ผมยืมไอดีเพื่อนมาโพสนะครับ แล้วก็เป็นโพสแรกด้วยมีอะไรผิดพลาดขออภัยนะครับ

วันนี้วันที่ 3/3/2559 ผมกับแฟนได้มีโอกาสไปทำธุระแถวๆสยามแต่ด้วยความที่มาถึงก่อนเวลาแล้วก็เป็นตอนเที่ยงด้วยเลยคิดว่างั้นเราหาอะไรกินก่อนดีกว่าผมเลยหันไปถามแฟน

ผม : ตัวๆกินไรดี

แฟน : ไม่รู้สิงั้นเราลงไปดูใน  siam square one มั้ยๆ

ผม : ดีๆของกินเยอะดีๆ

เราทั้ง 2 คนก็เลยไปหาดูว่าจะกินอะไรดี ทันใดนั้นเองก็หันไปเจอร้านอาหารร้านหนึ่งตั้งอยู่ตรงหน้า (ร้านหน้าตาแบบนี้)



ด้วยที่หน้าร้านบอกกล่าวถึงประวัติอันยาวนานผมเลยหันไปหาแฟนผมแล้วพูดว่า

ผม : ตัวกินร้านนี้มั้ย เห็นตั้งหลายครั้งแล้วยังไม่เคยเข้าเลย

แฟน : เอาสิๆลองดูๆ

ผม : ว่าไปมันจะอร่อยมั้ยนะ 5555 หิวด้วยไม่อร่อยเซ็งเลย

แฟน : ก็ลองดูสิ เนี่ยเค้าบอกว่าเป็น 1 ใน 10 ร้านที่ต้องกินก่อนตาย แล้วแฟนผมก็พูดติดตลกกว่าแล้วเรากินเสร็จจะตายมั้ยเนี่ย

ผม : บ้าหรอไม่หรอกไปๆลองดูๆ

ผมกับแฟนก็ได้เข้ามาในร้านโดยเราตกลงกันว่างั้นสั่งมาแบ่งๆกันดีมั้ย สรุป เมนูที่เราสองคนสั่งกันมาก็คือ

1.ไข่กระทะหมูแดง 2.หมูแดง หมูกรอบ กุนเชียง 3.เซ็ตก๋วยเตี๋ยว+เกี๊ยวกรอบ+เครื่องดื่ม 1 แก้ว 4.ผมสั่งน้ำด้วยอีก 1 แก้ว

และแล้วอาหารก็มาส่งทุกอย่างก็ราบรื่นดีรสชาดอาหารถือว่าใช้ได้ไม่แย่และผมก็กินไปเรื่อยๆ จนถึงจานเกิดเหตุ


แฟนผม+ผมก็กินไปซักพัก แฟนผมก็พูดขึ้นมา

แฟน : ตัวๆ อันนี้อะไรอะ

ผม : ไหนๆ

สิ่งที่ผมเห็นอยู่ในช้อนคือสิ่งที่ผมจะจดจำไปตลอดชีวิต (ทั้งชีวิตไม่เคยกลัวอะไรไม่มีสิ่งใดในโลกจะทำให้ผมกลัวได้นอกจากสิ่งที่พบเจอต่อไปนี้)

ตอนแรกผมนี่มือสั่นปากสั่นทำอะไรไม่ถูก คงอารมณ์แบบ ช็อคแปบแล้วก็ตั้งสติได้มองไปเห็นคุณป้าที่อยู่ในร้านนี้แหละนั่งอยู่ ผมจึงยกมือขึ้นแล้วบอกว่า

