จากเด็กที่ถูกสังคมรอบข้างล้อเลียนว่า "เป็นลูกของเด็กใจแตก" สู่ "บัณฑิตรั้วชมพู"

สวัสดีค่ะ วันนี้เราจะมาเล่าเรื่องราวชีวิตของเรา ที่เคยโดนสังคมรอบข้าง
ทั้งเพื่อนบ้าน ผู้ใหญ่แถวบ้าน เพื่อนที่โรงเรียน ครูที่โรงเรียน และคนทั่วๆ ไปล้อเลียนและพูดจาดูถูกถากถาง
เราอยากให้เรื่องราวของเราเป็นกำลังใจ ให้คุณแม่ยังสาวและเด็กๆ หลายๆ คน ลุกขึ้นมาสู้ เพื่อลบคำสบประมาทเหมือนเราค่ะ

แม่เล่าให้ฟังว่า แม่มีเราตอน อายุ 14 ค่ะ ตอนนั้นแม่เราอยู่ ม.3 แม่เราเป็นแฟนกับพ่อที่เป็นเด็กช่างกล
พ่อขี่มอเตอร์ไซค์มารับแม่ที่ รร. ทุกวันค่ะ ตอนนั้นแม่ไม่ตั้งใจเรียน หนีเรียนไปเที่ยวกับพ่อ แล้วแม่ก็ตั้งท้องค่ะ
แม่เลยเข้าไปอยู่บ้านพ่อ และแต่งงานกันค่ะ พอแม่คลอดเราออกมาได้ 2 ปี น้องชายเราก็คลานตามมาค่ะ

พอน้องชายเราอายุ 4 ขวบ พ่อกับแม่ก็เลิกกันค่ะ แม่เลยพาเรากับน้องชายมาอยู่บ้านพี่สาวคนโตของแม่ที่เป็นครู
ป้าเราอยู่กับสามี และลูกชายลูกสาวค่ะ เราอายุเท่ากับลูกสาวของป้า ป้าเลยสอนหนังสือให้พวกเราตั้งแต่เด็กๆ
ระหว่างที่แม่ออกไปทำงานตอนเย็น ป้าเราก็สอนการบ้านให้ค่ะ พอแม่กลับบ้าน แม่ก็มาเล่านิทานให้ฟังก่อนนอนค่ะ

พอผ่านไปสักพัก แม่ก็ออกจากงานตอนเย็น เปลี่ยนมาเป็นทำงานตอนกลางคืนแทนค่ะ ทำให้แม่ได้มารับเราที่โรงเรียน
ด้วยความที่แม่เราแต่งตัวเก่ง ลุคดูเป็นสาวเปรี้ยว เวลาที่แม่ไปโรงเรียน เด็กๆ ในโรงเรียนจะชอบมองไปที่แม่ค่ะ
เพื่อนๆ ก็จะชอบทักว่าแม่เราสวยจังเลย แม่หรือพี่สาว อะไรประมาณนี้ค่ะ เพื่อนๆ จะพูดถึงความสวยของแม่เรากันเยอะมาก

วันหนึ่ง เราเขียนประวัติตัวเองในวิชาแนะแนวค่ะ ทีนี้เราก็จะต้องเขียนอายุแม่ลงไป แล้วเพื่อนในห้องก็มาเห็นอายุแม่เรา
มันก็เลยเอามาบวกลบกับอายุเรา แล้วมันก็พูดขึ้นมาว่า... "แม่แกท้องตอนอายุเท่าไหร่ แม่แกเป็นเด็กใจแตกเหรอ!!!!!!!"
เราเงียบไปเลยค่ะ พูดไม่ออก ไม่รู้ว่าจะตอบว่าอะไรดี เพื่อนๆ คนอื่นๆ ที่ได้ยินก็เงียบกันไปค่ะ นึกว่าเราจะด่า

แต่กลายเป็นว่าเราเดินออกจากตรงนั้นไปเลย ไม่มีคำตอบใดๆ กลับมาบ้าน เราเลยมาเล่าให้แม่ ให้ป้าฟัง
เอาจริงๆ ตอนนั้นเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคำว่า เด็กใจแตก แปลว่าอะไร เพราะตอนนั้นเรายังเด็ก แต่เพื่อนมันแก่แดด เลยพูดออกมา
แม่เราก็เลยค่อยๆ เล่าเรื่องราวของตัวเอง และบอกเราว่าอย่าทำตาม ป้าพยายามจะช่วยปฏิเสธ แต่แม่เลือกที่จะเล่าความจริง

ตอนนั้นเราไม่รู้สึกโกรธหรืออะไรเลยค่ะ เพราะสำหรับเรา แม่เราเป็นคนดีมากๆ ไม่ได้รู้สึกว่าแม่เป็นคนแรงเหมือนเรื่องที่แม่เล่าเลย
เราฟังแล้วเฉยๆ มาก และไม่เข้าใจว่าทำไมคนข้างนอกถึงมองว่าแม่เราเป็นเด็กใจแตก เป็นผู้หญิงแรงๆ
ทั้งที่แม่เราก็ทำงานมาเพื่อเรากับน้อง แม่เราก็เหนื่อยเหมือนแม่คนอื่น หรืออาจะเหนื่อยมากกว่าแม่คนอื่นๆ ด้วยซ้ำ
ทำไมคนถึงไม่มองตรงนี้บ้าง ทำไมคนถึงมองแต่อดีตที่ผิดพลาด แล้วเอามาตัดสินว่าคนๆ หนึ่งเป็นอย่างไร

