สวัสดีคับผมได้ยืมพันทิปของเพื่อนมาเพื่อตั้งกระทู้นี้ครับตามหัวข้อกระทู้เลยครับผมนั้นได้มีแฟนอยู่แล้วคบกันมาจะ2ปีแล้วครับแต่ก่อนหน้าที่ผมจะคบกับเค้าผมก็ได้คุยกับผญ.คนนึงแต่ตอนที่เราคุยกันผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอนะครับเพราะเราเป็นเพื่อนกันคุยแบบเพื่อนกันแต่ก็คุยกันทุกเรื่องอะครับจนแฟนผมเขาเข้ามาผมก็รู้สึกชอบเค้าแต่ผมก็ยังไม่ได้เลิกคุยกับผญ.คนนั้นผมก็คุยซ้อนนั้นแหล่ะครับแต่กับแฟนผมๆชอบเค้าแต่ผญ.คนนั้นเพื่อนกันก็เลยคุยจนมาถึงวันนึงแฟนผมเค้าได้ถามผมว่าเราเป็นอะ
ไรกันผมรู้เลยครับว่าเค้าต้องการให้ผมขอเป็นแฟนผมก็เลยบอกเค้าไปว่าเป็นแฟนกันไงพอแฟนผมเค้าได้คำตอบบแบบนี้เธอก็เลยโพสลงโซเชี่ยลว่าเราได้เป็นแฟนกันแล้วผญ.คนนั้นเค้าก็เลิกคุยกับผมๆก็เฉยๆนะครับช่วงนี้เป็นช่วงผิดเทอมพอดีผมก็เลยไม่ได้เจอกับผญ.คนนั้นพอเปิดเทอมมาผมก็ได้อยู่ใกล้ชิดผญ.คนนั้นมากขึ้นเค้าเป็นคนที่น่ารักมากครับอยู่กับเค้าแล้วยิ้มได้ทั้งวันจนมีเหตุการณ์นึงที่ทำให้ผมรู้สึกหวั่นไหวกับเค้าเราได้มีเวลาอยู่ใกล้ชิดกันมากๆๆเราไปเข้าค่ายนักกีฬากันเป็นเวลา 15 วันเรากินข้าวพร้อมกันนอนแทบจะด้วยกันด้วยความที่เป็นเพื่อนกันมานานก็เลยไม่ถือจนผมได้มาเจอมุมๆนึงของเธอคือเธอกลัวความสูงมากๆขนาดข้ามสะพานลอยไม่ได้ตอนแรกผมก็ขำๆคนอะไรจะกลัวขนาดนั้นตอนเธอเดินขึ้นบรรไดสะพานลอยเธอได้เกาะแขนเพื่อนผมเพราะสองคนนี้สนิทกันพอผมเห็นผมรู้สึกอยากจะเป็นคนๆนั้นให้เธอเกาะแขนพอตอนจะข้ามสะพานลอยอีกครั้งผมก็อาสาพอถึงกลางสะพานลอยเพื่อนๆผมให้แกล้งเธอโดยการปล่อยเธอไว้เธอร้องไห้เลยครับผมเลยรู้เลยว่าผมอยากปกป้องเค้ามากๆพอกลับมาผมก็ต้องสนใจแฟนผมให้มากขึ้นเพราะเราทะเลาะกันบ่อยเรื่องผญ.คนนั้นผมทำยังไงดีครับเพราะผมก็รักแฟนผมนะแต่พอทะเลาะบ่อยๆแล้วแต่ละเรื่องก็ไร้สาระจนบ้างทีผมก็เหนื่อยแต่เวลาอยู่กับผญ.คนนั้นผมมีความสุขมากๆแต่ผมก็ไม่อยากเลิกกับแฟนครับ
มีแฟนอยู่แล้วแต่รู้สึกดีกับผู้หญิงคนอื่นควรทำไงดี
ไรกันผมรู้เลยครับว่าเค้าต้องการให้ผมขอเป็นแฟนผมก็เลยบอกเค้าไปว่าเป็นแฟนกันไงพอแฟนผมเค้าได้คำตอบบแบบนี้เธอก็เลยโพสลงโซเชี่ยลว่าเราได้เป็นแฟนกันแล้วผญ.คนนั้นเค้าก็เลิกคุยกับผมๆก็เฉยๆนะครับช่วงนี้เป็นช่วงผิดเทอมพอดีผมก็เลยไม่ได้เจอกับผญ.คนนั้นพอเปิดเทอมมาผมก็ได้อยู่ใกล้ชิดผญ.คนนั้นมากขึ้นเค้าเป็นคนที่น่ารักมากครับอยู่กับเค้าแล้วยิ้มได้ทั้งวันจนมีเหตุการณ์นึงที่ทำให้ผมรู้สึกหวั่นไหวกับเค้าเราได้มีเวลาอยู่ใกล้ชิดกันมากๆๆเราไปเข้าค่ายนักกีฬากันเป็นเวลา 15 วันเรากินข้าวพร้อมกันนอนแทบจะด้วยกันด้วยความที่เป็นเพื่อนกันมานานก็เลยไม่ถือจนผมได้มาเจอมุมๆนึงของเธอคือเธอกลัวความสูงมากๆขนาดข้ามสะพานลอยไม่ได้ตอนแรกผมก็ขำๆคนอะไรจะกลัวขนาดนั้นตอนเธอเดินขึ้นบรรไดสะพานลอยเธอได้เกาะแขนเพื่อนผมเพราะสองคนนี้สนิทกันพอผมเห็นผมรู้สึกอยากจะเป็นคนๆนั้นให้เธอเกาะแขนพอตอนจะข้ามสะพานลอยอีกครั้งผมก็อาสาพอถึงกลางสะพานลอยเพื่อนๆผมให้แกล้งเธอโดยการปล่อยเธอไว้เธอร้องไห้เลยครับผมเลยรู้เลยว่าผมอยากปกป้องเค้ามากๆพอกลับมาผมก็ต้องสนใจแฟนผมให้มากขึ้นเพราะเราทะเลาะกันบ่อยเรื่องผญ.คนนั้นผมทำยังไงดีครับเพราะผมก็รักแฟนผมนะแต่พอทะเลาะบ่อยๆแล้วแต่ละเรื่องก็ไร้สาระจนบ้างทีผมก็เหนื่อยแต่เวลาอยู่กับผญ.คนนั้นผมมีความสุขมากๆแต่ผมก็ไม่อยากเลิกกับแฟนครับ