..ตื่นแต่เช้า รีบแต่งตัว ไปทำงาน เดินตามทาง ต้องระวัง ห้ามใจลอย เพราะอาจโดน มอเตอร์ไซด์ บีบแตรด่า ข้อหาดัน เดินเกะกะ ทางของเขา ครั้นจะหลบ เดินชิดข้าง ก็อาจโดน เจ้าแม่แผง ทางเท้า ด่าเปิงเอา ว่าทางกว้าง ดันไม่เดิน...เฮื่อ!!!
..ขึ้นรถเมล์ ก็ลำบากใจ คนแน่นมาก ไม่เดินชิด ๆ กันก็โดนกระเป๋าด่า ครั้งเดินชิดก็อาจถูกหาว่าเป็นโรคจิต .. ไม่ให้คนอื่นชิดก็อาจถูกไล่ให้ไปนั่งแท็กซี่ ครั้นให้ชิดกระเป๋าตังค์ก็มักจะหาย มือใครก็ไม่รู้ยื่นมาแตะตัว... ครั้นรู้ตัวพวกล้วงกระเป๋า แล้วยังไง..มากัน 4-5 คนล้อมหน้าหลัง..ได้แต่ขอบพระคุณนักล้วงที่ไม่แทงเอา...เฮื่อ!!
..รถไฟฟ้า แน่นเหลือเกิน ทุก ๆ ตู้ จะเดินเข้า ข้างในโล่ง ก็ไม่ได้ ท่าน ๆ ที่ แต่งตัวดี ดันยืนขวาง ปิดทางกั้น ก้มหน้าเล่น แต่มือถือ ไม่สนว่า คนอื่นก็ อยากไป เหมือน ๆ กัน บางคนคิด ว่าตนเท่ห์ พิงเสาเลย คนอื่นจะ เกาะจับเสา ไม่ได้เลย ก็ต้องบอก ขออภัย เบียดเพื่อน ๆ ดันให้พ้น ประตูหนีบ ไปด้วยนะ ขืนรอขบวน ถัดไป อาจไม่ทัน เวลางาน ยิ่งเขามอง จะเอาคน ออกอยู่เชียว ..เฮื่อ!!
..เดินไปไหน ห้ามมองสบ สายตาใคร เพราะอาจโดน รุมยำ โดนฟัน หรือยิงตาย ในข้อหา มีปัญหา มองทำไม..เฮื่อ!!!
..ทำงานต้อง ขยันทำ KPI ให้ได้เป้า ไม่งั้นอาจ ขึ้นเงินเดือน ให้ได้น้อย เจ้านายบอก ขึงขัง เร่งให้ทำ ครั้นร่วมแรง ตั้งใจทำ เข้าเป้าชัวร์ เจ้านายบอก เงินเดือนเธอ เยอะไปแล้ว ให้ไม่ได้ เลยขโมย เม็ดเงินเรา ให้คนอื่น ที่เขาชอบ ที่เงินเดือน เยอะเหมือนกัน และแจกเด็ก ที่เงินเดือน น้อยกว่าเรา แม้ทำงานไม่เข้าเป้า ไม่เป็นไร ... เราเพิ่งรู้ ว่าทำนาน มีความผิด เงินเดือนสูง ก็ผิดอีก งงสับสน ไม่รู้จัก เลียเจ้านาย นี่สิผิด ทุกข้อเลย..เฮื่อ!!..
.. หัวค่ำแล้ว หลังทำงาน เกินเวลา ต้องรีบจร เกาะรถเมล์ ยืนแช่ รถติด ๆ อาจได้เห็น บทบู้ แบบ 4D มีส่วนร่วม ต้องคอยหลบ ทั้งมีดไม้ กำปั้น หรือลูกปืน ถ้ายังดี ยั้งใจกัน ก็อาจแค่ ด่าทอกัน ..
..ลงจากรถ ต้องหันซ้าย และมองขวา หากไม่มี ใครเลย ก็หวาดเสียว เหลียวมองหา เพื่อนร่วมทาง ให้อุ่นใจ แต่ไม่ชัวร์ ว่าเขาจะ เป็นคนดี คนเดินสวน มอไซค์ผ่าน ใจผวา ไม่รู้ว่า เขามาดี หรือมาร้าย เดินไปพลาง ใจภาวนา พระคุ้มครอง..
.. ถึงบ้านเรา ยังต้องมอง ไม่มีใคร ค่อยเปิดประตู รีบเข้าไป ปิดโดยพลัน หวังไม่มี ใครจู่โจม...เปิดไฟบ้าน มองทุกอย่าง อยู่ครบไหม ตู้โต๊ะเตียง ไม่เปิดอ้า ให้ใจหาย ค่อยโล่งใจ ไปอาบน้ำ แล้วชื่นใจ อุ่นข้าวกิน ดูทีวี ก่อนเข้านอน...เฮื่อ..รอดไปอีกวัน..
