ความงี่เง้าของเราทำให้เขาหมดรักได้ จริงหรอ ???

เรากับแฟนคบมา จะ 3ปีกว่าละคะ ปีสองปีแรกเขารักและตามใจเรามากแต่เรากลับงี่เง้าเอาแต่ใจแดกดันเขา จน2ปีกว่าเริ่มทะเลาะกันบ่อยในเรื่องจุกจิกและอารมแแปรปวนของเขา และอยู่ดีๆเขาก็มาบอกเลิกเรา เพราะเขาอยากอยู่

#เราผิดไหม ที่รักคนคนหนึ่งมากทั้งๆที่เขาก็ไม่ได้มีอะไรเลยไม่มีแม้กระทั้งเงินซื้อกินไม่มีเเม้กระทั้งเงินซื้อของขวัญหรืออะไรให้ ในวันครบรอบ หรือวันสำคัญต่างๆมีคนบอกหลายคนว่าเราไม่คู่ควรกัน มีกลายคนที่ดู

เหตุเกิดขึ้นเมื่อเดือนที่แล้ว เราไปทำงานและนัดกับแฟนว่าหลังเลิกงานให้เขาไปหา เขาก็รับปาก แต่พอเราเสร็จงานโทรหาเขาๆก็ไม่รับ เรารออยู่ประมาณ 1 ชั่วโมง แล้วเขาก้อโทรมาว่ามาไม่ได้แล้วนะ เราก็โวยวายว่าทำไม

แฟนบอกเลืกเพราะอึดอัดเรา เรานิสัยไม่ดีมากๆ เอาแต่ใจมาก เอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลาง ขี้หงุดหงิด งี่เง้า พูดไม่คิด ไม่นึกถึงความรู้สึกคนอื่น จนต้องเสียคนรักไป หลังๆเราคงต้องการให้แฟนสนใจมากเกินไป จนทำนิสั

ราเป็นคนเหวี่ยง วีน เอาแต่ใจ ชอบคนตามใจ เพราะส่วนมากพ่อ และน้องๆ รวมทั้งที่ทำงานที่ผ่านมามีแต่คนตามใจ เราเลยคิดว่าทุกคนต้องยอมเรา เรามันนิสัยแย่ แต่ทำไมผช.คนนี้ถึงชอบหล่ะ แต่คนที่เราชอบทำไมเขาไม่ตามใจ

คือเข้าเรื่องเลยเนอะ เราเป็นคนเอาแต่ใจ งี่เง้า เราดูตัวเองออกเลย หงุดหงิดแปรปรวน เรียกร้องความสนใจ ชอบวีน บางทีเราเป็นเยอะๆบ่อยๆจนแบบ เราเว่อร์ไปปะวะ เรื่องแค่นี้เอง แต่เราก็เป็นแค่กับแฟนเรานะ แฟนเร

สวัสดีค่ะ มีเรื่องมาปรึกษาปัญหาชีวิตคู่ค่ะ เราเป็นนักศึกษากำลังเรียนอยู่ คบกับแฟนวัยทำงานอายุมากกว่าเรา 7 ปีค่ะ คบกันมาได้ครึ่งปีแล้ว ในวันที่คบกันเราบอกเขาว่าเรารักเขาไม่ว่าจะยังไงก็พร้อมซัพพอร์ตเขา

เรามาหาทึเมในนี้ค่ะ เราพึ่งกลับเข้าด้อมมาหลังจากที่ไม่มีเวลาตามสมบัติตั้งแต่2023 คือไปอ่านกระทู้มาส่วนใหญ่มีแต่คนบอกว่าด้อมเงียบกว่าแต่ก่อน อยากมาถามทึเมว่าตอนนี้กระแสด้อมยังดีอยู่มั้ยคะ สำหรับเรา สต.

คือ เรากับแฟนเริ่มห่างทะเลาะกันบ่อยคุยกันไม่ได้คุยเป็นทะเลาะก็แทบไม่ได้คุยกันปกติคุยกันเป็น ชม.ๆ ตอนนี้ 10นาทีก็ไม่อยากจะคุยแล้ว คุยก็ทะเลาะคือมันเป็นช่วงแบบอยากห่างอยากเลิกแต่ไม่กล้าเลิกสงสาร ละก็มีค

คือเราอยากรู้คะ ว่าผู้ชายที่งอลแฟนตัวเอง และน้อยใจแฟนตัวเอง ส่วนมากเป็นเรื่องอะไร งี่เง้า หรือมีเหตุผลที่จะงอลบ้างไหมมม เพราะปกติไม่ค่อยเจอ ผู้ชายที่งอลหรือน้อยใจแฟนตัวเอง ถ้าเรื่องนั้นแบบไม่ร้ายแรง