ว่าด้วยเรื่องของมนุษย์แม่แฟน

สวัสดีค่ะ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาขออนุญาตเข้าเรื่องเลยแล้วกันนะคะ เรื่องมีอยู่ว่าเรากับแฟนเราคบกันมาได้ประมาณ 1 ปีค่ะ ก็ส่วนใหญ่จะอยู่ด้วยกันตลอด พักหลังๆเราก็จะมีไปนอนบ้านเค้าบ่อย กับที่บ้านเค้า เราก็ว่าเราโอเคนะคะ แล้วเราก็คิดว่าเค้าโอเคกับเรา แฟนค่อนข้างเป็นคนรักครอบครัวค่ะ มันก็ดีนั่นแหละค่ะ แต่จากหลายๆเรื่องที่เราเริ่มจะรู้สึกนอยด์ๆมีอยู่ว่า ขอเล่าไปทีละเหตุการณ์นะคะ ครั้งนึง พี่สาวเค้าชวนออกไปกินข้าวข้างนอกกัน เราก็แต่งตัวจะออกไปกัน พี่สาวเค้าก็แซวเรื่องการแต่งตัวของเรา คือเราเป็นคนที่ค่อนข้างไม่มีความมั่นใจในตัวเองค่ะ เสียความมั่นใจง่าย ณ ตอนนั้นเรารู้สึกเฟลรู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองไปเลย แต่ไม่ได้โกรธแก นะคะ เข้าใจว่าแซวเล่น วันนั้นเราเลยไม่ค่อยร่าเริง พอไปถึงร้านข้าวก็สั่งกินกันพี่เขาเลยยกโทรศัพท์ถ่ายรูปเล่นเราเลยบอกว่าอย่าถ่ายให้ติดหนูนะพี่ หนูอ้วน เราก็พูดเชิงขำๆไม่ได้คิดอะไร ตกเย็นมา แฟนก็ถามว่าเป็นอะไร ทำไมไม่ค่อยพูดเลย ตอนแรกเราก็ยังไม่ได้บอกหรอกค่ะ เค้าเซ้าซี้เรามากจนเราต้องบอกไปว่าเราเฟลที่โดนแซวเรื่องการแต่งตัว แต่เราไม่ได้โกรธนะแค่เสียความมั่นใจไปเฉยๆ รู้มั้ยคะเค้าตอบกลับมาว่า “ ครอบครัวนี้ก็เป็นแบบนี้แหละ ไม่มีมานั่งซีเรียสแบบเธอหรอก แล้วเราก็ไม่ชอบตอนที่พี่เราถ่ายรูปแล้วเธอบอกอย่าถ่ายให้ติดเธอ ถ้าจะเป็นแบบนี้ก็อยู่ด้วยกันไม่ได้หรอก” เราก็ งงแล้วเค้าก็นั่นนี่มาเป็นชุด สรุปวันนั้นเราก็ต้องขอโทษก็ง้อเค้าไปตามระเบียบ เรื่องต่อมา อันนี้นานแล้ว ยังคบกันได้ไม่นาน วันนั้นตอนเย็นเราไปกินข้าวบ้านเค้า เลยซื้อของเข้าไปกิน ก็จัดใส่จานกิน พอตอนเก็บเราก็เก็บ แล้ววันนั้นมันมีข้าวผัดเหลือเราเลยถามแฟนเราว่า “เตงข้าวผัดนี่ทิ้งเลยมั้ย” เค้าก็บอกไม่ต้องทิ้งเก็บไว้ในฝาชีนั่นแหละ อย่างอื่นเราก็เก็บเรียบร้อยหมด แล้ว ณ ตอนนั้น แฟนเราเค้ามีเรียนต่อพอกินข้าวเสร็จเค้าก็ไปส่งเราที่บ้านเลย ตกเย็นมา เรานั่งเล่น FB เห็นพี่สาวเค้าอัพสเตตัส ว่า “ ถ้าจะมาบ้านฉันแล้วไม่กวาดน้ำ ไม่ล้างจาน ไม่ช่วยงานบ้านคราวหลังก็ไม่ต้องมา”  คือเรารู้ตัวแล้วแหละว่าว่าเรา เราเสียความรู้สึกมาก ที่มาทำแบบนี้มาแขวะเราแบบนี้ จะบอกจะสอนอะไรเราบอกเราดีๆ เราเสียความรู้สึกตงที่ เวลาเราไปเราช่วยทำงานบ้านนะ เพียงแค่ว่าวันนั้นแฟนเรารีบไปเรียน แล้ววันนั้นเราก็เรียนมาเหนื่อยมากเลยไม่ได้ทำ เราเลยอินบล็อกไปหาแกเลย
