สวัสดีครับ วันนี้ผมขอระบายเรื่องมนุษย์พ่อ ผมอยากเรียนตามความคิดที่ผมคิดแล้วก็วางแผนไว้ แต่พ่อชอบบังคับให้เรียนตามที่พ่อคิด จริงๆผมก้อคิดนะ ว่าคนเรียนเนี่ย มันผมป้ะ? -- พ่อเหมือนคนหัวโบราณดื้อรั้นไม่ทันโลกอะครับ ผมอะ ทั้งพูด ทั้งอธิบาย ทั้ง)_(*&*%^&R%^$*^*&^( ให้ฟังหมดล้ะนะ พ่อเอาแต่ความคิดตัวเองเป็นใหญ่ ไอที่ผมอยากจะเรียนเนี่ย มันไม่ดีหรอครับ ผมอยากเรียนบัญชีนะ ผมคิดว่าสักวันผมจะมีธุรกิจเล็กๆเป็นของตัวเองบริหารเงินเอง แต่ดูพ่อผมสิครับ ถึงในอนาคตมันจะไม่ได้เป็นอย่างที่ผมหวัง แต่ผมชอบอะ แล้วเหมือนถูกกีดกัน แม่ก้อเข้าใจผมนะครับ แต่ดูพ่อผมสิครับ ผมเข้าใจนะครับว่าพ่อเป็นห่วงเรา ต่างๆนาๆบลาๆ แต่พ่อห่วงจนเกินไป ห่วงจน มันเกินไปอะครับ นี่มันชีวิตของผมนะครับ แต่ตอนนี้ทั้งชีวิตพ่อผมเป็นคนควบคุมหมดแล้ว ท่านผู้ชมเข้าใจป้ะครับ เวลาคนเรามันอยากทำอะไรแล้วมันไม่ได้ทำ หรือ ต้องทำอะไรที่ตัวเองไม่อยากทำนี่มันรู้สึกยังไง ผมทะเลาะกับพ่อบ้านจะแตกหลายรอบแล้วครับ ทะเลาะแบบหนักมาก พ่อจะฆ่าผมอยู่แล้วครับ เฮ้อออออ ตอนนี้ผมเหมือนเด็กเก็บกดครับ ทำไงดีครับให้พ่อเข้าใจผมซะที พูดก้อแล้วอธิบายก้อแล้ว หมดปัญญา