เรื่องเกิดขึ้นกับเราเองอาการแบบนี้เกิดครั้งแรกตอนเราอายุ24ย้าง25ตอนครังแรกเรานอนอยู่หน้าบ้าน(เราทำงานเข้ากะกลางคืน)วันนั้นประมานบ่าย3ได้เรารู้สึกตัวดูเวลาในนาฬิกาเลยจะลุกอาบน้ำเพราะเข้างาน5โมงเราก็ลุกเดินจะไปเปิดประตูตามปกติแต่เราจับลูกบิดไม่ได้เราตกใจมากหันไปมองที่แปรที่เรานอนเรากับเจอตัวเองนอนอยู่เราทำอะไรไม่ถูกตกใจมากคิดว่าตัวเองตายแล้วเราไม่รุจะทำไงเลยกลับไปนอนทับร่างตัวเองใวเหมื่อนเดิมเราคิดในใจตอนนั้นว่าจะทำยังไงถุงจะเข้าร่างได้เราเริมถองบทสวดมนที่เราเองก็แทบจะไม่รู้ว่าถองผิดรึถูกเลยตอนนั้นเราเห็นทุกอย่างคนเดินไปเดินมา(เราอยู่บ้านเช่า)เราผยายามเรียกให้เค้าช้วยแต่ไม่มีคัยได้ยินเลยจนในที่สุดลูกแฟนเราเลิกเรียนมา4โมงเค้าเห็นเราไม่ตื่นเลยเดินมาปลุกเราเห็นแล้วเราก็ดีใจว่าเราจะได้เข้าร่างแล้วพอเค้ามาปลุกเราเราก็เหมื่อนโดดดูดเข้าร่างแล้วลิมตาในใจทั้งดีใจและตกใจไม่รู้เกิดอะไรขึ้นตั้งแต่วันนั้นมาทุกครั้งที่เรานอนตอนกลางวันเราจะมีอาการจิตหลุดออกจากร่างแต่เรามีวิธีคือเราจะสวดมนจนกว่าเราจะเข้าร้างแต่เราก็กลัวนะว่าเกิดจิตเราหลุดออกมาแล้วถ้ามีคัยมาเข้าแถนเราจะทำยังไงแล้ววันนั้นก็มาถึงเราจิตหลุดจะเป็นเดือนละวันนั้นเราเกิดอยากเดินออกไปใกล้จากร้างตัวเองดูพอเรากลับมากลับนอนทับร่างตัวเองไม่ได้เพราะมีคนมาเข้าแทนแล้วเราตกใจมากเราทั้งด่าทั้งว่าคนที่มาเข้าแทนแต่เค้าก็ไม่ยอมออกจนเราตั้งสติคิดถึงบุญคุณพ่อแม่แล้วบุญที่ตัวเองได้มาแล้วก็สวดมนแล้วก็นอนลงทับร่างตัวเองลงไปสักพักเราก็เข้าร้างได้ตั้งแต่นั้นมาเราก็ไม่ลุกออกมาอีกเรานอนทับร่างตัวเองใวแล้วตั้งใจสวดมนจนกว่าเราจะเข้าได้เราเป็นแบบนี้จะเป็นปีแล้วตอนนี่เรา25เต็มแล้วเราแค่อยากรู้ว่ามีใครเคยเป็นแบบเราบ่างรึป่าวที่เราเล่ามาอาจจะดูเหลือเชื่อดูโกหกแต่เราขอสาบานว่าที่เล่ามาทุกอยา่งคือเรื่องที่กำลังเกิดขึ้นกับเราอยู่เราแค่อยากปรึกษาว่ามีใครเคยเป็นแบบนี่บ่างแล้วมันจะหายไปใหมเพราะเรากลัวเราพลาดเข้าร่างไม่ได้