*หากซ้ำก็ขออภัยด้วยนะค่ะเพราะนี้เป็นกระทู้แรกในชีวิตเลยค่ะ
เริ่มเรื่องกันเลยดีกว่าคือเราแอบชอบเพื่อนผู้ชายคนนึงมากเพราะเวลาเราอยู่กับเขาแล้วเรารู้สึกเป็นตัวของตัวเองรู้สึกมีความสุขรู้สึกสบายใจทีแรกเราคิดว่าเป็นเพราะความสนิทมากเกินไปรึป่าวที่ทำให้เราคิดไปไกล เราพยายามหยุดคิดเรื่องนี้ไปซักพักจนวันนึงเขาให้เราโทรปลุกเขา (ไม่ทุกวัน) ด้วยความที่รู้สึกดีด้วยอยู่แล้วเราเลยยิ่งชอบเขามากขึ้นเริ่มคิดไปเองว่าเขามีใจ พอเวลาผ่านไปนานเข้านานเข้าเราเริ่มเก็บความรู้สึกนี้ไม่ไหว อยากจะสารภาพแต่ก็กลัว กลัวว่าเพื่อนคนอื่นๆจะล้อ กลัวว่าถ้าเขาไม่ได้คิดเหมือนเราแล้วเขาจะหายไป เรากลัวทุกอย่าง จนวันนึงตัดสินใจเสี่ยงค่ะ เราสารภาพกับเขา เขาอึ้งแล้วก็พูดว่ารู้แล้วว่าชอบ ไอ่เราก็อ้าวว แล้วเขาก็คุยกับเราเหมือนมากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน เราผู้ไม่เคยสารภาพรักกับใครก็ไม่รู้จะทำยังไงค่ะเลยได้แต่รอ รอ รอ และรอ เราเลิกคุยกับผู้ชายคนอื่นๆ เราคิดมากทุกวัน บางทีก็เหมือนเขาใส่ใจเรา บางทีก็เหมือนเฉยชา แต่เราก็ยังโทรปลุกเขาอยู่ เราควรจะทำยังไงต่อไปดีค่ะในสถานะแบบนี้เรายังมีลุ้นอยู่รึป่าว ? (ความจริงเรื่องราวมันมากกว่านี้ค่ะถ้าเล่าคงจะยาวเกินไป)
ถ้าคุณตกอยู่ในสถานะมากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟนคุณจะทำยังไงค่ะ ?
เริ่มเรื่องกันเลยดีกว่าคือเราแอบชอบเพื่อนผู้ชายคนนึงมากเพราะเวลาเราอยู่กับเขาแล้วเรารู้สึกเป็นตัวของตัวเองรู้สึกมีความสุขรู้สึกสบายใจทีแรกเราคิดว่าเป็นเพราะความสนิทมากเกินไปรึป่าวที่ทำให้เราคิดไปไกล เราพยายามหยุดคิดเรื่องนี้ไปซักพักจนวันนึงเขาให้เราโทรปลุกเขา (ไม่ทุกวัน) ด้วยความที่รู้สึกดีด้วยอยู่แล้วเราเลยยิ่งชอบเขามากขึ้นเริ่มคิดไปเองว่าเขามีใจ พอเวลาผ่านไปนานเข้านานเข้าเราเริ่มเก็บความรู้สึกนี้ไม่ไหว อยากจะสารภาพแต่ก็กลัว กลัวว่าเพื่อนคนอื่นๆจะล้อ กลัวว่าถ้าเขาไม่ได้คิดเหมือนเราแล้วเขาจะหายไป เรากลัวทุกอย่าง จนวันนึงตัดสินใจเสี่ยงค่ะ เราสารภาพกับเขา เขาอึ้งแล้วก็พูดว่ารู้แล้วว่าชอบ ไอ่เราก็อ้าวว แล้วเขาก็คุยกับเราเหมือนมากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน เราผู้ไม่เคยสารภาพรักกับใครก็ไม่รู้จะทำยังไงค่ะเลยได้แต่รอ รอ รอ และรอ เราเลิกคุยกับผู้ชายคนอื่นๆ เราคิดมากทุกวัน บางทีก็เหมือนเขาใส่ใจเรา บางทีก็เหมือนเฉยชา แต่เราก็ยังโทรปลุกเขาอยู่ เราควรจะทำยังไงต่อไปดีค่ะในสถานะแบบนี้เรายังมีลุ้นอยู่รึป่าว ? (ความจริงเรื่องราวมันมากกว่านี้ค่ะถ้าเล่าคงจะยาวเกินไป)