ตำรวจมีผลต่อประชาชนอย่างไร ช่วยบรรเทาทุกข์? หรือ ลดความสุข?

เมื่อวาน วันเสาร์ที่27 ราวห้าทุ่มกว่าๆ น้องชายโทรมาหาบอกว่าโดนตำรวจตรวจปัสสาวะที่แยกบางพลัด ผมเลยรีบไป พอไปถึงภาพที่เห็นคือด่านตำรวจมืดๆที่เต็มไปด้วยรถจักรยานยนต์พร้อมกลุ่มวัยรุ่นและตำรวจอีก3 ถึง4 นาย ส่วนน้องชายนั่งอยู่หลังรถตำรวจ ผมเลยรีบเข้าไปสอบถามได้ความว่าปัสสาวะเป็นสีม่วง ด้วยความที่ผมมั่นใจในตัวน้องชายว่าไม่ได้เสพยาเสพติด(ตังจะ-ข้าวไม่ค่อยจะมี) ผมจึงเดินตรงไปหา รตท.คนหนึ่งแล้วบอกว่า ผมขอพาตัวน้องไปแยกหาสารเสพติดที่โรงพยาบาลได้ไหม เพราะผมรีบกลับนี่ก็ดึกแล้ว ตำรวจบอกไม่ได้มันต้องเป็นไปตามกระบวนการ ผมก็โอเค งั้นรอ ผ่านไปประมาณ5นาทีตำรวจคนเดิมเดินมาบอกว่าเก็บด่านแล้วไปแยกสารกันเลย ผมกับน้องก็กระโดดขึ้นหลังกระบะพร้อมอุปกรณ์ตั้งด่านของตำรวจ แต่ตำรวจไม่พาไปโรงพยาบาล พาไปโรงพักแทนแล้วให้ผมกับน้องไปห้องสืบสวน ระหว่างที่นั่งรอประมาณ20นาที ก็มีตำรวจหลายนายเดินผ่านไปผ่านมา สลับสับเปลี่ยนเข้ามาคุย หลายคนหลายประโยคผมจำได้ไม่หมด แต่ที่จำได้แน่ๆคือ บอกให้น้องผมสารภาพ ผมก็บอกสารภาพอะไรครับ ไม่ได้เสพยาเสพติดมา ตำรวจก็เลยบอกงั้นก็ส่งปัสสาวะไปแยกสารที่โรงพยาบาล ผมเลยถามนี่ยังไม่ส่งไปแยกสารอีกหรอครับ ตำรวจก็ขอบัตรประชาชนไปกรอกทำเรื่องตรวจปัสสาวะที่โรงพยาบาล ระหว่างที่รอผลตรวจ ก็มีตำรวจมาถามว่าถ้าไม่ได้เสพยาจริงแล้วไปกินไรมา น้องผมก็ตอบไปตรงๆ กินวิตตามินซีไบโอ1000 น้ำมันตับปลา ตำรวจตอบกลับมาถ้าวิตตามินซีจริงไม่ม่วงหรอก นี่มันเมดชัดๆ ผมก็เลยตอบไปว่าผมก็ไม่รู้หรอกครับว่ากินอะไรแล้วจะม่วงไม่ม่วง แต่ที่รู้แน่ๆคือ น้องผมไม่ได้เสพยาเสพติด ตำรวจเลยบอกงั้นรอผลตรวจ

20นาทีต่อมา มีคนถือซองผลตรวจเข้าไปในห้องออฟฟิศของตำรวจ ตำรวจราว4 ถึง5คน ลุกขึ้นมาดูผลตรวจ สรุปสิ่งที่เจอในปัสสาวะคือ ตัวยาในวิตตามินซีจริงๆ ผมและน้องจึงกลับบ้านได้ ผมเข้าใจในกระบวนการยุติธรรมนี้และยิ่งกว่านั้นผมเคารพอาชีพตำรวจมากเพราะพ่อผมก็เป็นตำรวจเช่นกัน เวลาเห็นคลิปที่ประชาชนออกมาต่อว่าด่าทอตำรวจ ผมรู้สึกไม่ดีเลย ความรู้สึกเหมือนพ่อผมโดนเหมาอยู่ในนั้นด้วย พ่อของผมรักอาชีพนี้มาก ผมโตมาในบ้านพักตำรวจ ผมจึงไม่ค่อยติดใจอะไรมาก ส่วนน้องผมก็สักเต็มตัวอาจทำให้ดูเป็นคนไม่ดี ตำรวจสน.นี้อาจจะดูคนจากภายนอกเลยจับน้องผมตรวจ พอตรวจเจอสิ่งที่น่าสงสัยก็เลยทำการตรวจสอบ ผมเข้าใจดี แต่ที่ผมโมโหคือ ตำรวจให้ผมและน้องขึ้นรถจากแยกบางพลัดไปสน.บวรมงคล ซึ่งลึกมาก ผมกับน้องต้องเดินกลับกันออกมา ตำรวจไม่ได้คืนบัตรประชาชนให้ ผมและน้องก็ลืมทวงด้วย วันนี้ผมเลยแวะเข้าไปเอา แต่ตำรวจบอกไม่เห็นมี และให้ไปทำใหม่

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า โถ่ไอสัสกาก โถ่ไอแม่มอญ