สวัสดีค่ะ^^ นี่เป็นกระทู้แรกของ จขกท.นะคะ ผิดพลาดยังไงก็ขออภัยมาด้วย
จขกท. เนี่ยก็เป็นนักศึกษาวัยใสห่างไกลบ้านเกิดนะคะ มองไปรอบตัวก็เจอแต่ความเหงา นี่แหล่ะเหงา มันคือความจริงที่ต้องเจอ~ ว่าไปนั่น
แต่จริงๆนะคะ มองไปทางไหนก็เจอแต่คนที่ไม่คุ้นเคย ภาษาที่ต่างออกไป (ลืมบอกไป จาก.อยู่ต่างประเทศค่า-/\-) และเพราะเจ้าความเหงาตัวดีนี่ล่ะ ที่ทำให้จขกท.หวั่นไหวใจอ่อนอ่อนใจไปกับใครบางคนที่เข้ามาทำให้รู้สึกดี
จากตอนแรกก็สนิทกันในฐานะเพื่อน จนกลายเป็นบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้
เป็นคนที่จะโดนมองหาเป็นคนแรกเวลาไม่สบายใจ
เป็นคนที่พร้อมจะกระโดดเข้ามาแก้ปัญหาให้เราเสมอ
เป็นคนที่เราเป็นตัวของตัวเองได้มากที่สุด พูดได้ทุกเรื่อง
ฮั่นแน่ ฮ่าฮ่าฮ่า ฟังดูเหมือนจะดีละใช่ม้า (ในเลขห้ามีน้ำตาซ่อนอยู่
) แต่เรื่องของเรื่องมันอยู่ตรงนี้
เป็นเพราะเราสนิทกันมาก เราเลยไม่เคยถนอมน้ำใจกันเลย ทะเลาะกันแต่ละทีนี่บ้านพัง แล้วเราก็จะพูดบางอย่างที้มันทำร้ายจิตใจคยฟังออกไป ก็ได้แต่นึกเสียใจทีหลังทุกครั้ง...
แต่มันก็เป็นเหมือนเดิมทุกที จนมันถึงวันที่เราคุยกันว่า เราคงยอมให้กันและกันทำร้ายอีกฝ่ายต่อไปไม่ได้แล้ว เพราะเราบอบช้ำมามากพอแล้ว และมันคงไม่มีทางไหนที่จะไปด้วยกันได้
เราเลยตัดสินใจกลับมาเป็นเพื่อนกันค่ะ
วันแรกที่ตัดสินใจอย่างงั้นนะ โอโหย จขกท. เนี่ยร้องไห้แบบน้ำท่วมโลก T^T คือมันเป็นอะไรที่ยากมาก ยิ่งได้อ่านข้อความที่เค้าเคยเขียนให้ รูปเก่าๆ ของที่เค้าเคยให้นี่แบบ โอ พระเจ้า ทำไมเรื่องนี้มันเกิดขึ้นกับช้านน >[]<!! แล้วประโยคสุดท้ายก่อนเราจะเป็นเพื่อนกันก็ก้องในหัว ตอนที่เค้าพูดทั้งน้ำตาว่า "ฉันหวังว่าเรื่องของเราจะเวิร์ค แต่มันก็ไม่ แต่อยากให้เธอรู้ว่ายังไงเธอก็จะเป็นคนพิเศษไปตลอด บางทีมิตรภาพอาจยืนยาวกว่าก็ได้ ฉันเสียเธอไปไม่ได้จริงๆ"
จขกท. ก็คิดตามนะคะ ว่าบางทีเป็นเพื่อนกันอาจจะดีกว่า ดีกว่า ดีกว่าทะเลาะจนฆ่ากันเข้าสักวัน
แหะ ๆ ดีกว่าปล่อยให้ความรู้สึกดีๆมันหมดไปจนเกลียดกันน่ะค่ะ
แต่ตอนนี้จขกท.กับเค้ายังคุยกันทุกวันนะคะ กอดกันบ้าง แต่ไม่มีเกินเลย เรายังคงรู้ทุกอย่างของกันและกัน รหัสบัตร รหัสมือถือ แล้วก็ยังไม่มีใครทั้งคู่ค่ะ แต่คงกลับไปเผ็นอย่างเดิมไม่ได้อีกแล้ว เพราะเอาจริงๆนี่ก็รอบที่สามละ - - '
คือตอนนี้เพลง Let it go - James bay เนี่ยถูกเล่นวันละสามร้อยห้าสิบรอบ เข้ากับสถานการณ์มาก
ใครมีประสบการณ์แนวๆนี้บ้าง มาแชร์กันหน่อยค่า
