กลัวที่จะออกไปเจอใครกลัวคนรอบกายกังวลทุกสิ่งทุกอย่าง
อย่างแรกเรยนะก่อนที่เราจะเล่าเรื่องบางอย่างก็พูดออกมาไม่ได้หมดมันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนมาก
ครั้งหนึ่งเราเคยเป็นลูกสาวคนสุดท้องครอบครัวมีความสุขอยู่กันพร้อมน่าพร้อมตาฐานะที่บ้านก็ปานกลางเราเป็นเรียนเก่งและชอบเรียนมากเพราะแม่สอนเราทุกอย่างตั้งแต่อนุบาลจนถึง ป.3 ไม่มีวิชาไหนที่ทำไม่ได้เรียนก็ได้เป็นหัวหน้าชนิดคุมห้องได้เงียบจนครูข้างห้องแปลกใจว่าทำไมห้องเงียบทั้งๆที่ไม่มีครูอยู่ในห้อง แต่...ชีวิตมาสะดุดตอนที่พ่อมีกิ๊กเรากับแม่และพี่เดินตามหาพ่อตอนตีสองตีสามทั่วทุกที่ๆคิดว่าพ่อจะไปตอนนั้นเราจำได้ต่อมาแม่ทนไม่ไหวกับสิ่งต่างๆนานาที่พ่อและย่าและป้าทำกับแม่มา 12 ปี (ป้าเคยยืมทอง50 สต. ไปแต่ไม่คืนแร้วบอกแม่ว่าเป็นทองปลอมทั้งๆที่ยายเป็นคนซื้อให้แม่ตั้งหลายเส้นแล้ว) แม่ก็เรยขอเลิกกับพ่อแต่พ่อไม่ยอมตามแม่ไปที่บ้านเกิดแม่ที่ต่างจังหวัดช่วงนั้นรู้สึกว่าทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้อายคน และสุดท้ายพ่อแม่ก็เลิกกัน แล้วชีวิตก็เปลี่ยนกลายเป็นเด็กยากจนทันที ฉันได้มาเรียนต่อ ป4.ที่ ร.ร ต่างจังหวัดที่ต่างจากในเมืองสิ้นเชิงที่แรกมีปันหากับเพื่อนเอามากๆทั้งเรื่องภาษาเพราะเด็ก ร.ร นี้เค้าพูดภาษาเกินเด็กเกินเราเรยไม่ชอบเรยทำให้ไม่ค่อยมีเพื่อนอันที่จิงในห้องทั้งหมดมีแค่ 4 คนเท่านั้นแหละไม่แปลกที่เทลาะกับพวกนี้แร้วไม่มีเพื่อน.. ต่อมาฉันขึ้น ป.5 พี่กับฉันต้องได้แยกกันเพราะพี่ต้องไปเรียนต่อ ม.ต้นที่ ร.ร อื่นจากนั้นไม่พอพี่อยู่ ร.ร นั้นไม่ได้สุดท้ายได้ไปอยู่กับพ่อ ทิ้งเราไว้คนเดียวแม่ก็ได้น้องใหม่ไปอยู่ต่างจังหวัดเราอยู่กับตายาย3คน ส่วนมากพ่อส่งตังค์มาให้อาทิตละ 500 บางอาทิตย์ส่งบ้างไม่ส่งบ้างแต่ก็พอเข้าใจพ่ออยู่เพราะแกต้องเลี้ยงพี่แต่ก็แปลกช่วงนั้นตั้งแต่เลิกกับแม่แกไม่ยอมมีคัยเรย แต่ผิดกับแม่น้อยนักจะได้ตังค์กับแม่นับครั้งได้แร้วก็อาศัยกินบ้านป้าทีลุงทีกับตายายทีจนจบ ป.6เลือกที่จะอยู่กับพ่อแร้วก็ย้ายไปเรียนต่อกับพ่อที่นู่นอีกครั้ง เป็นคนเรียนเก่งมากไม่มีปีไหนไม่ได้เกียรติบัตรตั้งแต่อนุบาลจน ม.3 แต่..