ตอนเด็กๆ เราถูกมองด้วยสายตาแปลกๆ จากคนแถวบ้าน
เวลาที่แม่จูงมือเราไปเดินเล่นแถวบ้าน คนแถวนั้นเค้าก็มอง แล้วเค้าก็ซุบซิบนินทาแม่เรากับครอบครัวเรา
เค้าพูดกันทั้งลับหลังและต่อหน้า ที่เราเคยได้ยินคือ "ดูผู้หญิงคนนี้สิ ยังเด็กอยู่เลย มีลูกซะแล้ว แล้วลูกโตขึ้นจะเป็นยังไงเนี่ย"
แล้วก็มีอีกว่า "โตขึ้นคงจะเป็นเหมือนแม่มัน" "เชื้อไม่ทิ้งแถวหรอก" "โตไปเด็กนี่คงจะแรดเหมือนแม่นะ"
"แม่เป็นอย่างนี้ ลูกจะเป็นอย่างอื่นได้ยังไงล่ะ" "โตไปอย่าเกเรนะหนู" "มีแม่แบบนี้ จะเรียนหนังสือรู้เรื่องมั๊ยเนี่ย"
เรางงมากเลยค่ะ แม่เราทำไมเหรอ??? แม่เราเป็นแม่ที่ดีของเรา จิตใจดี มีเมตตา ไม่เห็นเป็นอย่างที่พวกเค้าพูดกันเลยค่ะ

ตอนแรกๆ เพื่อนเราก็ล้อค่ะ ว่าเราเป็นลูกของเด็กใจแตก แม่เราท้องตั้งแต่ยังสาว
แม้แต่ผู้ปกครองคนอื่นๆ และคุณครูก็ยังเคยแอบว่าแม่เรา ว่าทำไมท้องตั้งแต่ยังเป็นเด็กวัยรุ่น
แต่หลังๆ คนพวกนี้ก็เลิกล้อ เลิกว่า เพราะเราสอบได้ที่ 1 ทุกเทอม ได้เกรด 4 ทุกวิชา
ได้รางวัลและทุนเรียนดี มีคำถามอะไรในห้องเรียน เราตอบได้หมด ไปแข่งดนตรี แข่งกีฬา ที่ไหนก็ได้รางวัล
เราสอบเข้าเตรียมพัฒน์ได้ ได้อยู่ห้องคิงส์ สอบเข้าเตรียมอุดมได้ เราสอบเข้าจุฬาได้ เราได้เกรด A บ่อย
ตอนนี้เราเรียนจบแล้ว รับปริญญาแล้วค่ะ กำลังจะชิงทุนไปต่อโทที่อังกฤษด้วย ทำให้ทุกคนยอมรับเรากับแม่ได้แล้ว
แม่ภูมิใจในตัวเรามากค่ะ เพราะแม่อยากให้เราตั้งใจเรียนหนังสือให้สูงๆ ไม่อยากให้ทำตัวเกเรหรือผิดพลาดเหมือนแม่

เราเห็นเด็กหลายๆ คนอาย แต่เราไม่เคยอายเลยที่แม่มีเราตั้งแต่วัยรุ่น ดีซะอีก เหมือนเราได้พี่สาวเพิ่มมาอีกหนึ่งคน
เหมือนมีพี่สาวที่พูดคุย ให้คำปรึกษากันได้ คุยกัน แซวกัน เล่นกัน และอายุไม่ห่างกันมาก
แม่เราเป็นที่ปรึกษาได้ดีมากๆ ในทุกๆ เรื่องเลยค่ะ ด้วยความที่วัยไม่ต่างกันมากเนี่ยแหละดี

เราเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่เป็นคุณแม่ที่ตั้งครรภ์ในวัยเรียนหรือคนที่มีคุณแม่เป็นคุณแม่ยังสาวเหมือนเรานะคะ
เอาคำดูถูก คำนินทาพวกนั้น มาเป็นแรงผลักดันให้เราทำตัวเองให้มีชีวิตที่ดีขึ้นนะคะ
เราเชื่อว่าทุกคนจะต้องทำให้แม่ภูมิใจ เหมือนที่เราทำให้แม่ภูมิใจแน่นอนค่ะ สู้ๆ นะคะ
อย่าไปสนใจลมปากคน และพัฒนาตัวเอง เพื่อที่จะเอาชนะคำพูดพวกนั้นให้ได้ค่ะ เอาใจช่วยทุกคนที่มีครอบครัวเป็นเหมือนเราค่ะ

เราอยากให้เอาเรื่องราวของเราเป็นแรงบันดาลใจและเป็นกำลังใจให้กับคุณแม่วัยรุ่นและลูกๆ ทุกๆ ท่านค่ะ