ตอนนี้ผมกำลังมีความรักกับผุ้หญิงคนนึง ซึ่งเปนคนที่ผมรุ้สึกรักมาก ทุกความรุ้สึกที่มีกับเค้า ผมรุ้สึกเหมือนความรักครั้งแรกที่ผมเคยมีมาซึ่งก้ผ่านมาหลายปีมากแล้ว แต่พอมาเจอผุ้หญิงคนนี้ผมกลับรุ้สึกเหมือนกับตัวเองกำลังมีรักครั้งแรก

ซึ่งผมกับคนนี้ ทางบ้านของเรานั้นรุ้จักกัน เพราะเราทำธุรกิจประเภทเดียวกัน เราก้มักจะได้เจอกันยุ่ เวลาที่ผมยุ่ใกล้ๆเค้าผมมีความสุขมาก และเวลาเรายุ่ด้วยกันก้จะได้คุยกันบ่อยๆ จนบางทีผมก้เผลอคิดไปว่าเขาอาจจะมีใจให้ แต่พอเวลาเราไม่ได้เจอกัน ผมคอยไลน์หาเค้า บางทีเค้าอ่านแต่ก้ไม่ตอบ บางทีก้หายไปเรย ในใจผมผมอยากจะบอกเค้าว่า ผมรุ้สึกยังไงกับเขา แต่ผมก้ไม่กล้าพูด เพราะกลัวว่าจะทำให้มองหน้ากันไม่ติด และเราก้ยังต้องเจอกันยุ่ตลอด แถมครอบครัวยังรุ้จักกันอีก ทุกวันนี้ในใจผมแบบรุ้สึกอึดอัดมาก รุ้สึกอยากคุยกับเขา จนถึงตอนนี้ผมก้แอบรักเค้ามา 4-5 เดือนได้ละ แต่ถ้าให้เดาผมว่าเค้าก้คงรุ้ละมั้งว่าผมชอบเขา การกระทำมันน่าจะออก ทุกวันนี้ก้เรยรุ้สึกอึดอัดมาก รุ้ว่าอยากจะหยุดความรุ้สึกนี้ แต่ก้หยุดไม่ได้ ใจมันอยากคุยกับเขา มันเหมือนคนจมทุกเรย ว่ามะมันแย่เนอะที่ทำอะไรแล้วก้คอยคิดถึงแต่เขา คอยพยายามอยากจะเข้าไปมีส่วนร่วมในชีวิตเค้า อาจเปนเพราะบางทีเขาเปนคนเฟรนลี่เรยทำให้ผมคิดไปเองว่ามีใจ ถ้าเอาจิงๆก้เหนื่อยใจแหละที่ต้องคอยพยายามกับคนที่บางทีไม่ได้สนใจอะไรเรา เพราะเขาก้เปนผุ้หญิงสตรอง เก่งทั้งงานความคิดก้ดี ส่วนผมตอนเจอกับเขายังเตาะแตะยุ่เรย ทั้งๆที่อายุก้มากกว่า แต่พอเหนว่าเปนอย่างงั้น ก้พยายามดีดตัวเองขึ้นมา พยายามทำทุกอย่างอยากให้เหนว่าเราดุแลเค้าได้ เราอยากที่จะดุแลเค้า จากที่คอยเล่นไปวันๆก้หันมาทำงานเอาจิงเอาจังมากขึ้น

อยากได้คำปรึกษาว่าถ้าเปนคนอื่นจะทำยังไง กับความรุ้สึกแบบนี้อะครับ?