ผม : ป้าครับขอโทษครับรบกวนมาทางนี้หน่อยครับ

ป้า : จะเอาอะไรๆสั่งมาเลย

แฟน : มาดูนี่หน่อยคะ

พอป้าแกมาถึงแฟนผมก็ยื่นช้อนให้ป้าดูแล้วป้าก็บอกว่าอ่องั้นเปลี่ยนให้ใหม่ ป้ารีบวางช้อนบนจานและจะยกไปเก็บผมนึกขึ้นได้ (นึกในใจ ต้องถ่ายรูป)ผมจึงจับแขนป้าไว้และถ่ายรูป (รูปอาจไม่ชัดต้องขออภัย)คือตัวไม่ใช่เล็กถ้าเกิดอยู่ในของที่ใส่ลงไปก็ต้องเห็นถ้าจะไม่เห็นมีอย่างเดียวคืออยู่ในหม้อน้ำแกง


ซูมให้ครับ


ใช่แล้วครับแมลงสาบเพื่อนรักของใครๆหลายคนนั่นเอง

ผมจึงบอกป้าไปว่า

ผม : ไม่เป็นอะไรครับไม่เอาแล้ว คิดเงินเลย (อาหารบนโต๊ะก็เหลืออยู่แต่กินไม่ไหวแล้วจริงๆ)

ป้า : โอเคงั้นป้าไม่คิดเงินละกัน

ต่อมาป้าก็ไปบอกคนคิดเงินว่าไม่ต้องคิดเซ็ตก๋วยเตี๋ยวผมก็จ่ายค่าอาหารไป 300 กว่าบาทจำไม่ได้แน่นอน (ขออภัยไม่มีรูปใบเสร็จเพราะมัวแต่ตกใจ)
แล้วผมก็บอกกันคนเก็บเงินว่า

ผม : พี่ครับรักษาความสะอาดหน่อยก็ดีนะครับ

พี่คนเก็บเงิน(พูดดีมากๆ) : ต้องขอโทษจริงๆนะคะ

ผมก็ยิ้มให้ในใจคิดว่าเอาเถอะคงไม่มีใครอยากตั้งใจให้เกิด(เพราะผมก็เคยเจอแมลงวันในน้ำอัดลมของร้านชื่อดังแห่งหนึ่งแต่เค้าขอโทษดีมากและจะให้ทานฟรีแต่ผมก็ปฏิเสธเค้าไปเพราะเรารู้ว่าเค้าไม่ตั้งใจแล้วเราก็กินของเค้าด้วย)ตอนนั้นผมกำลังจะไม่คิดอะไรทันใดนั้นเองป้าคนก่อนหน้านี้ก็เดินออกมา

ป้า : ไม่ได้อยากให้มันลงไปหรอกเพราะของทุกอย่างเราก็ดูดีแล้ว แต่เนี่ยที่ตึกนี้อะแมลงสาบมันเยอะเวลามันตกลงไปก็ไม่ทันเห็น

(ผมคิดในใจ สรุปตึกผิด ร้านไม่ผิด?)

ผม : เอ่อป้าครับผมเคยกินมาหลายร้านแล้วนะสยามผมก็มาประจำยังไม่เคยเจอเลยซักครั้งนะครับ (บอกเลยว่าผมวนเวียนร้านอาหารใน siam square one ไม่ต่ำกว่า 100 ครั้งแน่นอน)

ต่อมาป้าได้พูดมาคำนึงที่ทำให้ผมรู้สึกว่าผมควรจะเลิกคุยซะเพราะคุยไปก็เปล่าประโยชน์

ป้า (ยิ้มเล็กๆ) : ก็ไม่เคยเจอร้านอื่นก็ได้มาเจอที่ร้านนี้ไง

เมื่อผมได้ยินเลยหันหลังกลับในทันทีความรู้สึกแบบว่าพอกันทีไม่เคยเขียนว่าร้านไหนนี่แหละร้านแรกในชีวิต

ปล.ผมไม่ได้โกรธเรื่องอะไรเลยถึงจะเป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดสำหรับร้านอาหารก็เถอะแต่ที่มาโพสวันนี้เพราะคำพูดจากป้าคนนั้นที่ทำให้ผมรู้สึกไม่โอเคครับหวังว่าจะเป็นอุทาหรณ์สอนหลายๆคนว่าก่อนกินอาหารทุกอย่างคุณควรดูดีๆว่ามีอะไรแปลกปลอมหรือไม่

ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