“พี่สเตตัสนี่หมายถึงหนูใช่มั้ย ถ้าหนูทำอะไรไม่ถูกหนูขอโทษนะคะ พอดีวันนี้หนูรีบแล้วหนูถาม บ แล้วว่า ให้ทิ้งมั้ยเค้าบอกให้เก็บไว้ก่อน “ เราถือว่าเราเป็นเด็กผิดถูกเราต้องขอโทษไปก่อน พี่แกก็ตอบมาว่า “ต้องช่วยกันนะ กลับมาพี่โดนแม่ด่า บลาๆๆ” สรุปวันนั้นเราก็ขอโทษไป แล้วบอกว่าคราวหลังพี่มีอะไรให้พี่บอกหนูเลยนะบางทีหนูก็ไม่รู้ ไม่เข้าใจ หนูพร้อมปรับตัว
แล้วเรื่องนี้ มันก็ทำให้เราทะเลาะกับแฟนเราด้วย เราไม่ได้ต้องการให้เค้ามาเข้าข้างเราแต่เราอยากให้เค้าพูดปลอบใจ ให้กำลังใจเราเท่านั้น แต่ยิ่งพูดเค้ายิ่งหาว่าเราเข้ากับครอบครัวเค้าไม่ได้ เราก็ผิดอีก
            จากวันนั้นแหละค่ะ งานล้างจาน กวาดบ้าน กรอกน้ำ พวกนี้คือเรารับผิดชอบหมด คือเราเรียนเสร็จมาบ้านเค้า เราก็ต้องมาทำงานพวกนี้ 70 เปอร์เซ็นต์คือเราไม่ได้ไปกินข้าวที่นั่นแต่แค่เข้าไปเล่น และทำหน้าที่รับผิดชอบล้างจาน กรอกน้ำ เอาง่ายๆว่าเข้าไปทำงานบ้านให้เค้านั่นแหละค่ะ ใหนจะงานบ้าน การบ้านตัวเองอีก เราไม่ได้เกี่ยงที่จะทำนะคะ เราเต็มใจ แต่นานเข้าๆ พี่สาวเค้าทุกวันนี้คนในบ้านเค้าทุกวันนี้งานบ้านพวกนี้ไม่ต้องทำแล้วค่ะ เป็นเราที่ทำหมดเลย พี่สาวเค้าทำงานเสร็จก็ออกไปเที่ยวกับเพื่อน สบายแล้วค่ะ ในบ้านนี้เราเหมือนเป็นแม่บ้านไปแล้ว เราก็คิดนะ ว่าเราก็ยังเป็นแค่แฟน ถึงอะไรไหลายๆอย่างมันจะเลยเถิดไปมากกว่าคำว่าแฟน
               หลายครั้งที่เรารู้สึกว่าเราโดนเอาเปรียบเรื่องเงิน เช่น เวลาไปซื้อของมาแฟนเราเค้าจะเนียนๆไม่พกกระเป๋าตังไป ก่อนจะออกไปซื้ออะไร เราหรือเค้าก็จะถามพ่อแม่เค้าตลอดว่าเอาอะไรมั้ยกินอะไรมั้ย เวลาซื้อเข้ามาให้ก็เงินเราออกตลอด เราก็แค่ นักศึกษา ได้เงินวันละ 100-200 จะไปมีเงินอะไรเยอะแยะซื้อของให้คนอื่นได้ทุกวัน บางทีเราก็มีของใช้ส่วนตัวที่เราอยากได้เหมือนกัน เวลาเค้ามีตังเค้าเอาไปเล่นเกม แต่จะเลี้ยงข้าวจะซื้อของให้แฟนน้อยมาก บางทีข้าวของเครื่องใช้เค้าก็เงินเรา แม้กระทั่งรองเท้า หรือชุดนักศึกษาที่เค้าใส่ก็เงินเรา มีครั้งนึง กำลังจะออกไปเซเว่น พ่อเค้าก็บอกว่า ฝากซื้อ CD การ์ตูนมาให้หลานหน่อย แผ่นละ 29 บาท (ลูกของพี่สาวเค้า)  พอไปถึง ไอ่แผ่นละ 29 บาทหนะ มันไม่มี มีแต่อันละ 199 บาท เราก็บอกว่าเดี๋ยวค่อยซื้อมั้ย