เรื่องมีอยู่ว่า
มีกระเทยซึ่งตอนนั้นผมไม่รู้ว่าเป็นกระเทยได้ แอดfacebook ผมมาแล้วชวนเล่น ไลน์วิดีโอและชวนผมช่วยตัวเองผ่านกล้องแบบเซ๊กโฟนซึ่งตอนนั้นด้วยความหน้ามืดผมเลยหลงกลและทำตามเขา
พอต่อมาอีกเดือนกว่าๆ ก็มีรูปผมหลุดที่ช่วยตัวเองถูกส่งต่อให้คนที่ มหาลัยผม ซึ่งกระเทยคนนั้นเขารู้จักกันและส่งมาให้ผู้หญิงคนนี้ดู
ซึ่งตอนนั้นผมช๊อคมากแบบกินข้าวไม่ได้นอนไม่หลับเป็นเดือนๆ แต่ผมก็คุยกับผู้หญิงคนนั้นที่เขาได้รับรูปมาว่าจะไม่บอกใครซึ่งเขาก็เหมือนจะ
ไม่ได้สนใจอะไรมากนักแต่ก็มีคนเห็นรูปนี้เป็นกลุ่มเล็กๆแค่ไม่กี่10คนและก็เพื่อนๆในกลุ่มกระเทยคนนั้น ซึ่งรูปผมก็คงไม่ถูกลบหายไปแน่ แต่ก็ไม่ได้มีการเผยแผร่ต่ออีกหรือถ้าส่งต่อผมก็ไม่รู้อยู่ดี
(ประเด็นที่ผมอยากจะปรึกษาคือ)
เพื่อนผมที่เป็นผู้ชายหรือคนที่ผมปรึกษาเรื่องนี้ เขากลับไม่ซีเรียสอะไรเลย เขาบอกว่าเรื่องนี้มันขำๆ เราเป็นผู้ชาย ก็แค่อายไม่กี่อาทิตเดียวก็หายไม่กี่เดือนคนเขาก็ลืมกันหมดแล้วไม่ได้เป็นคนดังอ่ะไร
แต่ผมนี่สิ เรื่องนี้มัน นานมากแล้วประมาณ 1ปี3เดือนแต่ทุกเช้าที่ผมตื่นมาเรื่องนี้มันจะเข้ามาในหัวเป็นเรื่องแรก ทุกช่วงเวลามันไม่เคยหายไป
พอทำอะไรที่มีความสุขพอนึกถึงเรื่องนี้ก็กลายเป็นคนซึมเศร้าจนผมกำลังจะกลายเป็นคนบ้าไปแล้วผมก็เข้าใจว่าเรื่องร้ายๆมันลืมไม่ได้
เพราะถ้าลืมกันได้โลกนี้ก็คงไม่มีความทุกข์ แต่ผมอยากจะถามเพื่อนๆพี่ๆว่าถ้าเจอแบบนี้กับตัว จะอยู่กับมันยังไงผมอยากได้คำแนะนำ
เพราะผมอยากรู้ว่าถ้าเป็นพี่ๆเพื่อนๆโดนแบบผมจะมานั่งคิดแบบนี้ไหมหรือคิดว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระไม่ได้มาจำกันเป้นปีๆแบบนี้ถ้ามีพวกพี่ๆเพื่อนๆบอกว่าไร้สาระผมคิดไปเองผมจะสบายใจมากเลยครับ
หรือว่าแนวทางวิธีคิดที่จะอยู่กับมันแบบสบายใจ ช่วยทีเถอะครับ ขอบคุณที่เสียเวลาครับพี่ๆ