รอดไปอีกวัน...my diary
..ขึ้นรถเมล์ ก็ลำบากใจ คนแน่นมาก ไม่เดินชิด ๆ กันก็โดนกระเป๋าด่า ครั้งเดินชิดก็อาจถูกหาว่าเป็นโรคจิต .. ไม่ให้คนอื่นชิดก็อาจถูกไล่ให้ไปนั่งแท็กซี่ ครั้นให้ชิดกระเป๋าตังค์ก็มักจะหาย มือใครก็ไม่รู้ยื่นมาแตะตัว... ครั้นรู้ตัวพวกล้วงกระเป๋า แล้วยังไง..มากัน 4-5 คนล้อมหน้าหลัง..ได้แต่ขอบพระคุณนักล้วงที่ไม่แทงเอา...เฮื่อ!!
..รถไฟฟ้า แน่นเหลือเกิน ทุก ๆ ตู้ จะเดินเข้า ข้างในโล่ง ก็ไม่ได้ ท่าน ๆ ที่ แต่งตัวดี ดันยืนขวาง ปิดทางกั้น ก้มหน้าเล่น แต่มือถือ ไม่สนว่า คนอื่นก็ อยากไป เหมือน ๆ กัน บางคนคิด ว่าตนเท่ห์ พิงเสาเลย คนอื่นจะ เกาะจับเสา ไม่ได้เลย ก็ต้องบอก ขออภัย เบียดเพื่อน ๆ ดันให้พ้น ประตูหนีบ ไปด้วยนะ ขืนรอขบวน ถัดไป อาจไม่ทัน เวลางาน ยิ่งเขามอง จะเอาคน ออกอยู่เชียว ..เฮื่อ!!
..เดินไปไหน ห้ามมองสบ สายตาใคร เพราะอาจโดน รุมยำ โดนฟัน หรือยิงตาย ในข้อหา มีปัญหา มองทำไม..เฮื่อ!!!
..ทำงานต้อง ขยันทำ KPI ให้ได้เป้า ไม่งั้นอาจ ขึ้นเงินเดือน ให้ได้น้อย เจ้านายบอก ขึงขัง เร่งให้ทำ ครั้นร่วมแรง ตั้งใจทำ เข้าเป้าชัวร์ เจ้านายบอก เงินเดือนเธอ เยอะไปแล้ว ให้ไม่ได้ เลยขโมย เม็ดเงินเรา ให้คนอื่น ที่เขาชอบ ที่เงินเดือน เยอะเหมือนกัน และแจกเด็ก ที่เงินเดือน น้อยกว่าเรา แม้ทำงานไม่เข้าเป้า ไม่เป็นไร ... เราเพิ่งรู้ ว่าทำนาน มีความผิด เงินเดือนสูง ก็ผิดอีก งงสับสน ไม่รู้จัก เลียเจ้านาย นี่สิผิด ทุกข้อเลย..เฮื่อ!!..
.. หัวค่ำแล้ว หลังทำงาน เกินเวลา ต้องรีบจร เกาะรถเมล์ ยืนแช่ รถติด ๆ อาจได้เห็น บทบู้ แบบ 4D มีส่วนร่วม ต้องคอยหลบ ทั้งมีดไม้ กำปั้น หรือลูกปืน ถ้ายังดี ยั้งใจกัน ก็อาจแค่ ด่าทอกัน ..
..ลงจากรถ ต้องหันซ้าย และมองขวา หากไม่มี ใครเลย ก็หวาดเสียว เหลียวมองหา เพื่อนร่วมทาง ให้อุ่นใจ แต่ไม่ชัวร์ ว่าเขาจะ เป็นคนดี คนเดินสวน มอไซค์ผ่าน ใจผวา ไม่รู้ว่า เขามาดี หรือมาร้าย เดินไปพลาง ใจภาวนา พระคุ้มครอง..
.. ถึงบ้านเรา ยังต้องมอง ไม่มีใคร ค่อยเปิดประตู รีบเข้าไป ปิดโดยพลัน หวังไม่มี ใครจู่โจม...เปิดไฟบ้าน มองทุกอย่าง อยู่ครบไหม ตู้โต๊ะเตียง ไม่เปิดอ้า ให้ใจหาย ค่อยโล่งใจ ไปอาบน้ำ แล้วชื่นใจ อุ่นข้าวกิน ดูทีวี ก่อนเข้านอน...เฮื่อ..รอดไปอีกวัน..