เราเปลี่ยนตัวเองเพราะคำพูดของเเม่ เเต่ต้องเสียเพื่อน
เหตูมีอยู่ว่า วันนั้นเป็นวันศุกร์เป็นวันที่มีวิชาเรียนง่าย ส่งงานครบ สอบได้คะเเนนเยอะก็ได้แล้วเกรดสี่ เราเลยหยุดเรียนครึ่งวันเพื่อจะไปดูงานขบวนประจำจังหวัดจัดแค่ปีละครั้ง (ขอหยุดหน่อยเหอะ เรียนมาจะจบเเล้วยังไม่เคยหยุดเลย) ถามว่าเเม่รู้มั้ยบอกเลยว่า รู้เเถมอนุญาติด้วย (เราไม่ได้อยู่กับเเม่ เราอยู่กับน้า) อยากไปดูนะเพราะเราไม่รู้ว่าอีกสิบข้างหน้าบรรยากาศของงานจะเหมือนงานในปีนี้ที่เราเห็นหรือเปล่า เราหยุดครึ่งวันเสร็จเราก็ไปเรียนตามปกติ พอกลับบ้านเท่านั้นเเหละเเม่โทรมา แม่บอกว่า "มีปัญญาหยุดเรียนเพื่อไปดูงานขบวนนี้หรอเเต่ไม่มีปัญญาไปส่งน้องที่สนามบินหรอ(น้องเราเป็นโรคหัวใจตอนเทอม หนึ่ง เเต่ไปงานขบวนนี้เทอม สอง)เราก็เงียบ เเม่ก็เลยตัดสายทิ้ง หลังจากนั้น น้าก็มาพูดกับเราว่า " ทำอะไรหัดคิดบ้างสิเดี๋ยวก็มาเสียใจภายหลังหรอก จำได้มั้ย วันนั้นวันที่เเม่เราอยากให้หยุดเรียนเพื่อไปส่งน้องเรากลับไม่ไป เเต่เรากลับไปงานอะไรก็ไม่รู้ จริงๆอ่ะเเม่ถามด้วย ว่าเราคบเพื่อนกลุ่มไหน เเถมอยากให้เราเลิกคบกับเพื่อนกลุ่มนี้ด้วย" หลังจากนั้นเราก็เริ่มออกห่างจากกลุ่มที่เราคบ เพื่อนในกลุ่มที่เราสนิทที่สุดก็มาถามเราว่าเป็นไร ทำไมช่วงนี้ไม่เห็นมาเดินด้วยกันเลย จะเลิกคบจริงหรอ เราก็ตอบว่า จริง เเล้วเพื่อนในห้องก็ถามว่าเราเป็นไรทำไมเดี๋ยวนี้ไม่เห็นเดินด้วยกันกับกลุ่มที่เราคบเลย เราก็เเค่ยิ้มบางครั้งเราก็ตอบว่า เบื่อ พอออกห่างได้จริงๆเรารู้สึกว่า เรายิ้มน้อยลงบางครั้งเราไม่ยิ้มเลยจนเพื่อนกลัว หัวเราะน้อยลง พูดน้อยลง เเต่เราก็อยากกลับไปหาเพื่อนกลุมนั้นอยู่นะเเต่ความรู้สึกมันไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วอ่ะ อีกอยากเราก็ออกมาแล้วไม่อยากกลับไปแล้วทำให้เพื่อนในกลุ่มเสียความรู้สึก บางครั้งที่เราเจอเพื่อนกลุ่มเก่านี้เราก็พูดด้วยนะเเต่ความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมอ่ะเวลาคุยด้วย
ผิดมั้ยที่ทำแบบนี้????
ผิดหรือเปล่าที่เปลี่ยนไป
เหตูมีอยู่ว่า วันนั้นเป็นวันศุกร์เป็นวันที่มีวิชาเรียนง่าย ส่งงานครบ สอบได้คะเเนนเยอะก็ได้แล้วเกรดสี่ เราเลยหยุดเรียนครึ่งวันเพื่อจะไปดูงานขบวนประจำจังหวัดจัดแค่ปีละครั้ง (ขอหยุดหน่อยเหอะ เรียนมาจะจบเเล้วยังไม่เคยหยุดเลย) ถามว่าเเม่รู้มั้ยบอกเลยว่า รู้เเถมอนุญาติด้วย (เราไม่ได้อยู่กับเเม่ เราอยู่กับน้า) อยากไปดูนะเพราะเราไม่รู้ว่าอีกสิบข้างหน้าบรรยากาศของงานจะเหมือนงานในปีนี้ที่เราเห็นหรือเปล่า เราหยุดครึ่งวันเสร็จเราก็ไปเรียนตามปกติ พอกลับบ้านเท่านั้นเเหละเเม่โทรมา แม่บอกว่า "มีปัญญาหยุดเรียนเพื่อไปดูงานขบวนนี้หรอเเต่ไม่มีปัญญาไปส่งน้องที่สนามบินหรอ(น้องเราเป็นโรคหัวใจตอนเทอม หนึ่ง เเต่ไปงานขบวนนี้เทอม สอง)เราก็เงียบ เเม่ก็เลยตัดสายทิ้ง หลังจากนั้น น้าก็มาพูดกับเราว่า " ทำอะไรหัดคิดบ้างสิเดี๋ยวก็มาเสียใจภายหลังหรอก จำได้มั้ย วันนั้นวันที่เเม่เราอยากให้หยุดเรียนเพื่อไปส่งน้องเรากลับไม่ไป เเต่เรากลับไปงานอะไรก็ไม่รู้ จริงๆอ่ะเเม่ถามด้วย ว่าเราคบเพื่อนกลุ่มไหน เเถมอยากให้เราเลิกคบกับเพื่อนกลุ่มนี้ด้วย" หลังจากนั้นเราก็เริ่มออกห่างจากกลุ่มที่เราคบ เพื่อนในกลุ่มที่เราสนิทที่สุดก็มาถามเราว่าเป็นไร ทำไมช่วงนี้ไม่เห็นมาเดินด้วยกันเลย จะเลิกคบจริงหรอ เราก็ตอบว่า จริง เเล้วเพื่อนในห้องก็ถามว่าเราเป็นไรทำไมเดี๋ยวนี้ไม่เห็นเดินด้วยกันกับกลุ่มที่เราคบเลย เราก็เเค่ยิ้มบางครั้งเราก็ตอบว่า เบื่อ พอออกห่างได้จริงๆเรารู้สึกว่า เรายิ้มน้อยลงบางครั้งเราไม่ยิ้มเลยจนเพื่อนกลัว หัวเราะน้อยลง พูดน้อยลง เเต่เราก็อยากกลับไปหาเพื่อนกลุมนั้นอยู่นะเเต่ความรู้สึกมันไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วอ่ะ อีกอยากเราก็ออกมาแล้วไม่อยากกลับไปแล้วทำให้เพื่อนในกลุ่มเสียความรู้สึก บางครั้งที่เราเจอเพื่อนกลุ่มเก่านี้เราก็พูดด้วยนะเเต่ความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมอ่ะเวลาคุยด้วย
ผิดมั้ยที่ทำแบบนี้????