ในชีวิตวัยรุ่นนั้นอาจจะมีหลายเรื่องที่สมหวังและผิดหวัง ผมเองเป็น1ในคนที่ผิดหวังเรื่องความรัก
ก่อนอื่นบอกไว้ก่อนนะครับตอนนี้ผมเรียน อยู่ ม.2 ส่วนคนที่ผมชอบนั้นอยู่ ม.4 แล้ว
เรื่องมันเกิดขึ้นจากมีอยู่วัน1มีพี่คนนึงแอดเฟสผมมาผมก็เห็นว่าเค้าน่ารักดีผมเลยทักไปคุย คุยกันได้สักพักก็ขอไลน์ขอเบอร์จนถึงตอนนี้ผมคุยกับเค้ามา 8เดือนแล้ว(ผมไม่เคยคุยกับใครเกิน3เดือนเลยยกเว้นคนนี้) คุยกันไปกันมาผมก็เริ่มรู้สึกว่าผมนั้นแถบไม่มีโอกาสที่จะจีบติดเลยผมมีท้อบ้างร้องไห้บ้างแต่สุดท้ายก็กลับมาคุยต่อจนกระทั่งเมื่อเดือนที่แล้วเป็นในวันเรียนวันสุดท้าย ซึ่งแน่นอนถ้าจะบอกลาใครสักคนก็ต้องมีของเล็กๆน้อยให้เป็นที่ละลึกใช่ไหมหละ แต่ต้องบอกไว้ก่อนว่าผมเคยคุยตัวจริงกับเค้าแค่ครั้งเดียวเอง สุดท้ายผมก็ไม่ได้ซื้ออะไรให้เค้าเลยจนกระทั่งสอบวันสุดท้ายผมก็ไม่ได้คุยในชีวิตจริงกับเค้าเลย แต่ผมจะคุยในไลน์ทุกวัน ผมแอบมองเค้าทุกวัน คุยกับเพื่อนเรื่องเค้า เอาเค้าเก็บไปฝัน ผมได้เจอหน้าเค้าผมก็ยิ้มแล้ว แต่ผมนั้นแอบแค้นตัวเองมากๆเลยที่ไม่ทำอะไรสักอย่างในวันที่มีโอกาส แต่มีวันหนึ่งหลังสอบเสด แน่นอนต้องมีนัดซ้อมหรือนัดสอบ วันนั้นผมต้องไปสอบที่ ร.ร แล้วก่อนวันที่จะไป ร.ร 1วันผมทักไลน์ถามกับคนที่ผมชอบว่า พน.ไปไหนไหม เค้าบอกต้องไป ร.ร ไปส่งใบอะไรสักอย่างนี้หละ ตอนที่ผมคุยกับเค้าผมยุห้างพอดีเลยกะว่าจะเอาตุ๊กตาไปให้เป็นการบอกลาผมเลยโทรเรียกเพื่อนมาช่วยเลือก หลังซื้อเสร็จผมก็ฝากตุ๊กเอาไว้กับเพื่อน เพราะพรุ่งนี้มันต้องไปซ้อมเหมือนกัน(ที่ต้องฝากไว้เพราะผมกลัวเอากลับบ้านตัวเองละโดนแม่แซว) แต่โชคร้ายที่สุดท้ายผมก็เอาตุ๊กตาไปให้เธอไม่ทัน หลังจากนั้นก็คุยกันได้ 2-3 วัน แล้วเค้าก็ไม่ตอบไลน์ผมเลย จริงๆเค้าเป็นแบบนี้มาหลายรอบแล้วหละเรื่องทักไปไม่ตอบเนื่ย ผมก็เตรียมใจไว้นานแล้วหละ ผมกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว จริงๆแล้วเค้าเป็นดาราด้วยผมก็หมาวัดหละเนาะคงจีบไม่ติดหรอกแย่หน่อยที่ผมเองก็จีบ ญ ไม่เก่งด้วย ผมอยากย้อนเวลากลับไปทำอะไรๆให้เค้าหลายๆอย่างถึงผมจะไม่ได้ความรักกลับมาก็ไม่เป็นไรเพราะผมมีความสุขที่เห็นเธอยิ้ม แต่สุดท้ายผมก็ไม่ได้ทำอะไรเลยสักอย่าง
ผมอยากให้คนที่รักใครชอบใคร ถ้ารักเค้าชอบเค้าจริงก็เป็นกำลังใจให้นะครับกล้าๆหน่อยนะ อย่าปอดแบบผม โอกาสไม่ได้มาบ่อยๆมีก็รีบคว้าไว้สะ ทำแล้วเสียใจก็ดีกว่าไม่ได้ทำแล้วมานั้งเสียใจนะ
