บันทึกของตุ๊ด..กับ "ความรักที่เป็นไปไม่ได้" ความรักที่มีข้อจำกัดในคำว่า "เพศ" และความแตกต่างของคำว่า "ตุ๊ด"
สวัสดีนะ...เราขอใช้นามปากกาว่า "เอม" นี่เป็นบันทึกที่เกิดขึ้นจริงกับเรา...
การแอบรักใครสักคนซึ่งมีข้อจำกัดมันผิดมากเลยรึเปล่า ? เราสมมุติว่าชื่อ "เอม" เราเป็นตุ๊ดที่ชอบความสันโดษ ไม่หวือหวา ไม่ชอบสนุกเสียงเพลงหรือแสดงออกเหมือนตุ้ดคนอื่นๆ และคนที่เราชอบ ชื่อ "โจ" (ในความคิดของเรา โจ เป็นผู้ชายคนหนึ่ง ไม่ได้มีอะไรพิเศษ แต่เป็นคนที่เรารู้สึกว่าเราอยู่ด้วยโจแล้วเรามีความสุขทุกครั้ง) เราเคยเป็นเพื่อนกับโจ โจเป็นคนที่ดีมาก เป็นคนที่ชอบช่วยเพื่อน เป็นคนที่น่าสงสารบ้างในบางมุม แต่หลายๆคนก็มองภาพของโจติดลบตลอด แต่เอมคิดว่าไม่เลย สำหรับเอม โจเป็นคนที่รักพ่อแม่มาก โจเป็นคนที่สันโดษ โจเป็นคนที่มีความสุขกับอะไรง่ายๆ ซึ่งแม้ว่าโจจะเป็นยังไง ใครจะมองโจภาพลบอย่างไร "เอมก็ยังคงรักในแบบที่โจเป็นโจ"
ตอนที่1 .. รู้ได้ไงว่าต้องใช้คำว่า "ความรัก"
เข้าเรื่องเถอะ...อย่างที่รู้กันว่าเอมเป็นตุ๊ด เมื่อก่อนเอมสนิทกับโจอยู่พอสมควร แต่ทุกอย่างมันกลับเปลี่ยนไปในวันที่โจรู้ว่าเอมชอบ ทุกอย่างมันเริ่มแย่ลงเรื่อยๆ จนถึงขั้นที่โจไม่อยากมองหน้าเราแต่ถึงแม้รู้ว่าโจจะเกลียดเอมมาก เอมก็ไม่เคยจะเกลียดโจเลย.... เหตุการณ์ที่เอมเริ่มรู้สึกคิดกับโจมากกว่าเพื่อน มันเรื่อนเมื่อตอนเดือนตุลา ก่อนหน้านี้เอมไม่เคยมีความคิดที่จะชอบโจเลย แต่เอมดันแพ้ให้โจ ...เอมเรียนอยู่ชั้นม.6 ก่อนจะสอบแกทแพตเดือนในอีก 1 เดือน เอมคิดว่าเอมคงไม่ได้รักโจจริงๆเลยปล่อยเวลามาเรื่อยๆและแล้วตลอดระยะเวลาที่เพิ่มขึ้นมันก็ทำให้เอมคิดว่า "เอมรักโจจริงๆ" และแล้วเวลาก็ล่วงมา เอมตัดสินใจว่าเอมจะหยุดพูดกับโจสักพักเอมอยากรักษาระยะห่าง แต่มันกลับมาพังอีกครั้งเมื่อคืนวันที่มีงานเลี้ยงวันเกิดของรุ่นน้อง ในวันนั้นเป็นวันที่โจล้มรถ เพราะมีสุนัขตัดหน้ารถมอเตอร์ไซด์ของโจ ตลอดทั้งคืนนั้นเอมไม่ทราบข่าวโจเลย แต่มารู้ในวันถัดมาซึ่งที่ รร.มีจัดติวของอ.ปิง ดาว้องก์ เอมก็เลยได้ทราบข่าวที่โจล้มรถ เมื่อ "สิงโต"เพื่อนสนิทของโจพูดขึ้นมาว่าโจล้มรถจนมีบาดแผล (ในตอนนั้นเอมสติหลุดมาก ทำอะไรไม่ถูกเพราะมัวคิดแต่เรื่องของโจ เอมมัวคิดอยู่อย่างเดียวคือขอให้เวลาผ่านไปให้เร็วที่สุดเพราะเอมจะได้ไปหาโจ) แม้ตอนนั้นเอมจะไม่พูดกับโจเพราะพยายามจะหลบหน้าโจแต่เมื่อการติวจบ เอมก็ขอให้แม่พาเอมไปเยี่ยมเพื่อน โดยบอกให้แม้ไปส่งที่บ้านของ "สิงโต" โดยอ้างกับแม่ต่างๆนาๆ จนในที่สุดแม่ก็พาเอมไปส่งที่บ้านของสิงโตเพื่อให้สิงโตพาไปบ้านโจ "สิงโต" เป็นคนที่น่ารักมากขับรถมอไซด์พาเอมไปจนถึงบ้านโจโดยแวะซื้อนมจืดกับผักขมอบชีส เพราะเอมกลัวว่าโจยังไม่ได้ทานมื้อเย็น เมื่อถึงบ้านโจเอมก็ได้พานมกับขนมเหล่านั้นไปให้โจ โจมีแผลบริเวณใกล้ดวงตาและเหนือคิ้วและโจก็บ่นๆว่าปวดหัว เอมเลยขอโจจับบริเวณที่โจปวด และเอมก็ทำใจไม่ได้ที่เห็นโจเจ็บจึงขอให้สิงโตพาออกมาให้เร็วที่สุด.... (การที่เราเป็นห่วงจนไม่อยากเห็นเขาในสภาพนั้นมันเกิดกับเอมครั้งแรกเลยนะ)
หลังจากเหตุการณ์จากวันที่โจล้มรถในวันนั้นมันก็ทำให้เอมรู้ว่า "นี่เป็นความรู้สึกที่เรารักใครสักคนจริงๆ การที่เรายอมรับข้อเสีย ข้อผิดพลาด ข้อจำกัดทุกอย่าง นี่เป็นบทพิสูจน์ว่าเอมรักโจจริงๆ "
ตอนที่2 ธันวาคม อะไรก็เริ่มแย่ลง ....
ตอนนี้เป็นตอนที่เศร้าที่สุด...เป็นเพราะเอมเองแหละ เอมเป็นคนพูดมากจนอาจจะทำให้โจรำคาญ เหตุการณ์สำหรับตอนนี้คือ "เอมไปขอโทษโจ" (ในตอนนั้นเอมอยากไปขอโทษโจเพราะเอมก็ไม่รู้ว่าโจเกลียดเอมเรื่องอะไร) โดยเอมได้นัดกับเพื่อนๆว่าเอมอยากไปขอโทษโจ เพื่อนๆก็แนะนำให้เอมไปขอโทษโจที่บ้าน แต่เหตุการ์ณทุกอย่างมันไม่เป็นอย่างที่คิด เมื่อวันก่อนหน้าวันที่เอมจะไปบ้านโจ เพื่อนๆต่างก็นัดคุยสไกป์กัน ซึ่งโจก็เข้ามาด้วย และในวันนั้นอินเทอร์เน็ตบ้านเอมก็ขัดข้อง โจได้อยู่กับเพื่อนของเขา โดยมีน้อง "ส้มแป้น"ซึ่งเป็นคนที่โจชอบอยู่ด้วย โจได้ขอหูฟังน้องเขาผ่านสไกป์ แต่เอมก็ไม่ได้ยินอะไร และเอมก็เงียบๆไปเพราะอินเทอร์เน็ตไม่ดี (ถึงแม้ว่าเอมจะได้ยินจริงๆเอมก็ไม่คิดอะไรเพราะมันเป็นสิทธิ์ของโจที่จะชอบส้มแป้น เราไม่มีสิทธิ์ไปห้ามหรือขัดขวางอะไร) เพื่อนเอมคนหนึ่งก็บอกให้โจออกจากวงสนทนา .... โจคงจะโมโหเอมมาก คิดว่าเอมเป็นสาเหตุอีก...โจก็ออกไป
