สวัสดีค่ะ เราเป็นผู้หญิงธรรมดาคนนึง
ที่มีความซื่อสัตย์กับแฟนมาตลอด 4-5 ปีที่คบกัน
มีการวางแพลน พูดคุยเรื่องงานแต่งงาน พบปะญาติกันทั้ง 2 ฝ่ายอย่างดี
หลายครั้งที่เรามีอะไรกัน...แรกๆรักใหม่ๆ มันก็ดูมีความสุขดีค่ะ
แต่พอนานๆไป...เราเริ่มเบื่อ...เขาพยายามที่จะรุกเราโดยไม่เล้าโลมก่อน
บางครั้งเขาขอ...เราเลยปัดๆไม่อยากทำ

เข้าสู่ปลายปีที่ 4 เข้าสู่ปีที่ 5 ที่คบกัน เขาก็ออกมาเปิดกิจการของตัวเอง
จึงทำให้เราไม่ค่อยได้เจอกัน...อาทิตย์นึงเจอ 1 วันบ้าง หรือ สองอาทิตย์เจอกันบ้าง
มันก็มีบ้างค่ะที่เหงา...รู้สึกน้อยใจบางครั้งดูเหมือนเขาให้ความสำคัญกับสิ่งอื่นๆมากกว่าเรา

ในขณะเดียวกัน...ความอ่อนไหวนี้ก็ถูกซ้ำเติมไปอีก...เรามีคนที่ทำงานเข้ามาจีบ
ถ้าเป็นเมื่อก่อน เรากล้าบอกเลยว่า...เราปฏิเสธทันที...เราเชื่อในเรื่องรักเดียวใจเดียว และ ความไว้ใจ
แต่แล้วครั้งนี้มันไม่เป็นอย่างนั้น...ความสัมพันธ์ของเรากับคนที่มาจีบมันยิ่งแน่นแฟ้นขึ้น
จนเลยเถิด..ถึงขั้นมีเรื่องบนเตียงกัน...แน่นอนว่าเราเป็นฝ่ายผิดเต็มๆที่ปล่อยให้ความเหงา ความน้อยใจมาครอบงำ
อีกทั้งเป็นผู้หญิงแพ้ทาง...เวลามีคนมาคอย take care ใกล้ๆ ใจมันก็ยิ่งอ่อนไปใหญ่
เรามีความสุขกับ เรื่องบนเตียง กับคนนี้มาก...แอบคิดว่าหาความสุขแค่แป๊บเดียวเดี๋ยวก็เลิกน่า...ไม่เป็นไรหรอก
แต่แล้วมันก็เกิดขึ้นบ่อยครั้งมากขึ้น....เราคิดอยากเลิกหลายครั้ง เพราะมันเป็นสิ่งที่ผิด
แต่ก็ยังไม่สามารถเอาชนะใจตัวเองได้...เลิกทำชั่วแบบนี้ไม่ได้สักที

ในระหว่างนี้เราก็แทบไม่ได้มีซัมติงกับแฟนเลยค่ะ...รสนิยมทางเพศ และความสุขบนเตียง
ระหว่างแฟน กับ คนที่มาจีบ มันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน
แต่เวลาไปไหนมาไหนกับแฟน เรามีความสุข ปกติดีทุกอย่าง แต่พอเป็นเรื่องบนเตียงทีไร..เรารู้สึกไม่อยากทำ
รู้สึกเหมือนโดนขืนใจ..เราพยายามเอามือปัด..เขาก็เฟลค่ะ...แต่ก็ไม่ได้อะไร

ตอนนี้เรารู้สึกแย่มากกับความรู้สึกที่คลุมเครือแบบนี้...รู้ทั้งรู้ว่าผิด!!!
แต่ก็ไม่อยากเลิกกับแฟนเลย...
ส่วนกับคนที่มาจีบ เราก็ไม่ได้อยากมีครอบครัวกับเขาค่ะ...แต่เราแค่ชอบเรื่องบนเตียงกับเขาเท่านั้น

เราเป็นคนที่เห็นแก่ตัวมากๆ เรารู้ตัวดีค่ะ....เราอยากเคลียร์ความรู้สึกประหลาดนี้
ใครเคยมีประสบการณ์เหมือนอย่างเราบ้างไหมคะ
ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ.....เสียใจจริงๆ