คนมีน้องคิดอย่างไร

สวัสดีเพื่อนๆเข้าเรื่องเลยน่ะ เราอยู่ม.ต้นมีพี่แต่ไม่มีน้อง อยู่ๆอาก็มีลูกซึ่งตอนนั้นเราประมาณป.4 เราก็รู้สึกเสียใจน่ะที่เราอยู่คนเดียวมาตั้งนานอยู่ๆจะมีคนมาเพิ่ม เรายอมรับว่ากลัวโดนแย่งความรักเพราะตอนเด็กๆย่ารักแต่พี่ พอรู้ว่าอาจะมีลูกเราร้องไห้คนเดียวในห้องบ่อยมาก คนข้างบ้านก็ชอบมาพูดกับเราว่าเป็นหมาหัวเน่าเเน่ๆ ประมาณนี้บ่อยครั้ง จนพอมีเราก็ช่วยเลี้ยงแรกๆอาก็อยู่เลี้ยงด้วย พออากลับไปทำงานเราต้องเลี้ยงกับย่าซึ้งกลางวันเราต้องแกว่งน้องนอนตลอด ไม่ได้ออกไปเล่นกับเพื่อนเลยสักวัน วันหยุดก็ไม่ได้หยุดต้องเลี้ยงน้องเมื่อก่อนเคยได้ไปเที่ยวก็ไม่ได้ไป เสียใจมากตะก่อนเวลาแม่เรามีอะไรก็จะให้เราแต่ตอนนี้แม่ให้แต่น้องพอน้องไม่เอาถึงจะให้เรา พอน้องโต อาก็มีลูกอีกก็คือตอนนี้เราบอกเลยว่าช่วงน้องคนแรกคือนรกมากกว่าตอนนี้เพราะเหมือนโตแล้วเริ่มเฉยๆ แต่มันเริ่มไม่เฉยเพราะปิดเทอมเราต้องเลี้ยงอีกแล้วเรากะจะอ่านหนังสือเตรียมตัวแต่ทำไม่ได้ใครจะไปมีสมาธิแม่บอกให้อ่านตอนน้องนอนใครจะทำได้ไฟก็ต้องปิดต้องนอนแกว่งมีสมาธิที่ไหนหล้ะอ่านกลางคืนก็ไม่ได้เพราะถ้าตื่นสายก็โดนว่าแล้วน้องคนนี้ชอบร้องเวลาตื่นนอนเบื่อมากค่ะ เรากลัวว่าเราจะเป็นโรคประสาทมาก ทุกวันนี้ก็ต้องเลี้ยงจนเหมือนเราเป็นคุณแม่วัยใสค่ะ ลูกก็ไม่ใช่ต้องมานั่งเลี้ยง เพราะย่าเราก็แก่มากแล้ว เฮ้อ ...