พอย้ายมาอยู่กับพ่อความรู้ที่แน่นหายไปการเห็นพ่อเมาทุกวันอาราวาดทุกจนหมดเวลาพ่อเมาเราก็จะไปเร่นกับพี่เพราะพี่เค้าชินเค้ามีที่ไปแร้วแต่เรายังไม่ใช่คนที่นั้นเต็มตัวเรยตามพี่ไปเชื่อไหม?ถึงเราเร่นเที่ยวเราลองแต่เราลองให้รู้ไม่ใช่ลองเพราะอยากเท่ จำได้กินเหล้าครั้งแรกกับเพื่อน แต่เรื่องผู้ชายไม่ต้องกังวลเราไม่เคยให้ใครมาใกล้ง่ายเพราะเลือกเยอะมากเยอะจนไม่มีใครอยากจีบต่อมาพี่ได้ไปอยู่กับแฟนปล่อยเราอยู่คนเดียวอีกแร้วบางวันนะไม่มีข้าวกินต้องอดบางวันไม่ตังค์ไป ร.ร เพื่อนก็เลี้ยงข้าวบางวันไม่มีตังค์ตัดผมโดนอาจารฝ่ายปกครองเรียกไปด่าอยู่ตลอดๆจนร้องไห้เราก็บอกอาจารตามตรงนะว่าไม่เงินตัดผมพ่อไม่มีตังค์แต่คำตอบที่ได้คือเทอก็ส่องกระจกหลังแร้วก็ตัดเองสิ อาจารขาคิดไหมว่ามันจะออกมาเป็นทรงอะไรสุดท้ายเกือบโดนไล่ออกเพราะเรื่องผม! ก็ขอย้ายไปอยู่กับแม่เองเรยไม่โทษพ่อนะพ่อทำดีที่สุดแร้วพ่ออาจจะมีเรื่องเครียดเรยต้องกินเหล้า พอย้ายมาอยูกับแม่ปันหาคือแม่ไม่ยอมไปรับไปส่งชุดนักเรียนก็ไปขอตามบ้านคนที่เค้าเรียนจบแร้วกว่าจะมีชุดใส่เป็นอาทิตย์ ไป ร.ร ขอไปกับลุงขากลับ เดินค่ะ 3 กม. เกือบทุกวันบางวันมีพี่ใจดีหรือคนขับรถผ่านเค้าไปส่งก้โชคดีหน่อยไม่รู้ว่าใครละขึ้นอย่างเดียวมันไกล แม่เคยมารับครั้งนึงนะแต่มีคนตัดหน้ารถแกๆด่าเราใหญ่เรยว่าเป็นต้นเหตุ แม่ก็เรยไม่มารับอีกสักทีต่อมาเราคิดว่าต้องหาคนมาดูแลเราแร้วละจากที่เกียจผู้ชายมากๆต้องเปลี่ยนความคิด มีแฟนเกือบทั้ง ร.ร ตอนนั้นแต่เรามีมารตาฐานอยู่นะว่าใครผ่านไม่ผ่าน 1ละ เข้ากับครอบครัวได้ 2เข้ากับเพื่อนได้ 3ไม่ขัดใจอยากได้รัยต้องได้ 4มีความเป็นผู้นำ 5ไม่เห็นแก่ตัว 6ฐานะปานกลาง 7ไม่เจ้าชู้ เชื่อไหมว่าหาเจอ!เป็นคนสุดท้ายใน ร.ร ที่เหลือแร้วถึงจะมีทีตินิดหน่อยก็เถอะ ปัจจุบันแต่งงานกันมา 4ปี แต่กว่าจะผ่านคนใจยักษ์นับไม่ถ้วนคิดว่าตัดสินใจถูกสุดๆแร้วนะชีวิตดีขึ้นดีกว่าที่เป็นอยู่แบบตะก่อน ค่าเทอมต้องหาเองกว่าจะได้น้ำตาตกตั้งหลายรอบเจอเค้าโขลกเค้าสับ รับจ้างเลี้ยงควายรับจ้างล้างถ้วยตามงานแต่งงานบวชงานศพ รับจ้างเลี้ยงเด็กที่กรุงเทพ ไปเป็นเด็กเสริฟที่ร้านอาหารบ้างเงินน้อยแต่งานหนักน่าตาไม่สวยมัดผมจุกนายก็ด่าทั้งด่าทั้งดึงหัว ขนาดแม่ยังไม่ทำอย่างเรยอะ พอไปทำร้านเบเกอรี่ ก็โดนเพื่อนร่วมทั้งจิกทั้งกัด ล่าสุดเนี้ยมาทำงานบริษัทนึง โดนน้าสะใภ้แกล้งไม่สอนงานแร้วยังโยนงานยากๆให้โดนเจ้าของบริษัทดุประจำโดนเรียกไปประชุมเป็นว่าเร่น เราซื่อไม่ทันเหลี่ยมเค้าหรอกถึงทันเราก้ทำอะไรเค้าไม่ก็เป็นนฝหัวอยู่มานาน เราทั้งตัวเล็กโบกปูนก็ช้าทำอะไรก้ช้าบ้างทีประชุมกันทั้งบริษัทเรียกฉันออกไปเหมือนเรียกออกไปด่าเรยแทบน้ำตาคลอ จนสุดท้ายทนไม่ไหวเราออกมาแร้วอยู่ห้องเฉยจนไม่กล้าไปไหนเจอแต่คนใจร้าย! เจอแต่คนไม่จิงใจมีเพื่อนๆก็หักหลังมี พี่สาว นี้ละตัวดีเรยเป็นคนอุตสาห์ชุบตัวให้ใหม่ ตั้ง3ครั้งหักหลังกันได้ พาหางานพาไปสมัครอยู่ฟรีกินตั้งเดือนมาแต่ตัวอยูห้องก็ให้อยู่เฉยแค่ล้างแต่ถ้วยบางวันยังไม่ล้างเรย พอมีงานมีเงินไล่น้องออกจากห้องโดยไม่มีสาเหตุได้ขนของตอนเที่ยงมืดก็มืดไล่ให้เรารีบขนของออกจากห้องแร้วปิดประตูปิดไฟคิดดูตอนนั้นมีเงินเหลืออยู่ 500 เรยเต็มน้ำมันกลับบ้านต่างจังหวัดไปตั้งหลัก มารู้ทีหลัง มันมีผัวใหม่อีกแร้ว เรื่องผู้ชายอีกแร้ว! นี้ไม่ใช่ครั้งแรกทีทำกับฉันแบบนี้ยังมีอีกเยอะที่ ไม่อยากเล่า แต่แม่กลับชอบด่าฉันว่าเป็นตัวซวยของบ้านหาแต่ความเดือดร้อนมาให้ ทั้งๆที่เวลาฉันหาเงินมาได้ให้ตลอด ไม่เคยให้พ่อเรยแต่พ่อก็ไม่เรียกร้องไม่เคยว่าไม่เคยทวง ผิดกับแม่เวลาฉันไม่มีตังก้จะด่าไม่เคยมีพูดให้กำลังใจตั้งแต่เล็กจนโตไม่เคยได้คำชมจากแม่เรยผิดกับพี่ได้ทั้งคำชมได้ทั้งความรักได้ทุกๆอย่างขนาด เงินที่แฟนมาแต่งฉันยังจะเอาไปส่งให้พี่เรียนเรยทั้งๆที่ฉันก็อยากเรียนเหมือนกันแร้วนั้นฉันกำลังจะต่อ ม.4 แต่ไม่เงินเรียนสุดท้ายแม่ไล่ไปทำงาน อย่างที่บอกไว้ก่อนหน้านี้ #เจอแต่คนใจร้ายใส่น่ากากเข้าหากัน บนโลกนี้มันมีแต่คนเห็นแกตัวมีแต่คนชิงดีชิงเด่น ฉันยังความสุขไม่เจอเรย โดนแม่ย่าแกล้งโดนคนในตะกูลแฟนไม่ชอบโดนแม่ซ้ำเติมโดนพี่หักหลังโดนเพื่อนทรยศ คนอย่างฉันซวยตั้งแต่เกิด ทำงานอะไรก็ทำกับเค้าไม่ได้ ขนาดไปร้านค้ายังไม่กล้าไปเรย คงอยู่ในห้องนี้ครึ่งปี
เคยกลัวอะไรจนไม่อยากเจอใครไหม?