วันต่อมาเพราะความที่เอมคิดว่าตัวเองคงผิดเองที่ทำให้โจไม่สบายใจ เอมเลยไปขอโทษโจที่บ้าน แต่เพราะในวันนั้นโจนอนอยู่ โจเป็นคนที่ค่อนข้างขี้หงุดหงิดเลยบอกให้เอมกลับบ้านไป..เอมก็เลยเขียนกระดาษสอดไปใต้ประตูให้โจรู้ แต่โจก็คงจะรำคาญอีก แต่เพราะความที่เอมรักโจไง เลยอยากขอโทษแม้จะไม่รู้ว่าโจโกรธเอมเรื่องอะไร ....และเมื่อถึงวันจันทร์ เพื่อนๆก็ต่างมีเรื่องเครียดของตัวเองจึงไม่ได้คุยกับโจ และดูเหมือนโจจะหงุดหงิดอยู่
โจคงคิดว่าเอมเป็นสาเหตุที่ทำให้เพื่อนๆไม่คุยกับโจ ทั้งๆที่เพื่อนทุกคนอยากคุยกับโจ เอมก็ไม่อยากให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ เอมบอกให้เพื่อนๆไปคุยกับโจ อยู่กับโจ โจจะได้ไม่ต้องคิดว่าเอมเป็นสาเหตุอะไรที่ทำให้เพื่อนๆเป็นแบบนี้..
ในเดือนมกราที่ใกล้จะมาถึงซึ่งจะถึงวันเกิดโจ เอมได้ตัดสินใจไม่คุยกับเพื่อนๆ และเพื่อนผู้หญิงซึ่งสนิทกับโจ เพื่อให้เพื่อนๆมีเวลาอยู่กับโจ ให้โจมีความสุข เอมตัดสินใจเดินออกมา เมื่อเพื่อนๆนัดไปไหนเอมก็จะเลี่ยงไม่ไปกับเขา เพราะรู้ว่าถ้าเอมไปโจก็จะไม่มีความสุขและโจจะไม่ไป เอมอยากให้โจไม่รู้สึกโดดเดี่ยว โจมีแค่เพื่อนๆที่สามารถอยู่กับโจได้มากที่สุดและโจเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับเพื่อนๆมาก เอมคิดว่าตัดสินใจดีแล้ว เพราะในช่วงนั้น มันเป็นช่วงที่โจมีความสุขมากกก เอมก็มีความสุขถึงบางทีในใจลึกๆอาจจะโดดเดี่ยวแต่เพราะเอมไม่อยากให้โจคิดว่าเพื่อนเข้าข้างเอมเหมือนที่โจคิดมาตลอด...
เมื่อใกล้จะจบเอมก็ใจหายทุกที เอมพยายามช่วยโจทำงาน ช่วยทุกอย่างที่จะช่วยได้
ในอีกไม่กี่วันเอมจจะจบม.6 เอมกับโจจะจากกันแล้ว เอมคิดว่าเอมได้ใช้เวลาช่วงนี้ทำให้โจทีความสุขที่สุดเท่าที่เอมจะทำได้ละนะ และถ้าจบไปโจคงจะอยากพูดกับเอมอีก ...แต่สิ่งหนึ่งที่เอมคิดมาตลอด คือ ขอโทษนะโจ... แต่โจคงจะเกลียดเอมมาก
ในช่วงนั้นเอมดีใจนะที่โจมีความสุข
"ความสุขของเอมคือการเห็นรอยยิ้มของโจ"
ขอบคุณนะโจ...
"ที่ทำให้เอมเชื่อเรื่องความรัก เอมไม่เคยได้รับจากโจหรอก
แต่เอมให้โจไปแล้วจริงๆ" รักโจนะ...
ปล.ไม่ได้เสริม เฟค หรือแต่งเรื่อง แต่นี่คือความรู้สึกจริงๆที่เกิดกับเอม แม้จะรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้เอมก็อยากใช้เวลาทำให้โจมีความสุขมากที่สุด...
