้มากกว่าคุณหญิงนะคะ
อุทิศให้เจ้ากรรมนายเวร
เตือนสาว ๆ ที่อ่อนต่อโลก
ไม่มีประสบการณ์ความรัก มีความเชื่อ รักเดียวใจเดียว
ถูกเลี้ยงดูแบบสมัยโบราณ ที่ต้องรักนวลสงวนตัว
พร้อมกับการปลูกฝังในการเป็นแม่ศรีเรือน
แต่ละวันที่ผ่านไปทำหน้าที่ของตัวเอง ตั้งใจเรียน ทำงาน เย็นกลับบ้าน
ไม่เที่ยวกลางคืน ไม่ดื่ม ไม่ค่อยมีเพื่อน ไม่ชอบจับกลุ่มนินทา
รักสงบ รักธรรมชาติ รักความถูกต้อง
ตรงไปตรงมา ทำอะไรด้วยตัวเองมาตลอด ฯลฯ ประมาณแนวนี้
และแล้ว...จากผู้หญิงที่นั่งก้มหน้าทำงานไปเรื่อย ก็ถูกสะกิดใจ โดยวิธีเล่นหูเล่นตาจากผู้ชายคนหนึ่ง
นึกภาพ ทำสายตา คล้ายแมว puss in boots กระพริบตาปริบ ๆ
ซึ่งก่อนนั้น คุณหญิง (ขอเรียกแบบนี้ละกัน) ก็ก้มหน้าทำงานตามปกติ ไม่ได้สนใจจะจำหน้าตา หรือแม้แต่ชื่อเขา ด้วยซ้ำ
เมื่อคุณหญิงถูกกระตุ้น ให้หันมามอง เธอก็เริ่มพิจารณาเขา
ในระหว่างที่ทำงานกัน คุณหญิงได้รับความสนใจเล็ก ๆ น้อยๆ ชวนคุย โหลดหนังมาให้ดู
มีคำพูดแสดงน้ำใจช่วยเหลือ (แต่ช่วยหรือไม่ ก็อีกเรื่องนะ)
ขับรถไปส่งที่บ้าน (ตามอารมณ์เขาสะดวก)
พร้อมกับการป้อนข้อมูล ว่า เขาอยู่ตัวคนเดียว เขาดูแลแม่
คุณหญิงเริ่มไว้ใจ ให้ความสนิทสนมมากขึ้น
แต่ช้าก่อน เพื่อความไม่ประมาท รวบรวมความกล้า ถามเขาดูซิว่ามีแฟนหรือยัง
คุณหญิงต้องต่อสู้กับสิ่งที่ถูกสั่งสอนมาว่า มันไม่งามถ้าจะทำแบบนั้น
แต่เอาน่า ดีกว่าเสียใจภายหลัง และคำตอบที่ได้คือ ไม่มี
คุณหญิงพอใจและเกิดความหวัง เมื่อทางสะดวก เธอก็เริ่มก้าวเข้าสู่ดินแดนแห่งความรัก
เธอเริ่มให้การดูแลเขา เช่น อาหารเช้า
เจอสิ่งของไหนดี ก็นึกถึง ซื้อมาเผื่อ
รู้ว่าไม่สบาย หาหยูกยามาให้... ฯลฯ (เดี๋ยวยาวเกิน)
ขณะเดียวกัน คนในที่ทำงาน ก็จับตามองคุณหญิงอยู่
เธอกลายเป็นเรื่องสนุกในที่ทำงานให้ใคร ๆ ได้พูดถึง
บ้างก็ว่าคุณหญิงฮั้วงานกับเขาหรือเปล่า (เขาเป็นคนมาติดต่องาน)
บ้างก็ว่าคุณหญิงกับเขาเป็นแฟนกันแล้วสิ ฯลฯ
ด้วยนิสัย เธอจึงสงบ และดูแลเขาต่อไป พร้อมกับระวังในเรื่องงานให้ถูกต้องที่สุด
จนกระทั่ง ผลของงาน มีแนวโน้มที่จะไม่ได้การยอมรับ และเหตุผลอื่น ๆ
เขาค่อย ๆ สนใจคุณหญิงน้อยลง ไม่ชวนคุย ไม่ให้รอยยิ้ม ตีตัวออกห่าง
สิ่งที่เคยทำ คำที่เคยพูด ไม่มีให้คุณหญิง อีกแล้ว
จากที่เคยบอกว่า "ไปไหนบอกมา จะพาไป" กลายเป็น "ไปแท็กซี่ ก็ได้"
จนลงเอย ด้วยคำว่า เขาทำดีด้วยเพราะงาน และเขาเจอคนที่ใช่แล้ว
.
.
.
คุณหญิงทำงานต่อไปไม่ได้ เธอออกจากงานที่ทำมานาน
เพราะปัญหาสุขภาพจิตของตัวเอง และคนในที่ทำงาน
เธอเป็นโรคซึมเศร้า และต้องรับการบำบัด
เหตุการณ์คร่าว ๆ (ระยะเวลาของเรื่องประมาณ 2 ปี)
หากจะเป็นประโยชน์ ขอให้สาว ๆ ที่อ่อนต่อโลก ฉลาดให้มากกว่าคุณหญิงนะคะ
อุทิศให้เจ้ากรรมนายเวร