ปล. ขอโทษนะคะหากพิมพ์เวิ่นเว้อเพ้อเจ้อมาก คือตอนนี้กำลังเฮิร์ท ต่อไปอาจจะเสียใจก็ได้ที่มาตั้งกระทู้
ก่อนที่เราจะทำร้ายกันมากไปกว่านี้
จขกท. เนี่ยก็เป็นนักศึกษาวัยใสห่างไกลบ้านเกิดนะคะ มองไปรอบตัวก็เจอแต่ความเหงา นี่แหล่ะเหงา มันคือความจริงที่ต้องเจอ~ ว่าไปนั่น
แต่จริงๆนะคะ มองไปทางไหนก็เจอแต่คนที่ไม่คุ้นเคย ภาษาที่ต่างออกไป (ลืมบอกไป จาก.อยู่ต่างประเทศค่า-/\-) และเพราะเจ้าความเหงาตัวดีนี่ล่ะ ที่ทำให้จขกท.หวั่นไหวใจอ่อนอ่อนใจไปกับใครบางคนที่เข้ามาทำให้รู้สึกดี
เป็นคนที่จะโดนมองหาเป็นคนแรกเวลาไม่สบายใจ
เป็นคนที่พร้อมจะกระโดดเข้ามาแก้ปัญหาให้เราเสมอ
เป็นคนที่เราเป็นตัวของตัวเองได้มากที่สุด พูดได้ทุกเรื่อง
ฮั่นแน่ ฮ่าฮ่าฮ่า ฟังดูเหมือนจะดีละใช่ม้า (ในเลขห้ามีน้ำตาซ่อนอยู่
เป็นเพราะเราสนิทกันมาก เราเลยไม่เคยถนอมน้ำใจกันเลย ทะเลาะกันแต่ละทีนี่บ้านพัง แล้วเราก็จะพูดบางอย่างที้มันทำร้ายจิตใจคยฟังออกไป ก็ได้แต่นึกเสียใจทีหลังทุกครั้ง...
แต่มันก็เป็นเหมือนเดิมทุกที จนมันถึงวันที่เราคุยกันว่า เราคงยอมให้กันและกันทำร้ายอีกฝ่ายต่อไปไม่ได้แล้ว เพราะเราบอบช้ำมามากพอแล้ว และมันคงไม่มีทางไหนที่จะไปด้วยกันได้
เราเลยตัดสินใจกลับมาเป็นเพื่อนกันค่ะ
วันแรกที่ตัดสินใจอย่างงั้นนะ โอโหย จขกท. เนี่ยร้องไห้แบบน้ำท่วมโลก T^T คือมันเป็นอะไรที่ยากมาก ยิ่งได้อ่านข้อความที่เค้าเคยเขียนให้ รูปเก่าๆ ของที่เค้าเคยให้นี่แบบ โอ พระเจ้า ทำไมเรื่องนี้มันเกิดขึ้นกับช้านน >[]<!! แล้วประโยคสุดท้ายก่อนเราจะเป็นเพื่อนกันก็ก้องในหัว ตอนที่เค้าพูดทั้งน้ำตาว่า "ฉันหวังว่าเรื่องของเราจะเวิร์ค แต่มันก็ไม่ แต่อยากให้เธอรู้ว่ายังไงเธอก็จะเป็นคนพิเศษไปตลอด บางทีมิตรภาพอาจยืนยาวกว่าก็ได้ ฉันเสียเธอไปไม่ได้จริงๆ"
จขกท. ก็คิดตามนะคะ ว่าบางทีเป็นเพื่อนกันอาจจะดีกว่า ดีกว่า ดีกว่าทะเลาะจนฆ่ากันเข้าสักวัน
แหะ ๆ ดีกว่าปล่อยให้ความรู้สึกดีๆมันหมดไปจนเกลียดกันน่ะค่ะ
แต่ตอนนี้จขกท.กับเค้ายังคุยกันทุกวันนะคะ กอดกันบ้าง แต่ไม่มีเกินเลย เรายังคงรู้ทุกอย่างของกันและกัน รหัสบัตร รหัสมือถือ แล้วก็ยังไม่มีใครทั้งคู่ค่ะ แต่คงกลับไปเผ็นอย่างเดิมไม่ได้อีกแล้ว เพราะเอาจริงๆนี่ก็รอบที่สามละ - - '
คือตอนนี้เพลง Let it go - James bay เนี่ยถูกเล่นวันละสามร้อยห้าสิบรอบ เข้ากับสถานการณ์มาก
ใครมีประสบการณ์แนวๆนี้บ้าง มาแชร์กันหน่อยค่า
ปล. ขอโทษนะคะหากพิมพ์เวิ่นเว้อเพ้อเจ้อมาก คือตอนนี้กำลังเฮิร์ท ต่อไปอาจจะเสียใจก็ได้ที่มาตั้งกระทู้