ไม่ก็ลองไปดูสาขาอื่น มันแพงไปน้องมีเยอะแล้วนี่การ์ตูนเรื่องนี้ เค้าก็บอกเค้าอยากซื้ออันนี้ให้หลานเค้า จะเอาให้ได้ ก็ตามสเต็ปอะค่ะ เงินเรา เค้าไม่มีตัง เรามีตังติดตัวตอนนั้นแค่ 300 เราก็บอกเค้าอยู่ว่าเราไม่มีตังค์ต้องใช้เหมือนกัน เค้าก็บอกเดี๋ยวขอกับพ่อคืนให้ สุดท้ายก็ต้องซื้อ พอถึงบ้าน พ่อเค้าก็บอกว่าเดี๋ยวอาทิตย์หน้าเอาตังให้ ค่ะ สรุปอาทิตย์นั้นเราก็ต้องกินมาม่าไปตามระเบียบ พอดีว่าอาทิตย์นั้นแม่ไม่อยู่บ้านเลยไม่ได้เงินทุกวันตามปกติ พอครบอาทิตย์นึงเราก็ไม่ทวงนะ สรุปก็หายเข้ากลับเมฆไปเลยค่ะ ไม่ได้คือแม้แต่สลึงเดียว มันอาจจะเป็นเงินเล็กน้อยๆ สำหรับคนอื่นนะ แต่สำหรับวัยนักศึกษา แค่ 100 ใช้ได้ตั้งสองวันเลยนะ 5555        มาล่าสุดเราออกมาข้างนอกกับ แฟน พี่สาวเค้าโทรมาบอกว่าฝากซื้อยามาให้หลานหน่อยน้องไม่สบาย นั่นหละค่ะท่านผู้ชมเราก็จ่ายไปอีกตามระเบียบ แล้วเราก็ไม่ได้เงินคืนอีกตามระเบียบไป กินแกลบไปอีกสิงานนี้  
จริงๆเราก็รักครอบครัวเค้าเหมือนครอบครัวเรานะ แล้วเรารู้ตัวว่าสมควรทำตัวยังไงในเมื่อเราเข้ามาเป็นแฟนลูกเค้า เรากับแฟนเคยคุยกันเรื่องแต่งงานกันแล้วหนะค่ะ เค้าบอกเรียนจบจะเข้ามาคุยกับแม่เรา ลึกๆเราก็ตลกนะ เวลาเค้ามาบ้านเรามาส่งมารับเรา แทบจะไม่ลงจากรถมาไหว้แม่เราเลย ไม่เคยซื้อของมาให้แม่เรา ไม่เคยถามแม่เราว่าจะกินอะไรมั้ย คุณไม่เคยเข้าหาแม่เราด้วยซ้ำเทียบกับที่เราดูแลรับใช้คนในครอบครัวคุณ กับแม่ พี่สาว พ่อเค้า ก็ดีเวลาทะเลาะกันเค้าก็ดีปลอบเรา เค้าก็พูดกับเราดี แต่แม่เค้าเป็นคนที่ค่อนข้างจะอารมณ์เสียบ่อยๆ อย่างตอนนั้น เค้าทำกับข้าวไว้ ให้คนในบ้านแล้ววันนั้นแฟนกับเราเลิกเรียนดึก เลยกินข้าวจากข้างนอกมาเลยเพราะบางทีกลับบ้านมาไม่มีกับข้าวกิน พอกลับบ้านมาแม่เค้าถามกินข้าวยัง ก็บอกกินจากข้างนอกกันมาแล้ว แม่เค้าก็เหวี่ยงเลย ว่าทำกับข้าวไว้ก็ไม่มีคนกิน เสียทิ้งตลอด คราวหลังก็หากินเอง กินข้างนอกนั่นแหละ หากินใครกินมันเลย บลาๆ เราก็เงียบ แล้วก็พยายามกลับมากินอาหารที่แกทำ ขนาดบางทีเรากินมายังอิ่มอยู่ เราก็กลับมากินของแกอีกเพื่อเอาใจแกแกจะได้ไม่เหวี่ยง มาครั้งนี้ เอาอีกแล้วค่ะ คือเรากะแฟนออกกำลังกาย กินอาหารคลีน เลยต้องทำกับข้าวกินเอง แกทำขนมจีน แล้วก็มีข้าวเหนียว แล้วไม่มีคนกิน แกก็ถามเราว่า ทำไมไม่พากันกินข้าว ข้าวบูดหมดแบบนี้ จะทำกับข้าวกินเองแบบนี้ คราวหลังก็หากินใครกินมันไปเลย  บลาๆ เราก็เงียบ นั่งไปสักพักพอพี่สาวเค้ากลับมาก็พูดขึ้นมาอีก ก่อนเราจะกลับ แกก็พูดหยอกๆเรากับลูกชายแก พอลับหลังลูกแก ก็พูดแขวะขึ้นมาอีกว่าข้าวก็ไม่พากันกิน บูดหมดแล้ว เรางง ว่าเออ คนในบ้านมีตั้งเยอะ ไม่กินไม่เห็นว่า แล้วไอ่การที่เราทำกับข้าวกินกันเอง ทำให้พ่อให้หลานกิน นี่เราผิดหรอว่ะ การที่เราสอนลูกชายเค้าทำกับข้าวเราผิดหรอว่ะ ทำไมต้องแขวะเราแบบนี้ เราเสียความรู้สึก เรื่องแบบนี้พูดทีเดียวจบ แต่นี้พูดอยู่ สามสี่รอบ เราก็ได้แต่เงียบไปยังไงเราก็เป็นเด็ก เราอดทนไม่พูด จนตอนเย็น เราคุยกะแฟนเราก็ถาม แฟน “ เตงๆ แม่เตงไม่ค่อยชอบเค้ารึป่าว เค้าทำอะไรให้แม่ไม่ถูกใจมั้ย” เราถามไม่ใช่เพราะความโกรธนะแต่เราไม่เข้าใจ เราจะได้รู้ตัวว่าเราทำผิดจะได้ปรับปรุงตัวให้ถูก เค้าก็ถามว่าทำไมถึงถามแบบนี้ เราก็บอกสาเหตุไป แล้วเค้าก็มาโกรธเราค่ะ ไม่พอใจ เค้าบอก เค้าไม่พอใจที่แม่กับแฟนจะมามีปัญญาแบบนี้ เค้าไม่พอใจที่เราเข้ากับครอบครัวเค้าไม่ได้ หาว่าเรามีปัญหาทั้งบ้าน เราก็งง เราก็ถามดีๆ เราจะได้รู้ว่าเราทำอะไรผิด เค้าก็พูดนั่นพูดนี่ มาโมโหเรา บอกว่าเราอคติแม่เค้า “ยังไงเธอก็ไม่มีวันเข้าใจแม่เราหรอก จนกว่าแม่เราจะตาย” บลาๆ เรา งง เริ่มเป็นเรื่องใหญ่ เข้าใจค่ะว่ารักแม่ เราก็รักแม่คุณเหมือนกัน เราแค่ถาม เพราะยังไงเราก็เป็นเด็กต้องมีสัมมาคารวะ แทนที่เค้าจะพูดกับเรานะคะว่า อย่าคิดมากเลย ไม่มีอะไรหรอกเดี๋ยวก็ชิน อะไรแบบนี้ นี่กลับมาตำหนิเราซ้ำเรากลับรู้สึกว่า แล้ววันข้างหน้าแต่งงานกันไปมันจะเป็นยังไง เราจะพูดอะไรได้บ้าง
เราว่าเราทำตัวดีวางตัวดีพอสมควรนะคะ ไปลามาไหว้ งานบ้านก็ช่วยทุกวัน เรียนเสร็จก็ข้ามาทำให้ ถามแกตลอดแม่อยากกินอะไรมั้ย มีเวลาว่างก็ซื้อของเข้าไปให้
       อีกหนึ่งประเด็นที่เรารู้สึกไม่ดีสุดๆคือ เรื่องแฟนเก่าเค้าค่ะ เราไม่ได้แอดเฟสแม่แฟนเราไปเพราะเราเป็นคนชอบพูดชอบทำอะไร บ้าๆบอๆเกรียนๆในเฟส กับเพื่อนๆเราก็ไม่อยากให้แกมาเห็น แต่แม่แฟนมีเฟสแฟนเก่าแฟนเรา แล้วก็คนที่แฟนเราเคยคุย เราก็เห็นเค้าคุยกัน ว่า “แม่คิดถึงหนูนะ ทุกคนที่นี่ก็คิดถึงหนู มาหาแม่บ้างนะไว้แม่จะทำกับข้าวให้กิน” บลาๆ เจ็บมั้ยหละค่ะทีนี้ เรางี้น้อยใจสุดๆแต่เรื่องนี้แฟนไม่รู้ เราสับสนไปหมด ว่าแกมาอารมณ์ใหน ช่วยบอกเราทีค่ะ เราควรจะรับมือยังไง ทำตัวยังไงให้อยู่รอดปลอยภัยไม่ประสาทเสียตายประซะก่อน