อย่างแรกเรยนะก่อนที่เราจะเล่าเรื่องบางอย่างก็พูดออกมาไม่ได้หมดมันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนมาก
ครั้งหนึ่งเราเคยเป็นลูกสาวคนสุดท้องครอบครัวมีความสุขอยู่กันพร้อมน่าพร้อมตาฐานะที่บ้านก็ปานกลางเราเป็นเรียนเก่งและชอบเรียนมากเพราะแม่สอนเราทุกอย่างตั้งแต่อนุบาลจนถึง ป.3 ไม่มีวิชาไหนที่ทำไม่ได้เรียนก็ได้เป็นหัวหน้าชนิดคุมห้องได้เงียบจนครูข้างห้องแปลกใจว่าทำไมห้องเงียบทั้งๆที่ไม่มีครูอยู่ในห้อง แต่...ชีวิตมาสะดุดตอนที่พ่อมีกิ๊กเรากับแม่และพี่เดินตามหาพ่อตอนตีสองตีสามทั่วทุกที่ๆคิดว่าพ่อจะไปตอนนั้นเราจำได้ต่อมาแม่ทนไม่ไหวกับสิ่งต่างๆนานาที่พ่อและย่าและป้าทำกับแม่มา 12 ปี (ป้าเคยยืมทอง50 สต. ไปแต่ไม่คืนแร้วบอกแม่ว่าเป็นทองปลอมทั้งๆที่ยายเป็นคนซื้อให้แม่ตั้งหลายเส้นแล้ว) แม่ก็เรยขอเลิกกับพ่อแต่พ่อไม่ยอมตามแม่ไปที่บ้านเกิดแม่ที่ต่างจังหวัดช่วงนั้นรู้สึกว่าทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้อายคน และสุดท้ายพ่อแม่ก็เลิกกัน แล้วชีวิตก็เปลี่ยนกลายเป็นเด็กยากจนทันที ฉันได้มาเรียนต่อ ป4.ที่ ร.ร ต่างจังหวัดที่ต่างจากในเมืองสิ้นเชิงที่แรกมีปันหากับเพื่อนเอามากๆทั้งเรื่องภาษาเพราะเด็ก ร.ร นี้เค้าพูดภาษาเกินเด็กเกินเราเรยไม่ชอบเรยทำให้ไม่ค่อยมีเพื่อนอันที่จิงในห้องทั้งหมดมีแค่ 4 คนเท่านั้นแหละไม่แปลกที่เทลาะกับพวกนี้แร้วไม่มีเพื่อน.. ต่อมาฉันขึ้น ป.5 พี่กับฉันต้องได้แยกกันเพราะพี่ต้องไปเรียนต่อ ม.ต้นที่ ร.ร อื่นจากนั้นไม่พอพี่อยู่ ร.ร นั้นไม่ได้สุดท้ายได้ไปอยู่กับพ่อ ทิ้งเราไว้คนเดียวแม่ก็ได้น้องใหม่ไปอยู่ต่างจังหวัดเราอยู่กับตายาย3คน ส่วนมากพ่อส่งตังค์มาให้อาทิตละ 500 บางอาทิตย์ส่งบ้างไม่ส่งบ้างแต่ก็พอเข้าใจพ่ออยู่เพราะแกต้องเลี้ยงพี่แต่ก็แปลกช่วงนั้นตั้งแต่เลิกกับแม่แกไม่ยอมมีคัยเรย แต่ผิดกับแม่น้อยนักจะได้ตังค์กับแม่นับครั้งได้แร้วก็อาศัยกินบ้านป้าทีลุงทีกับตายายทีจนจบ ป.6เลือกที่จะอยู่กับพ่อแร้วก็ย้ายไปเรียนต่อกับพ่อที่นู่นอีกครั้ง เป็นคนเรียนเก่งมากไม่มีปีไหนไม่ได้เกียรติบัตรตั้งแต่อนุบาลจน ม.3 แต่..