ณ จุดที่เคยคิดว่า ไม่มีใครในโลก มาแทนที่คนๆนี้ได้ ทำอย่างไรให้ออกจากภวังค์นี้ได้ครับ

มีโอกาสได้รู้จักคนๆนึง
เค้าคือคนที่ผมรู้สึกว่าเป็นส่วนที่เติมเต็ม สิ่งที่ขาดหายไปตั้งแต่เด็ก
อะไรที่ตอนเด็ก ผมคิดว่าเป็นสิ่งไม่ดี เค้ามีหมดเลยครับ
กลายเป็นว่า พอโตขึ้น ผมกลับขวนขวายหาสิ่งเหล่านั้น ที่ตอนเด็กไม่เคยได้สัมผัส (เพราะคิดว่ามันไม่ดี)
เป็นคนที่ใช่ในทุกๆ แง่

แต่ตอนนี้ ความสัมพันธ์มันจบไปแล้วครับ
ตอนนี้เหมือนโลกมันหมุน

จิตลอย ภวังค์ เคว้ง เหม่อ กินข้าวไม่ลง จุกๆ
จุดที่ อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล
คิดแม้กระทั่งจะลาออกจากงานมานั่งเฉยๆ

ทำอย่างไรให้ออกจากความทุกข์ทรมานนี้ไปได้ครับ?