ก่อนอื่นต้องบอกก่อนเลยนะครับว่าผมพิมในมือถือ พิมอะไรตกไป หรือพิมผิดไปต้องขออภัยเป็นอย่างสูง
เรื่องมีอยู่ว่า....
ผมขึ้นBTSจะไปสยามครับ ก็ขึ้นไปปกติคนก็เดินเข้าเบียดๆตามระเบียบ
ตอนนี้คนก็เกือบจะแน่นละครับ ผมก็ยืนจับราวไอตรงที่มันเป็น3แฉกอะ
และแล้วข้างหน้าผมครับผมเจอเธอ ผมกำลังมองเธอแล้วเธอก็หันมาสบตาผม ปิ้ง~
เธอกับผมสบตากัน 5วินาที 555ประมาณนะ ผมก็หลบตาผมขี้อายแต่เธอยังมองอยู่
หรือไม่ก็คิดไปเองเพราะผมไม่กล้าสบตาเธอแล้ว เธอน่ารักและผมก็ผมขี้อายด้วย
เธอมีริมฝีปากทีอวบอิ่ม ตัวเธอเล็กครับ อารมประมาณว่าน่าถนุถนอมยังไงอย่างงั้น
และแล้วมาถึงจุดนี้
รถไฟจอดรับผู้โดยสารตอนนี้คนเริ่มเบียดกันแน่นกว่าเดิมเบียดชนิดที่ว่าขยับไม่ได้ นั่น
ทำให้เธอเปลี่ยนตำแหน่งยืน จากหันหน้าเข้าหากัน เป็นเธอยืนหันข้าง
ที่ทำให้ผมตื่นเต้นคือเธอขยับมายืนใกล้ผมครับ ผมจับราวด้วยมือขวา เธอก็จับราวด้วยมือขวา
แล้วความรู้สึกตอนนั้นคือเหมือนเธออยู่ในอ้อมกอดผมอะ จริงๆผมอยากบอกว่า ผมเขิล 555
ไม่ๆๆ ผมต้องเก็บอาการ ตัวผมเริ่มเกร็งไปหมดแล้ว ตอนที่กำลังพิมอยู่นี่ก็เขิลใครอยู่ใกล้ๆหาว่าเราบ้าแน่
ตอนรถไฟออก ตัวเธอก็มากระทบที่อก แล้วก็ชิดกันอยู่แบบนั้น เธอหันมามองผม
ผมตัดสินใจหันไปมองเธอทำให้สบตากัน ตัวผมตอนนี้ยิ่งเกร็งเข้าไปใหญ่ หัวใจนี่เต้น ตุบๆๆๆ
ผมอยากขอไลน์เธอนะ แต่ผมไม่กล้า เรามันปอดแหก
จนถึงสถานีต่อมาสับเปลี่ยนคนเข้าออกทำให้คนมันเบียดๆกันผมก็เลยได้ไปอยู่ริมประตู
ตอนนี้ผมมองเห็นเธอแค่นิดหน่อยเพราะเธอก็โดนเบียดไปที่อื่น
และก็ถึงสยามแยกย้ายกันไป เสียดายที่ผมไม่ได้คุยกับเธอ อยากเจอเธออีกจัง
ตอนที่เขิลๆพิมไปก็เขิลไปนะ ^^
ขอบคุณพื้นที่ดีๆที่ให้ระบายนะ555
เจอกันบนBTS แบบนี้เรียกว่าอะไรหว่า
เรื่องมีอยู่ว่า....
ผมขึ้นBTSจะไปสยามครับ ก็ขึ้นไปปกติคนก็เดินเข้าเบียดๆตามระเบียบ
ตอนนี้คนก็เกือบจะแน่นละครับ ผมก็ยืนจับราวไอตรงที่มันเป็น3แฉกอะ
และแล้วข้างหน้าผมครับผมเจอเธอ ผมกำลังมองเธอแล้วเธอก็หันมาสบตาผม ปิ้ง~
เธอกับผมสบตากัน 5วินาที 555ประมาณนะ ผมก็หลบตาผมขี้อายแต่เธอยังมองอยู่
หรือไม่ก็คิดไปเองเพราะผมไม่กล้าสบตาเธอแล้ว เธอน่ารักและผมก็ผมขี้อายด้วย
เธอมีริมฝีปากทีอวบอิ่ม ตัวเธอเล็กครับ อารมประมาณว่าน่าถนุถนอมยังไงอย่างงั้น
และแล้วมาถึงจุดนี้
รถไฟจอดรับผู้โดยสารตอนนี้คนเริ่มเบียดกันแน่นกว่าเดิมเบียดชนิดที่ว่าขยับไม่ได้ นั่น
ทำให้เธอเปลี่ยนตำแหน่งยืน จากหันหน้าเข้าหากัน เป็นเธอยืนหันข้าง
ที่ทำให้ผมตื่นเต้นคือเธอขยับมายืนใกล้ผมครับ ผมจับราวด้วยมือขวา เธอก็จับราวด้วยมือขวา
แล้วความรู้สึกตอนนั้นคือเหมือนเธออยู่ในอ้อมกอดผมอะ จริงๆผมอยากบอกว่า ผมเขิล 555
ไม่ๆๆ ผมต้องเก็บอาการ ตัวผมเริ่มเกร็งไปหมดแล้ว ตอนที่กำลังพิมอยู่นี่ก็เขิลใครอยู่ใกล้ๆหาว่าเราบ้าแน่
ตอนรถไฟออก ตัวเธอก็มากระทบที่อก แล้วก็ชิดกันอยู่แบบนั้น เธอหันมามองผม
ผมตัดสินใจหันไปมองเธอทำให้สบตากัน ตัวผมตอนนี้ยิ่งเกร็งเข้าไปใหญ่ หัวใจนี่เต้น ตุบๆๆๆ
ผมอยากขอไลน์เธอนะ แต่ผมไม่กล้า เรามันปอดแหก
จนถึงสถานีต่อมาสับเปลี่ยนคนเข้าออกทำให้คนมันเบียดๆกันผมก็เลยได้ไปอยู่ริมประตู
ตอนนี้ผมมองเห็นเธอแค่นิดหน่อยเพราะเธอก็โดนเบียดไปที่อื่น
และก็ถึงสยามแยกย้ายกันไป เสียดายที่ผมไม่ได้คุยกับเธอ อยากเจอเธออีกจัง
ตอนที่เขิลๆพิมไปก็เขิลไปนะ ^^
ขอบคุณพื้นที่ดีๆที่ให้ระบายนะ555