เคยมั้ยยอมทำอะไรให้ใครสักคนเพื่อเค้า ทำทุกอย่างให้เค้ากลับมาหากลับมาคุยกันเหมือนก่อน
เรามีประสบการณ์นี้มามันทำให้รู้สึกเจ็บมากสึกเราไม่เคยรักใครเท่านี้เลยรักเค้าจนลืมชีวิตตัวเอง
เราชอบพี่คนนึง เราชอบมา 5 ปี รู้จักกันเพราะเล่นกีฬาแล้วอยู่ทีมเดียวกัน เคยสารภาพรักกับเค้าว่าเราชอบซึ้งคำตอบก็ออกมาไม่ค่อยดีเท่าไร
พี่น้อง ทำไมล่ะคุยให้ความหวังหรอเรารู้สึกเสียใจมากสับสนมาก คืออะไรคือคุยอ่อยหรอ เค้าเห็นความรู้สึกเราเป็นของเล่นหรอ
พอผ่านไปประมาณเดือนกว่าหลังจากที่บอกชอบไปปีแรกเค้าก็คุยกับเราเหมือนเดิม แล้วอยู่ๆเค้าก็ขอคบเรา
เราดีใจมากๆพูดอะไรไม่ถูกเลย เราตอบตกลงขึ้นสถานนะกัน แล้วเค้าก็ขอเอาสถานะลง เพื่อนเราก็ถามเรานะแต่เราก็ไม่รู้
แล้วพอผ่านไปเรื่อยๆเค้าจะเริ่มหายไปแล้วเราไปเห็นความคิดเห็นในโพสของเค้า คือพออ่านไล่ลงมา
เราโดนแกล้ง รู้สึกชาไปทั้งตัวเลยไม่มีความโกรธเลยมีแต่เสียความรู้สึกเสียใจ ทำไมทำแบบนี้ ไม่โอเคเลย
แล้วเค้าก็หายไปเหมือนเค้ารู้ว่าเรารู้แล้วว่าโดนแกล้งหลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกัน ผ่านมา 2-3 ปี
เราก็มีไลน์มีอะไรเค้านะเคยลงทักไปคุยเค้าก็ตอบแบบพี่น้องปกติเลย แต่ผ่านมาเป็นปีแล้วก็ยังตัดใจไม่ได้เลย
พอเราขึ้น ม.5 เราก็เริ่มไม่สนใจอะไรก็เริ่มอยู่นิ่งอยู่กับเพื่อนไม่กล้าเปิดใจให้ใครเลยเพราะกลัวว่าจะเป็นเหมือนที่เราเคยเจอ
วันก่อนเราเจอเค้าลงมาจากรถสองแถวหน้าซอยบ้านเค้า เราก็มองตามก็คิดถึงอ่ะแหละเค้าเห็นเราเค้าก็ยิ้มให้เรา เราดีใจมากที่เค้ายังอยู่ที่เดิมเราเคยบอกกับเค้าว่า "ถ้าต่อมหาลัยแล้วอย่าไปไกลๆนะคิดถึง"
เค้าก็ไม่ไปไกลตอนแรกเค้าติด แม่โจ้กับม.บูร เราใจหายมากคิดว่าต้องไปอยู่แน่ๆ แต่เค้าก็บอกกับเราว่า "พี่ไม่ไปไหนไกลหรอกบ้านก็อยู่ที่เดิม แต่ ม. อะอาจจะอยู่ไกลนะแต่พี่ยังอยู่ที่เดิมนะ" ก็ดีใจนะที่เค้าตอบมาแบบนั้นแต่พอเค้าขึ้น มหาลัย เราก็ห่างกันเลยห่างแบบไม่ได้เจอไม่ได้คุยกันเลย แต่ที่เจอเพราะอาจเป็นเรื่องบังเอิญ
เดี๋ยวมาต่อนะคะ
เรื่องจริงในความทรงจำ
เรามีประสบการณ์นี้มามันทำให้รู้สึกเจ็บมากสึกเราไม่เคยรักใครเท่านี้เลยรักเค้าจนลืมชีวิตตัวเอง
เราชอบพี่คนนึง เราชอบมา 5 ปี รู้จักกันเพราะเล่นกีฬาแล้วอยู่ทีมเดียวกัน เคยสารภาพรักกับเค้าว่าเราชอบซึ้งคำตอบก็ออกมาไม่ค่อยดีเท่าไร
พี่น้อง ทำไมล่ะคุยให้ความหวังหรอเรารู้สึกเสียใจมากสับสนมาก คืออะไรคือคุยอ่อยหรอ เค้าเห็นความรู้สึกเราเป็นของเล่นหรอ
พอผ่านไปประมาณเดือนกว่าหลังจากที่บอกชอบไปปีแรกเค้าก็คุยกับเราเหมือนเดิม แล้วอยู่ๆเค้าก็ขอคบเรา
เราดีใจมากๆพูดอะไรไม่ถูกเลย เราตอบตกลงขึ้นสถานนะกัน แล้วเค้าก็ขอเอาสถานะลง เพื่อนเราก็ถามเรานะแต่เราก็ไม่รู้
แล้วพอผ่านไปเรื่อยๆเค้าจะเริ่มหายไปแล้วเราไปเห็นความคิดเห็นในโพสของเค้า คือพออ่านไล่ลงมา
เราโดนแกล้ง รู้สึกชาไปทั้งตัวเลยไม่มีความโกรธเลยมีแต่เสียความรู้สึกเสียใจ ทำไมทำแบบนี้ ไม่โอเคเลย
แล้วเค้าก็หายไปเหมือนเค้ารู้ว่าเรารู้แล้วว่าโดนแกล้งหลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกัน ผ่านมา 2-3 ปี
เราก็มีไลน์มีอะไรเค้านะเคยลงทักไปคุยเค้าก็ตอบแบบพี่น้องปกติเลย แต่ผ่านมาเป็นปีแล้วก็ยังตัดใจไม่ได้เลย
พอเราขึ้น ม.5 เราก็เริ่มไม่สนใจอะไรก็เริ่มอยู่นิ่งอยู่กับเพื่อนไม่กล้าเปิดใจให้ใครเลยเพราะกลัวว่าจะเป็นเหมือนที่เราเคยเจอ
วันก่อนเราเจอเค้าลงมาจากรถสองแถวหน้าซอยบ้านเค้า เราก็มองตามก็คิดถึงอ่ะแหละเค้าเห็นเราเค้าก็ยิ้มให้เรา เราดีใจมากที่เค้ายังอยู่ที่เดิมเราเคยบอกกับเค้าว่า "ถ้าต่อมหาลัยแล้วอย่าไปไกลๆนะคิดถึง"
เค้าก็ไม่ไปไกลตอนแรกเค้าติด แม่โจ้กับม.บูร เราใจหายมากคิดว่าต้องไปอยู่แน่ๆ แต่เค้าก็บอกกับเราว่า "พี่ไม่ไปไหนไกลหรอกบ้านก็อยู่ที่เดิม แต่ ม. อะอาจจะอยู่ไกลนะแต่พี่ยังอยู่ที่เดิมนะ" ก็ดีใจนะที่เค้าตอบมาแบบนั้นแต่พอเค้าขึ้น มหาลัย เราก็ห่างกันเลยห่างแบบไม่ได้เจอไม่ได้คุยกันเลย แต่ที่เจอเพราะอาจเป็นเรื่องบังเอิญ
เดี๋ยวมาต่อนะคะ