บันทึกของตุ๊ด คุณคิดว่าความรักครั้งนี้เป็นไปได้ไหม ?
สวัสดีนะ...เราขอใช้นามปากกาว่า "เอม" นี่เป็นบันทึกที่เกิดขึ้นจริงกับเรา...
การแอบรักใครสักคนซึ่งมีข้อจำกัดมันผิดมากเลยรึเปล่า ? เราสมมุติว่าชื่อ "เอม" เราเป็นตุ๊ดที่ชอบความสันโดษ ไม่หวือหวา ไม่ชอบสนุกเสียงเพลงหรือแสดงออกเหมือนตุ้ดคนอื่นๆ และคนที่เราชอบ ชื่อ "โจ" (ในความคิดของเรา โจ เป็นผู้ชายคนหนึ่ง ไม่ได้มีอะไรพิเศษ แต่เป็นคนที่เรารู้สึกว่าเราอยู่ด้วยโจแล้วเรามีความสุขทุกครั้ง) เราเคยเป็นเพื่อนกับโจ โจเป็นคนที่ดีมาก เป็นคนที่ชอบช่วยเพื่อน เป็นคนที่น่าสงสารบ้างในบางมุม แต่หลายๆคนก็มองภาพของโจติดลบตลอด แต่เอมคิดว่าไม่เลย สำหรับเอม โจเป็นคนที่รักพ่อแม่มาก โจเป็นคนที่สันโดษ โจเป็นคนที่มีความสุขกับอะไรง่ายๆ ซึ่งแม้ว่าโจจะเป็นยังไง ใครจะมองโจภาพลบอย่างไร "เอมก็ยังคงรักในแบบที่โจเป็นโจ"
ตอนที่1 .. รู้ได้ไงว่าต้องใช้คำว่า "ความรัก"
เข้าเรื่องเถอะ...อย่างที่รู้กันว่าเอมเป็นตุ๊ด เมื่อก่อนเอมสนิทกับโจอยู่พอสมควร แต่ทุกอย่างมันกลับเปลี่ยนไปในวันที่โจรู้ว่าเอมชอบ ทุกอย่างมันเริ่มแย่ลงเรื่อยๆ จนถึงขั้นที่โจไม่อยากมองหน้าเราแต่ถึงแม้รู้ว่าโจจะเกลียดเอมมาก เอมก็ไม่เคยจะเกลียดโจเลย.... เหตุการณ์ที่เอมเริ่มรู้สึกคิดกับโจมากกว่าเพื่อน มันเรื่อนเมื่อตอนเดือนตุลา ก่อนหน้านี้เอมไม่เคยมีความคิดที่จะชอบโจเลย แต่เอมดันแพ้ให้โจ ...เอมเรียนอยู่ชั้นม.6 ก่อนจะสอบแกทแพตเดือนในอีก 1 เดือน เอมคิดว่าเอมคงไม่ได้รักโจจริงๆเลยปล่อยเวลามาเรื่อยๆและแล้วตลอดระยะเวลาที่เพิ่มขึ้นมันก็ทำให้เอมคิดว่า "เอมรักโจจริงๆ" และแล้วเวลาก็ล่วงมา เอมตัดสินใจว่าเอมจะหยุดพูดกับโจสักพักเอมอยากรักษาระยะห่าง แต่มันกลับมาพังอีกครั้งเมื่อคืนวันที่มีงานเลี้ยงวันเกิดของรุ่นน้อง ในวันนั้นเป็นวันที่โจล้มรถ เพราะมีสุนัขตัดหน้ารถมอเตอร์ไซด์ของโจ ตลอดทั้งคืนนั้นเอมไม่ทราบข่าวโจเลย แต่มารู้ในวันถัดมาซึ่งที่ รร.มีจัดติวของอ.