คือวันหนึ่งผมโดดเรียนตอนบ่าย เลยบอกเพื่อนว่าพอเลิกเรียนแล้วเอากระเป๋ามาให้ที่ พอเลิกเรียนมามันลืม (ด้วยความทีไว้ใจมันมาก เลยบอกแล้วไม่แชทบอกช้ำอีก แชทบอกครั้งเดียวจบ) แล้วผมโกรธมันที่อันแค่เนี้ยมันลืมได้ไงว่ะ ขนาดนั่งโต้ะเดียวกันอยู่ข้างๆกันอีกแนะ ของหาย หนังสือหายอีกต่างหาก,ตอนทีแล้ววันมันโดดมันไม่ได้บอกผมก็ยังเอาไปให้มัน. ประเด็นคือวันต่อมาผมไม่พูดกับมัน โกรธมันอยู่ (ถึงเรื่องเล็กแค่ลืมกระเป๋าแต่จริงคือมันเป็นเรื่องความเชื่อใจไว้ใจเพราะเราไม่เคยผิดคำพูดกับมันเลย แล้วโดนยังงี้โครตผิดหวังแค่สำหรับผมน่ะคนอื่นไม่รู้) มันก็ไม่พูดไม่จา ไม่ง้อ คุยกับคนอื่นๆอย่างหนุกนานเหมือนไม่มีเรา พอวันต่อมาเราหายล่ะ แต่พอไปคุยกับมัน

เมิน

เฉย ไปๆมาๆมันเป็นฝ่ายโกรธล่ะ ก็ไม่รู้โกรธ

อะไรทั้งที่เป็นมันผิดเนี้ยน่ะ, พอมันไม่คุยด้วยก็ไม่คุย

ล่ะ เสียอารมน์ ต่างฝ่ายต่างไม่ง้อ ผมก็ไม่ง้อล่ะ เสียเปรียบ รู้สึกอึดอัดมาก มานั่งกับคนไม่คุยด้วยข้างๆแบบนี้
ถ้าอ่านแล้วพอเข้าใจหรือมีประสบการน์ตรงกันช่วยคอมเม้นชี้แจงตอบผมหน่อยว่าควรทำไงดี
ขอโทษครับมีคำไม่ค่อยดีเท่าไร***
เพื่อนผิดผมเลยโกรธ แต่มันโกรธกลับ ผมงง ?
ถ้าอ่านแล้วพอเข้าใจหรือมีประสบการน์ตรงกันช่วยคอมเม้นชี้แจงตอบผมหน่อยว่าควรทำไงดี
ขอโทษครับมีคำไม่ค่อยดีเท่าไร***