เมื่อความทุกข์ใจได้มารวมตัวกัน

ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพราะแค่อยากระบาย มีใครที่เจอแบบเราตอนนี้บ้างหรือเปล่านะ วันที่27เราแท้งลูกสองเดือน เรามีความสุขที่ได้รู้ว่าตั้งท้องแต่ความสุขมันช่างสั้นเหลือเกิน เรามีเลือดออกช่องคลอดและได้ไปหาหมอ หมออัลตร้าซาวด์ดูแล้วว่าคือท้องลม เหมือนมีอะไรมาอุดอยู่ที่อกเรา อุดที่คอเรา พูดอะไรไม่ออก ได้แต่พยักหน้าหงึกๆ หมอเหน็บยาให้ งดข้าว น้ำ ขูดมดลูก นอนพักกนึ่งคืน พอตอนบ่ายของอีกวัน หมอก็ให้กลับบ้าน มาพักฟื้นที่บ้านได้วันเดียว ทะเลาะกับแฟน เลิกกันไปทั้งที่สภาวะจิตใจเรายังไม่พร้อม แต่เราเองที่ผิด เพียงเพราะอารมณ์ชั่ววูบ เผลอปากไล่เค้าไป เสียใจคูนสองเลยทีนี้ ถัดมาอีกวัน มีเรื่องเข้าใจผิดกับเพื่อน คือ เราคือคนกลางระหว่างเพื่อนสองคนซึ่งเค้าเป็นสามี ภรรยากัน เค้ามีปัญหากัน แยกกันอยู่ได้สักพักแล้ว เราก็เป็นสื่อกลางที่จะทำให้เค้าคืนดีกัน เราเป็นคนไม่มีความลับ เราเล่าเรื่องทุกเรื่องเกี่ยวกับความร้าวของเรากะแฟนให้ฝั่งผุ้ชายฟัง ตอนแรกเค้าก็ปลอบใจเราดีอยู่ แต่ไปๆมาๆเค้าชอบพูดให้เป็นประเด็น หาว่าแฟนเราอาจจะชอบแฟนเค้าหรือเปล่า เลยหาเรื่องเลิกกับเรา ฝั่งผุ้ชายบอกเราว่าแฟนเค้าเคยบอกเค้าว่าแฟนเราเคยไปจีบเเฟนเค้า เทียวไปหยอดคำหวานใส่เเฟนเค้าประจำ เราก็ใจไม่ดี เราพยายามไม่คิดแต่เค้าก็จะพูดซ้ำๆเรื่องเดิม เค้าบอกเราว่าห้ามไปบอกใคร เราก็สัญญาว่าจะไม่บอกใคร แต่เราทนความสงสัยของตัวเองไม่ไหว เราเลยไปถามฝั่งผุ้หญิง ซึ่งเรายิงคำถามไปว่า"แฟนเราเคยพูดมั้ยว่าจะมาขอพี่'แล้วมันก็เป็นประเด็นขึ้นมา ซึ่งเราบอกเลยว่าใครเป็นคนพูด แต่ฝั่งผุ้ชายกลับคำ ไม่ยอยมรับ โยนความผิดทุกอย่างให้เรา แต่เราก็รู้สึกผิดที่ไม่รักษาสัญญาเราเลยไม่พูดอะไรออกมาอีก ปล่อยให้เค้าด่า ให้เค้าว่าเรา ให้เค้าเข้าใจเราผิด ทุกข์ใจคูณสามเลยคราวนี้ แล้วแม่ของฝั่งผุ้หญิงที่ได้โทรไปเล่าเรื่องผิดๆให้ครอบครัวแฟนฟัง ซึ่งเราไม่มีโอกาสได้อธิบายเลย ทุกข์ใจคูณสี่ เราจะทำไงดี จะแก้ปัญหายังไงดี เรามองไม่เห็นทางเลย ถ้าแฟนเราอยู่ข้างๆเราตอนนี้ เราคงดีกว่านี้ เราอยากกอดใครสักคนแล้วร้องไห้ เล่าเรื่องทุกอย่างให้เค้าฟัง แต่ตอนนี้เราไม่มีใคร เราจะทำไงดี พิมพ์ไปร้องไห้ไป