วันจบ ม.3 ของคนที่เราชอบ
ก่อนอื่นบอกไว้ก่อนนะครับตอนนี้ผมเรียน อยู่ ม.2 ส่วนคนที่ผมชอบนั้นอยู่ ม.4 แล้ว
เรื่องมันเกิดขึ้นจากมีอยู่วัน1มีพี่คนนึงแอดเฟสผมมาผมก็เห็นว่าเค้าน่ารักดีผมเลยทักไปคุย คุยกันได้สักพักก็ขอไลน์ขอเบอร์จนถึงตอนนี้ผมคุยกับเค้ามา 8เดือนแล้ว(ผมไม่เคยคุยกับใครเกิน3เดือนเลยยกเว้นคนนี้) คุยกันไปกันมาผมก็เริ่มรู้สึกว่าผมนั้นแถบไม่มีโอกาสที่จะจีบติดเลยผมมีท้อบ้างร้องไห้บ้างแต่สุดท้ายก็กลับมาคุยต่อจนกระทั่งเมื่อเดือนที่แล้วเป็นในวันเรียนวันสุดท้าย ซึ่งแน่นอนถ้าจะบอกลาใครสักคนก็ต้องมีของเล็กๆน้อยให้เป็นที่ละลึกใช่ไหมหละ แต่ต้องบอกไว้ก่อนว่าผมเคยคุยตัวจริงกับเค้าแค่ครั้งเดียวเอง สุดท้ายผมก็ไม่ได้ซื้ออะไรให้เค้าเลยจนกระทั่งสอบวันสุดท้ายผมก็ไม่ได้คุยในชีวิตจริงกับเค้าเลย แต่ผมจะคุยในไลน์ทุกวัน ผมแอบมองเค้าทุกวัน คุยกับเพื่อนเรื่องเค้า เอาเค้าเก็บไปฝัน ผมได้เจอหน้าเค้าผมก็ยิ้มแล้ว แต่ผมนั้นแอบแค้นตัวเองมากๆเลยที่ไม่ทำอะไรสักอย่างในวันที่มีโอกาส แต่มีวันหนึ่งหลังสอบเสด แน่นอนต้องมีนัดซ้อมหรือนัดสอบ วันนั้นผมต้องไปสอบที่ ร.ร แล้วก่อนวันที่จะไป ร.ร 1วันผมทักไลน์ถามกับคนที่ผมชอบว่า พน.ไปไหนไหม เค้าบอกต้องไป ร.ร ไปส่งใบอะไรสักอย่างนี้หละ ตอนที่ผมคุยกับเค้าผมยุห้างพอดีเลยกะว่าจะเอาตุ๊กตาไปให้เป็นการบอกลาผมเลยโทรเรียกเพื่อนมาช่วยเลือก หลังซื้อเสร็จผมก็ฝากตุ๊กเอาไว้กับเพื่อน เพราะพรุ่งนี้มันต้องไปซ้อมเหมือนกัน(ที่ต้องฝากไว้เพราะผมกลัวเอากลับบ้านตัวเองละโดนแม่แซว) แต่โชคร้ายที่สุดท้ายผมก็เอาตุ๊กตาไปให้เธอไม่ทัน หลังจากนั้นก็คุยกันได้ 2-3 วัน แล้วเค้าก็ไม่ตอบไลน์ผมเลย จริงๆเค้าเป็นแบบนี้มาหลายรอบแล้วหละเรื่องทักไปไม่ตอบเนื่ย ผมก็เตรียมใจไว้นานแล้วหละ ผมกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว จริงๆแล้วเค้าเป็นดาราด้วยผมก็หมาวัดหละเนาะคงจีบไม่ติดหรอกแย่หน่อยที่ผมเองก็จีบ ญ ไม่เก่งด้วย ผมอยากย้อนเวลากลับไปทำอะไรๆให้เค้าหลายๆอย่างถึงผมจะไม่ได้ความรักกลับมาก็ไม่เป็นไรเพราะผมมีความสุขที่เห็นเธอยิ้ม แต่สุดท้ายผมก็ไม่ได้ทำอะไรเลยสักอย่าง
ผมอยากให้คนที่รักใครชอบใคร ถ้ารักเค้าชอบเค้าจริงก็เป็นกำลังใจให้นะครับกล้าๆหน่อยนะ อย่าปอดแบบผม โอกาสไม่ได้มาบ่อยๆมีก็รีบคว้าไว้สะ ทำแล้วเสียใจก็ดีกว่าไม่ได้ทำแล้วมานั้งเสียใจนะ