ควรพอหรือสู้ต่อ ผช แบบนี้เรียกเห็นแก่ตัวมั้ย หรือกรรมตามสนองเรา

เราคบกับแฟนมาเกือบจะ3 ปีแล้ว นี่เป็นครั้งที่2 ที่เราตั้งกระทู้ในพันทิป เรื่องมันมีอยู่ว่า เมื่อก่อนเราเป็นคนเจ้าชู้มากๆ คบซ้อนตลอด แฟนเราคนปัจจุบันเองก็เช่นกัน เรายอมเลิกกับแฟนเก่าที่คบกัน มา 5ปีเพราะแค่คำว่าเบื่อ เบื่อคำเดียวเลยค่ะ ไม่มีอะไรมากกว่านั้น ตอนนั้นชีวิตเรากับแฟนเก่า เค้าตามใจเราทุกอย่าง อดทน และทำให้เรามีความสุขสม่ำเสมอ แม้ว่าเราจะนอกใจเค้ามากแค่ไหน เราก็จะได้รับอภัยเสมอ เพราะเค้ารักเรามาก เราเองก็รักเค้ามากเช่นกัน แต่พอมันถึงจุดเบื่อ ก็คือเบื่อค่ะ เราเริ่มเข้า มหาลัย นั่นก็เป็นเหตุผลที่เราเจอคนมากขึ้น อาจจะเพิ่มช่องให้นอกใจด้วยมั้ง เราตัดสินใจเดินออกจากแฟนเก่าเรา เพื่อไปคบกับคนใหม่ที่พึ่งรู้จัก แต่คือเราก็ไม่ได้ออกทันทีนะ ค่อยๆคุยกับคนใหม่และค่อยๆ ถอยออกจากคนเก่าเรื่อยๆ จน เราคุยกับคนใหม่คบ1 เดือน เราก็ตัดสินใจ ตัดขาดจากแฟนเก่าเลยค่ะ ตัดแบบหมดเยื่อใย เราทำได้ไงไม่รู้เหมือนกันนะ (แย่มาก) อ้ะ เข้าเรื่องเลยดีกว่า เราเริ่มคบกับแฟนใหม่ ขอเรียกแทนว่า ที ทีเป็นที่ตรงสเปคเราค่ะ เราชอบผช คล้ำๆ สูงๆ ผอมๆ และก็เล่นกีต้า คือง่ายๆเลยคือใช่ ใช่เลยคนนี้ เราเจอกับทีที่มหาลัย เค้ามาจีบเราค่ะ เราก็คุยกัน และคบกัน ช่วงที่คบ เราแฮปปี้มาก เค้าทำเราเป็นตัวของตัวเอง และก็อยากเจอเค้าทุกๆวัน คือฟินทุกวันประมานนี้ เวลาผ่านไป สัก ห้าถึงหกเดือน ที่คบกัน เค้าก็เริ่มติดเพื่อน ทะเลาะกันบ่อยขึ้น บ่อยเลยค่ะ เพราะเรื่องติดเพื่อน ทะเลาะกันจนมีขั้นตบตี ทำร้ายร่างกาย และเราเองก็เป็นคนรับทั้งหมด คือเราอยู่หอกับที แต่คือเราไปๆกลับๆนะ ไม่ได้ค้างทุกวัน จะค้างก็ อาทิตละวันๆ ประมานนี้ วันนึงเราทะเลาะกับทีค่ะด้วยความที่เราติดนิสัยเอาแต่ใจ ทำให้ทีหนีจากห้องไป และทิ้งให้เรานอนคนเดียวทั้งคืน แบบติดต่อไม่ได้ เราเสียใจมากค่ะ ร้องไห้ทั้งคืนเช่นกัน (เหตุการนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับแฟนเก่าเราสักครั้ง ก็เลยเกิดข้อเปรียบเทียบ) อ้ะต่อ ทีทำกับเราแบบนี้มา หลายครั้ง ค่อนข้างบ่อย มาก แต่เราให้อภัยค่ะ เพราะรักมั้ง