พอย้ายมาอยู่กับพ่อความรู้ที่แน่นหายไปการเห็นพ่อเมาทุกวันอาราวาดทุกจนหมดเวลาพ่อเมาเราก็จะไปเร่นกับพี่เพราะพี่เค้าชินเค้ามีที่ไปแร้วแต่เรายังไม่ใช่คนที่นั้นเต็มตัวเรยตามพี่ไปเชื่อไหม?ถึงเราเร่นเที่ยวเราลองแต่เราลองให้รู้ไม่ใช่ลองเพราะอยากเท่ จำได้กินเหล้าครั้งแรกกับเพื่อน แต่เรื่องผู้ชายไม่ต้องกังวลเราไม่เคยให้ใครมาใกล้ง่ายเพราะเลือกเยอะมากเยอะจนไม่มีใครอยากจีบต่อมาพี่ได้ไปอยู่กับแฟนปล่อยเราอยู่คนเดียวอีกแร้วบางวันนะไม่มีข้าวกินต้องอดบางวันไม่ตังค์ไป ร.ร เพื่อนก็เลี้ยงข้าวบางวันไม่มีตังค์ตัดผมโดนอาจารฝ่ายปกครองเรียกไปด่าอยู่ตลอดๆจนร้องไห้เราก็บอกอาจารตามตรงนะว่าไม่เงินตัดผมพ่อไม่มีตังค์แต่คำตอบที่ได้คือเทอก็ส่องกระจกหลังแร้วก็ตัดเองสิ อาจารขาคิดไหมว่ามันจะออกมาเป็นทรงอะไรสุดท้ายเกือบโดนไล่ออกเพราะเรื่องผม! ก็ขอย้ายไปอยู่กับแม่เองเรยไม่โทษพ่อนะพ่อทำดีที่สุดแร้วพ่ออาจจะมีเรื่องเครียดเรยต้องกินเหล้า พอย้ายมาอยูกับแม่ปันหาคือแม่ไม่ยอมไปรับไปส่งชุดนักเรียนก็ไปขอตามบ้านคนที่เค้าเรียนจบแร้วกว่าจะมีชุดใส่เป็นอาทิตย์ ไป ร.ร ขอไปกับลุงขากลับ เดินค่ะ 3 กม. เกือบทุกวันบางวันมีพี่ใจดีหรือคนขับรถผ่านเค้าไปส่งก้โชคดีหน่อยไม่รู้ว่าใครละขึ้นอย่างเดียวมันไกล แม่เคยมารับครั้งนึงนะแต่มีคนตัดหน้ารถแกๆด่าเราใหญ่เรยว่าเป็นต้นเหตุ แม่ก็เรยไม่มารับอีกสักทีต่อมาเราคิดว่าต้องหาคนมาดูแลเราแร้วละจากที่เกียจผู้ชายมากๆต้องเปลี่ยนความคิด มีแฟนเกือบทั้ง ร.ร ตอนนั้นแต่เรามีมารตาฐานอยู่นะว่าใครผ่านไม่ผ่าน 1ละ เข้ากับครอบครัวได้ 2เข้ากับเพื่อนได้ 3ไม่ขัดใจอยากได้รัยต้องได้ 4มีความเป็นผู้นำ 5ไม่เห็นแก่ตัว 6ฐานะปานกลาง 7ไม่เจ้าชู้ เชื่อไหมว่าหาเจอ!เป็นคนสุดท้ายใน ร.ร ที่เหลือแร้วถึงจะมีทีตินิดหน่อยก็เถอะ ปัจจุบันแต่งงานกันมา 4ปี แต่กว่าจะผ่านคนใจยักษ์นับไม่ถ้วนคิดว่าตัดสินใจถูกสุดๆแร้วนะชีวิตดีขึ้นดีกว่าที่เป็นอยู่แบบตะก่อน ค่าเทอมต้องหาเองกว่าจะได้น้ำตาตกตั้งหลายรอบเจอเค้าโขลกเค้าสับ รับจ้างเลี้ยงควายรับจ้างล้างถ้วยตามงานแต่งงานบวชงานศพ รับจ้างเลี้ยงเด็กที่กรุงเทพ ไปเป็นเด็กเสริฟที่ร้านอาหารบ้างเงินน้อยแต่งานหนักน่าตาไม่สวยมัดผมจุกนายก็ด่าทั้งด่าทั้งดึงหัว ขนาดแม่ยังไม่ทำอย่างเรยอะ พอไปทำร้านเบเกอรี่ ก็โดนเพื่อนร่วมทั้งจิกทั้งกัด ล่าสุดเนี้ยมาทำงานบริษัทนึง โดนน้าสะใภ้แกล้งไม่สอนงานแร้วยังโยนงานยากๆให้โดนเจ้าของบริษัทดุประจำโดนเรียกไปประชุมเป็นว่าเร่น เราซื่อไม่ทันเหลี่ยมเค้าหรอกถึงทันเราก้ทำอะไรเค้าไม่ก็เป็นนฝหัวอยู่มานาน เราทั้งตัวเล็กโบกปูนก็ช้าทำอะไรก้ช้าบ้างทีประชุมกันทั้งบริษัทเรียกฉันออกไปเหมือนเรียกออกไปด่าเรยแทบน้ำตาคลอ จนสุดท้ายทนไม่ไหวเราออกมาแร้วอยู่ห้องเฉยจนไม่กล้าไปไหนเจอแต่คนใจร้าย! เจอแต่คนไม่จิงใจมีเพื่อนๆก็หักหลังมี พี่สาว นี้ละตัวดีเรยเป็นคนอุตสาห์ชุบตัวให้ใหม่ ตั้ง3ครั้งหักหลังกันได้ พาหางานพาไปสมัครอยู่ฟรีกินตั้งเดือนมาแต่ตัวอยูห้องก็ให้อยู่เฉยแค่ล้างแต่ถ้วยบางวันยังไม่ล้างเรย พอมีงานมีเงินไล่น้องออกจากห้องโดยไม่มีสาเหตุได้ขนของตอนเที่ยงมืดก็มืดไล่ให้เรารีบขนของออกจากห้องแร้วปิดประตูปิดไฟคิดดูตอนนั้นมีเงินเหลืออยู่ 500 เรยเต็มน้ำมันกลับบ้านต่างจังหวัดไปตั้งหลัก มารู้ทีหลัง มันมีผัวใหม่อีกแร้ว เรื่องผู้ชายอีกแร้ว! นี้ไม่ใช่ครั้งแรกทีทำกับฉันแบบนี้ยังมีอีกเยอะที่ ไม่อยากเล่า แต่แม่กลับชอบด่าฉันว่าเป็นตัวซวยของบ้านหาแต่ความเดือดร้อนมาให้ ทั้งๆที่เวลาฉันหาเงินมาได้ให้ตลอด ไม่เคยให้พ่อเรยแต่พ่อก็ไม่เรียกร้องไม่เคยว่าไม่เคยทวง ผิดกับแม่เวลาฉันไม่มีตังก้จะด่าไม่เคยมีพูดให้กำลังใจตั้งแต่เล็กจนโตไม่เคยได้คำชมจากแม่เรยผิดกับพี่ได้ทั้งคำชมได้ทั้งความรักได้ทุกๆอย่างขนาด เงินที่แฟนมาแต่งฉันยังจะเอาไปส่งให้พี่เรียนเรยทั้งๆที่ฉันก็อยากเรียนเหมือนกันแร้วนั้นฉันกำลังจะต่อ ม.4 แต่ไม่เงินเรียนสุดท้ายแม่ไล่ไปทำงาน อย่างที่บอกไว้ก่อนหน้านี้ #เจอแต่คนใจร้ายใส่น่ากากเข้าหากัน บนโลกนี้มันมีแต่คนเห็นแกตัวมีแต่คนชิงดีชิงเด่น ฉันยังความสุขไม่เจอเรย โดนแม่ย่าแกล้งโดนคนในตะกูลแฟนไม่ชอบโดนแม่ซ้ำเติมโดนพี่หักหลังโดนเพื่อนทรยศ คนอย่างฉันซวยตั้งแต่เกิด ทำงานอะไรก็ทำกับเค้าไม่ได้ ขนาดไปร้านค้ายังไม่กล้าไปเรย คงอยู่ในห้องนี้ครึ่งปี