ปิง ดาว้องก์ เอมก็เลยได้ทราบข่าวที่โจล้มรถ เมื่อ "สิงโต"เพื่อนสนิทของโจพูดขึ้นมาว่าโจล้มรถจนมีบาดแผล (ในตอนนั้นเอมสติหลุดมาก ทำอะไรไม่ถูกเพราะมัวคิดแต่เรื่องของโจ เอมมัวคิดอยู่อย่างเดียวคือขอให้เวลาผ่านไปให้เร็วที่สุดเพราะเอมจะได้ไปหาโจ) แม้ตอนนั้นเอมจะไม่พูดกับโจเพราะพยายามจะหลบหน้าโจแต่เมื่อการติวจบ เอมก็ขอให้แม่พาเอมไปเยี่ยมเพื่อน โดยบอกให้แม้ไปส่งที่บ้านของ "สิงโต" โดยอ้างกับแม่ต่างๆนาๆ จนในที่สุดแม่ก็พาเอมไปส่งที่บ้านของสิงโตเพื่อให้สิงโตพาไปบ้านโจ "สิงโต" เป็นคนที่น่ารักมากขับรถมอไซด์พาเอมไปจนถึงบ้านโจโดยแวะซื้อนมจืดกับผักขมอบชีส เพราะเอมกลัวว่าโจยังไม่ได้ทานมื้อเย็น เมื่อถึงบ้านโจเอมก็ได้พานมกับขนมเหล่านั้นไปให้โจ โจมีแผลบริเวณใกล้ดวงตาและเหนือคิ้วและโจก็บ่นๆว่าปวดหัว เอมเลยขอโจจับบริเวณที่โจปวด และเอมก็ทำใจไม่ได้ที่เห็นโจเจ็บจึงขอให้สิงโตพาออกมาให้เร็วที่สุด.... (การที่เราเป็นห่วงจนไม่อยากเห็นเขาในสภาพนั้นมันเกิดกับเอมครั้งแรกเลยนะ)
หลังจากเหตุการณ์จากวันที่โจล้มรถในวันนั้นมันก็ทำให้เอมรู้ว่า "นี่เป็นความรู้สึกที่เรารักใครสักคนจริงๆ การที่เรายอมรับข้อเสีย ข้อผิดพลาด ข้อจำกัดทุกอย่าง นี่เป็นบทพิสูจน์ว่าเอมรักโจจริงๆ "
ตอนที่2 ธันวาคม อะไรก็เริ่มแย่ลง ....
ตอนนี้เป็นตอนที่เศร้าที่สุด...เป็นเพราะเอมเองแหละ เอมเป็นคนพูดมากจนอาจจะทำให้โจรำคาญ เหตุการณ์สำหรับตอนนี้คือ "เอมไปขอโทษโจ" (ในตอนนั้นเอมอยากไปขอโทษโจเพราะเอมก็ไม่รู้ว่าโจเกลียดเอมเรื่องอะไร) โดยเอมได้นัดกับเพื่อนๆว่าเอมอยากไปขอโทษโจ เพื่อนๆก็แนะนำให้เอมไปขอโทษโจที่บ้าน แต่เหตุการ์ณทุกอย่างมันไม่เป็นอย่างที่คิด เมื่อวันก่อนหน้าวันที่เอมจะไปบ้านโจ เพื่อนๆต่างก็นัดคุยสไกป์กัน ซึ่งโจก็เข้ามาด้วย และในวันนั้นอินเทอร์เน็ตบ้านเอมก็ขัดข้อง โจได้อยู่กับเพื่อนของเขา โดยมีน้อง "ส้มแป้น"ซึ่งเป็นคนที่โจชอบอยู่ด้วย โจได้ขอหูฟังน้องเขาผ่านสไกป์ แต่เอมก็ไม่ได้ยินอะไร และเอมก็เงียบๆไปเพราะอินเทอร์เน็ตไม่ดี (ถึงแม้ว่าเอมจะได้ยินจริงๆเอมก็ไม่คิดอะไรเพราะมันเป็นสิทธิ์ของโจที่จะชอบส้มแป้น เราไม่มีสิทธิ์ไปห้ามหรือขัดขวางอะไร) เพื่อนเอมคนหนึ่งก็บอกให้โจออกจากวงสนทนา .... โจคงจะโมโหเอมมาก คิดว่าเอมเป็นสาเหตุอีก...โจก็ออกไป