หรือเพราะว่ากลัวเสียที ก็ไม่รู้  ทำให้เรากับทีคบกันมาเรีอยๆ จนครบปี ก็เป็นแบบนี้เรื่อยๆ ค่ะ จากเราใจร้อนก็ใจเย็น เพราะทีใจร้อนเราเลยใจเย็นค่ะ เพื่อรักษาสถานการณ์ และความสัมพัน ทุกๆอย่างวนเวียนอยู่แบบนี้ ทะเลาะกันทีไม่โดนตบตี ทีก็จะทำร้ายตัวเอง ไม่ก็ทิ้งเราค่ะ เรื่องมันซ้ำๆมา รู้ตัวอีกที ก็เข้าปีที่ 3 แล้วค่ะ ตลกดีไวมาก แต่ก็เช่นเดิมค่ะ เรากำลังจะจบมหาลัย ทีก็ลดอารมใจร้อนลงเยอะนะคะ เพราะโตขึ้นมั้ง เออลืมบอก ทีเรียนช้ากว่าเราปีนึงค่ะ เพราะทีเป็น เด็ก ตจว และดรอปเรียนไป  เรากับทีทะเลาะกันบ่อยขึ้นๆ บ่อยขนบางทีเราอยากเลิกให้จบๆ แต่พอทีทำไรผิด เราก็ให้อภัยตลอดทั้งที่ใจอยากจะไปพ้นๆ พอบทจะมีความสุข ก็โคตรสุขเลยค่ะ เรากับที เราได้ไปในที่ที่เราอยากไป และไม่เคยไปกับแฟนเก่า ซึ่งมันดี มันดีเลยค่ะ ทำไรร่วมกันแบบที่ไม่เคยทำ เราทำกับทีไม่เหมือนกับคนที่เคยคบผ่านๆมา จนวันนึงเรารู้สึกค่ะว่าทีไม่เคยทำไรเพื่อเรา เลยสักอย่าง ทีไม่เอาไหน ไม่สนใจเรียน ติดเพื่อน ติดเมา บางครั้งเวลาไปไหนกัน ทีก็เมาค่ะ แต่ เมาไปเที่ยวกับเรา เราอายมากค่ะ เพราะเค้าเมาเค้าจะเสียงดังและใส่อารม เรื่องเดินมาเรื่อยๆ จนวันนี้ เราคิดว่า เราจะปล่อยทีค่ะ ไม่ใช่เพราะไม่รักหรือรักน้อยลง นะคะ เรารักทีเท่าเดิม แต่เหมือนความอดทนมันน้อยลง ทีไม่เคยมีไรพัฒนาเลยค่ะ ทุกเรื่อง การเรียน หรือ นิสัยที่จะมีท่าทีว่าจะดีขึ้น แต่ว่าคือเรารัก ค่ะ รักคำเดียวเลย เอ้อลืมบอก ในเวลาที่เราคบกับที ทีไม่เคยทำให้เรารู้สึกพิเศษเลยค่ะ ไม่มีเซอไพต ไม่มีของขวัน ไม่ว่าเทศกาลไหนๆ รวมถึงวันเกิดเรา ตรงข้ามกับเราค่ะ เราจะทำอะไรพิเศษๆ กับที โดยเฉพาะ วันครบรอบ วันเกิด   ทุกเทศกาลเลย ค่ะ (เหมือนเดิมค่ะ ไม่เคยทำกับแฟนเก่า) เวลาไปเที่ยว เราจะเป็นฝ่ายออกให้ทีทั้งหมด ค่าข้าว ค่าหนัง ค่าอะไร ๆ ทั้งหมดเลย น้อยครั้งที่จะหาร  หารกันก็ 80 /20 เรา 80  นะคะบางครั้งเราคิดนะว่ามันไม่แฟร แต่ก็เออคนอยู่ด้วยกันก็หยวน (หยวนๆ บ้านกูสินี่มันตลอด3ปีเลยนะ) บอกตามตรงเหนื่อยกับทุกอย่างค่ะ แต่ก็เออ รัก  อยากถามว่า จะมีคนแบบเราอยู่อีกมั้ยคะ อยากปรึกษาว่าเราควรทำยังไงต่อ ควรพอ หรือสู้ต่อดีคะ