ณ ฟากฟ้ามีหมู่ดาวที่อ่อนไหว เฝ้ากระพริบแสงไฟส่องสว่าง เฝ้ารอคอยใครจะเห็นแสงเบาบาง เฝ้าอ้างว้างเพียงกระพริบตลอดไป ณ แผ่นพื้นคนหนึ่งคนร้องเพลงโศก หมายโบยโบกอารมณ์แสนอ่อนไหว หมายทำนองปลอบถนอมประโลมใจ หม

มีเรื่องมาเล่าให้ฟัง จำความได้ตอน5-6ขวบนี่แหละ ประมาณตี1 ตอนนั้นเราไม่ยอมนอน ​ตากับยายก็นอนกันแล้ว เราก็นั่งเหม่อมองที่หน้าต่าง จู่ๆก็มีแสงสีเขียวแว็บเข้าหน้าต่าง แสงสีเขียวตอนนั้นที่เราจำได้มันสว่างม