เรื่องมีอยู่ว่าเจ้าของกระทู้ปัจจุบัน อายุ 20 ปี ตลอด20ปีที่ผ่านมา...ได้เริ่มมาอยู่กับแม่ตอนอายุ 15 ปี ตลอดระยะเวลาก่อนจะได้มาอยู่ด้วยกัน พ่อแม่แยกกันอยู่คนละทิศคนละทาง พ่ออยู่สมุทรปราการ แม่อยู่หัวหิน แล้วเราอยู่สมุทรสงครามกับย่าตลอดจนอายุ 15 ปี เราตั้งใจหมั่นเพียรเรียนหนังสือ นานๆครั้งได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากับครอบครัว
จนเราใกล้จบม.3 เราขอพ่อให้พาแม่มาอยู่ด้วยที่สมุทรสงคราม แลกกับผลการเรียนที่ดีของห้อง และการสอบเข้าที่โรงเรียนม.ปลายดีๆ พ่อรับปากเรา แล้วเราก็ทำตามคำพูดสำเร็จ เราเรียนต่อม.ปลายสายศิลป์ภาษาฝรั่งเศส พ่อพาแม่มาอยู่ด้วยตามสัญญา
ตลอด 3 ปีในช่วงม.ปลายเราทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ส่วนตัวแม่เป็นคนใช้เงินเก่งมาก โดยที่ทั้งวันแม่อยู่แต่ในบ้าน เราทำงานได้มา 5000บาท / สัปดาห์ เราก็แบ่งแม่เสมอและย้ำเตือนทุกครั้งกับแม่ว่า อย่าสร้างหนี้ อย่าใช้เงินเยอะ ลูกคนนี้จะเลี้ยงดูให้สบายเอง ให้แม่อยู่บ้านเฉยๆ คอยดูแลเราก็พอ
ตลอดระยะเวลาที่อยู่กับแม่มา ให้เงินประจำวันแม่วันละ 200 บาท แต่แม่ก็ไปกู้เงินนอกระบบมาจากพวกบัง เคยถามแม่แล้วว่าเอาเงินมาทำอะไร อยู่บ้านเฉยๆเงินสองร้อยน่าจะพอใช้แล้ว ทำไมไปกู้หนี้ยืมสินเพิ่ม แม่ก็อ้างเหตุผลเดิมๆปัดความจริง แม่ต้องส่งเงินให้พวกบังวันละ 150 บาท ซึ่งแม่จะเหลือกินแค่ 50 บาท
เราขอร้องแม่หลายครั้งว่าให้เลิกให้หยุดให้พอกับการกู้เงิน ตลอดหลายปีจนปัจจุบัน แม่ก็ยังไม่หยุดทำแบบเดิม จนตอนนี้เรารู้สึกน้อยใจ เสียใจ ที่ตลอดระยะเวลาหลายปีที่เราทุ่มเทตั้งใจเรียน ตั้งใจทำงาน ให้เงินแม่ใช้ตลอด ซื้อของเข้าบ้านเองตลอด ไม่เคยให้แม่ต้องออกเองสักบาท แต่ทำไมแม่ก็ยังกู้หนี้ยืมสินมาไม่รู้จักหยุด คำตอบที่ได้จากแม่ทุกครั้งที่ถามเรื่องนี้
"รักตาบังไง ความรักของกู" (ขอโทษที่ต้องใช้คำหยาบคายนะค่ะ)
อยากถามว่าเราควรทำไงดี เราเครียดมาก เรารู้สึกว่าต่อวันแม่ใช้เกิน 200 บาท ทั้งๆที่อยู่บ้านเฉยๆไม่ได้ซื้ออะไรเข้าบ้าน บางวันแม่ยอมอด เอาเงินไปให้พวกบังจ่ายรายวัน จะพูดกับแม่ยังไงดี พยายามอดทนแล้ว ปรึกษาพ่อ พ่อก็ไม่พูดอะไรเลย เราควรอดทนเห็นแม่ทำแบบนี้ต่อไปหรอค่ะ
ฉันควรทำไงกับแม่ฉันดี
จนเราใกล้จบม.3 เราขอพ่อให้พาแม่มาอยู่ด้วยที่สมุทรสงคราม แลกกับผลการเรียนที่ดีของห้อง และการสอบเข้าที่โรงเรียนม.ปลายดีๆ พ่อรับปากเรา แล้วเราก็ทำตามคำพูดสำเร็จ เราเรียนต่อม.ปลายสายศิลป์ภาษาฝรั่งเศส พ่อพาแม่มาอยู่ด้วยตามสัญญา
ตลอด 3 ปีในช่วงม.ปลายเราทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ส่วนตัวแม่เป็นคนใช้เงินเก่งมาก โดยที่ทั้งวันแม่อยู่แต่ในบ้าน เราทำงานได้มา 5000บาท / สัปดาห์ เราก็แบ่งแม่เสมอและย้ำเตือนทุกครั้งกับแม่ว่า อย่าสร้างหนี้ อย่าใช้เงินเยอะ ลูกคนนี้จะเลี้ยงดูให้สบายเอง ให้แม่อยู่บ้านเฉยๆ คอยดูแลเราก็พอ
ตลอดระยะเวลาที่อยู่กับแม่มา ให้เงินประจำวันแม่วันละ 200 บาท แต่แม่ก็ไปกู้เงินนอกระบบมาจากพวกบัง เคยถามแม่แล้วว่าเอาเงินมาทำอะไร อยู่บ้านเฉยๆเงินสองร้อยน่าจะพอใช้แล้ว ทำไมไปกู้หนี้ยืมสินเพิ่ม แม่ก็อ้างเหตุผลเดิมๆปัดความจริง แม่ต้องส่งเงินให้พวกบังวันละ 150 บาท ซึ่งแม่จะเหลือกินแค่ 50 บาท
เราขอร้องแม่หลายครั้งว่าให้เลิกให้หยุดให้พอกับการกู้เงิน ตลอดหลายปีจนปัจจุบัน แม่ก็ยังไม่หยุดทำแบบเดิม จนตอนนี้เรารู้สึกน้อยใจ เสียใจ ที่ตลอดระยะเวลาหลายปีที่เราทุ่มเทตั้งใจเรียน ตั้งใจทำงาน ให้เงินแม่ใช้ตลอด ซื้อของเข้าบ้านเองตลอด ไม่เคยให้แม่ต้องออกเองสักบาท แต่ทำไมแม่ก็ยังกู้หนี้ยืมสินมาไม่รู้จักหยุด คำตอบที่ได้จากแม่ทุกครั้งที่ถามเรื่องนี้
"รักตาบังไง ความรักของกู" (ขอโทษที่ต้องใช้คำหยาบคายนะค่ะ)
อยากถามว่าเราควรทำไงดี เราเครียดมาก เรารู้สึกว่าต่อวันแม่ใช้เกิน 200 บาท ทั้งๆที่อยู่บ้านเฉยๆไม่ได้ซื้ออะไรเข้าบ้าน บางวันแม่ยอมอด เอาเงินไปให้พวกบังจ่ายรายวัน จะพูดกับแม่ยังไงดี พยายามอดทนแล้ว ปรึกษาพ่อ พ่อก็ไม่พูดอะไรเลย เราควรอดทนเห็นแม่ทำแบบนี้ต่อไปหรอค่ะ