วันต่อมาเพราะความที่เอมคิดว่าตัวเองคงผิดเองที่ทำให้โจไม่สบายใจ เอมเลยไปขอโทษโจที่บ้าน แต่เพราะในวันนั้นโจนอนอยู่ โจเป็นคนที่ค่อนข้างขี้หงุดหงิดเลยบอกให้เอมกลับบ้านไป..เอมก็เลยเขียนกระดาษสอดไปใต้ประตูให้โจรู้ แต่โจก็คงจะรำคาญอีก แต่เพราะความที่เอมรักโจไง เลยอยากขอโทษแม้จะไม่รู้ว่าโจโกรธเอมเรื่องอะไร ....และเมื่อถึงวันจันทร์ เพื่อนๆก็ต่างมีเรื่องเครียดของตัวเองจึงไม่ได้คุยกับโจ และดูเหมือนโจจะหงุดหงิดอยู่
โจคงคิดว่าเอมเป็นสาเหตุที่ทำให้เพื่อนๆไม่คุยกับโจ ทั้งๆที่เพื่อนทุกคนอยากคุยกับโจ เอมก็ไม่อยากให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ เอมบอกให้เพื่อนๆไปคุยกับโจ อยู่กับโจ โจจะได้ไม่ต้องคิดว่าเอมเป็นสาเหตุอะไรที่ทำให้เพื่อนๆเป็นแบบนี้..
ในเดือนมกราที่ใกล้จะมาถึงซึ่งจะถึงวันเกิดโจ เอมได้ตัดสินใจไม่คุยกับเพื่อนๆ และเพื่อนผู้หญิงซึ่งสนิทกับโจ เพื่อให้เพื่อนๆมีเวลาอยู่กับโจ ให้โจมีความสุข เอมตัดสินใจเดินออกมา เมื่อเพื่อนๆนัดไปไหนเอมก็จะเลี่ยงไม่ไปกับเขา เพราะรู้ว่าถ้าเอมไปโจก็จะไม่มีความสุขและโจจะไม่ไป เอมอยากให้โจไม่รู้สึกโดดเดี่ยว โจมีแค่เพื่อนๆที่สามารถอยู่กับโจได้มากที่สุดและโจเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับเพื่อนๆมาก เอมคิดว่าตัดสินใจดีแล้ว เพราะในช่วงนั้น มันเป็นช่วงที่โจมีความสุขมากกก เอมก็มีความสุขถึงบางทีในใจลึกๆอาจจะโดดเดี่ยวแต่เพราะเอมไม่อยากให้โจคิดว่าเพื่อนเข้าข้างเอมเหมือนที่โจคิดมาตลอด...
เมื่อใกล้จะจบเอมก็ใจหายทุกที เอมพยายามช่วยโจทำงาน ช่วยทุกอย่างที่จะช่วยได้
ในอีกไม่กี่วันเอมจจะจบม.6 เอมกับโจจะจากกันแล้ว เอมคิดว่าเอมได้ใช้เวลาช่วงนี้ทำให้โจทีความสุขที่สุดเท่าที่เอมจะทำได้ละนะ และถ้าจบไปโจคงจะอยากพูดกับเอมอีก ...แต่สิ่งหนึ่งที่เอมคิดมาตลอด คือ ขอโทษนะโจ... แต่โจคงจะเกลียดเอมมาก
ในช่วงนั้นเอมดีใจนะที่โจมีความสุข
"ความสุขของเอมคือการเห็นรอยยิ้มของโจ"
ขอบคุณนะโจ...
"ที่ทำให้เอมเชื่อเรื่องความรัก เอมไม่เคยได้รับจากโจหรอก
แต่เอมให้โจไปแล้วจริงๆ" รักโจนะ...
ปล.ไม่ได้เสริม เฟค หรือแต่งเรื่อง แต่นี่คือความรู้สึกจริงๆที่เกิดกับเอม แม้จะรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้เอมก็อยากใช้เวลาทำให้โจมีความสุขมากที่สุด...