ก่อน อื่นต้องบอกก่อนเลยว่าเรื่องที่จะมาแชร์ให้ฟังนี้เป็นเรื่องที่ผ่านมาเกือบ 10 ปีแล้วครับ เป็นปาฎิหารย์ที่ผมแทบจะไม่เชื่อเลยว่าจะเกิดขึ้นจริงในชีวิตผม แต่ไหนๆ วันนี้มีโอกาสแล้วจึงอยากมาเล่าให้เพื่อนๆ ได้ฟังกันครับ
เริ่มจากเมื่อ 10 ปีที่แล้ว ผมยังเป็นนักเรียนอยู่ชั้น ม 6 โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งซึ่งเป็นคนเรียนไม่ค่อยเก่ง แต่ชอบเล่นกีฬา พอถึงเวลาที่จะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยผมก็คิดว่า คงจะเข้าโควต้ากีฬานี้แหละ หนังสือไม่ต้องอ่าน เอนทรานก็ไปสอบงั้นๆ ไม่ได้สนใจ มุ่งเป้าไปที่กีฬามากกว่าแต่พอเวลาผ่านไป โควต้ากีฬาเริ่มไม่ได้ ในใจก็เริ่มสั่นๆ ล่ะครับ ว่าจะมีที่เรียนกับเค้ามั้ย ประกอบกับผลคะแนนเอนทรานครั้งแรก(สมัยนั้นเป็นเอนทรานสองครั้งยังไม่เป็นแอ ดมินชั่น)ออกมาก็สุดห่วย จะหวังจุฬากับธรรมศาสตร์ อย่างที่พ่อแม่เราหวังไว้คงไม่ได้ ชีวิตก็เริ่มเศร้าแต่ในช่วงนั้นก็มีรุ่นพี่คนหนึ่งมาชวนไปไหว้เขาคิชฌกูฏที่ จันทบุรี ซึ่งเป็นบ้านเกิดพ่อผมเอง แต่ตัวผมไม่เคยขึ้นไปสักการะเลย แต่สิ่งที่ทำให้ผมตัดสินใจจะขึ้นเขาในวันนั้นคือ รุ่นพี่ผมบอกว่าถ้าเราตั้งใจไปสักการะท่าน เราจะสามารถขอพรได้หนึ่งอย่าง โดยต้องตั้งมั่นตั้งแต่แรกขอเพียงอย่างเดียวเท่านั้น โอ้ววว ได้ยินเท่านั้นผมนี่รีบบอกแม่เลยครับ ไปเขาคิชฌกูฏกันแม่ ตอนนี้อะไรก็ไม่สนแล้ว มีทางไหนทำให้เอนติดได้ ผมเอาทุกทางครับ
ขอผ่านไปถึงตอนที่อยู่ตีนเขาคิชฌกูฏเลยนะครับ ผมตั้งมั่นอย่างสูงเลยครับ ว่าขอให้เอ็นทรานติดจุฬา เอาที่เดียวเท่านั้น จุฬาๆๆๆๆ ตั้งแต่ตีนเขาเดินขึ้นไปจนถึงข้างบน มีระฆังข้างทางผมก็จะเคาะเเล้วอธิษฐานในใจตลอดข้างทาง ติดจุฬาเถอะ สาธุๆๆ ขาลงจากเขาก็ยังทำเหมือนเดิมครับ อธิษฐานจิตอยู่ตลอดเวลา หลังจากนั้นผมก็กลับมาที่บ้าน กทม ครับ ก็ยังคงประพฤติตัวเช่นเคยคือไม่อ่านหนังสือ 555 ในใจผมก็เครียดนะครับ แต่รู้ว่าถ้าอ่านจริงๆ ก็คงไม่ทัน วิชาแบบเลขหรือสายวิทย์เราไม่ทันเพื่อนแน่นอน ถอดใจไปกว่า 80 % แล้วครับ เดวจะหาว่าผมไม่มีหลักฐาน ทุกวันนี้ผมยังเก็บใบคะแนนใบแรกอยู่เลยครับ กะว่าจะลงรูปแต่ลงไม่เป็น 555 นี้เป็นครั้งแรกเลยที่เขียนกระทู้ ตอนนี้ขอผ่านช่วงเวลาที่ทุกข์ทรมานไปกับการรอคอยการสอบครั้งที่สองไปเลยนะ ครับ
ภาพคะแนนใบแรกของผม
และแล้วก็มาถึงการสอบเอนทรานครั้งที่สอง คราวนี้ผมสอบที่ รร เตรียมอุดมครับ วันนี้ล่ะที่ผมคิดในใจ ใครจะมาช่วยคนอย่างเราแหะ หนังสือก็ไม่อ่าน มั่วแต่ไปเล่นกีฬา แต่ในใจก็ยังไม่เครียดนะครับ เพราะโควต้ากีฬายังมีให้ลุ้นอยู่ แต่คงไม่ได้จุฬา ธรรมศาสตร์เเล้ว เพราะเค้าประกาศไปหมดแล้วไม่มีชื่อเรา ในใจคิดไปก็เศร้าครับ พระเจ้าที่ไหนจะช่วยคนที่ไม่ช่วยตัวเอง แต่ในใจก็หวังลึกๆ ครับว่าจะมีคนมาช่วย และแล้วพอถึงเวลาสอบมันเป็นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อมากครับ มีปาฏิหารย์เกิดขึ้นกับผมจริงๆ แต่ผมคงไม่สามารถเล่าในที่นี้ได้นะครับว่าในรายละเอียดมันเป็นอย่างไร แต่คะแนนที่ออกมาเป็นตัวยืนยันได้อย่างดีเลยครับ จากเลขง่ายและเลขยากที่คะแนนต่ำเรียดดิน คราวนี้กลับมาผ่านฉลุยถึงแม้คะแนนจะไม่สูงแต่ก็พอยื่นติดคณะในจุฬาและ ธรรมศาสตร์ได้ ย้ำนะครับ ว่าไม่ได้อ่านหนังสือสักตัว ยกเว้นวิชาภาษาไทย สังคม ก็มีอ่านบ้าง แต่วิชาพวกนั้นไม่ใช่ตัวแปลสำคัญ คนที่เอ็นทรานสมัยนั้นคงรู้ดีว่าที่ยากคือเลขครับ เลขง่ายหรือคณิต 2ผมได้ 79 เต็ม 100 OH MY GODNESS !! เปิดคะแนนมาแม่ยังงง ว่าไปทำอะไรมาเป็นไปได้อย่างไร เพราะเเม่อยู่กะผมตลอดเวลา แม่เป็นคนรู้ดีที่สุดว่าผมไม่ได้ไปติวที่ไหน และอ่านหนังสือแน่นอน เดวจะลงใบคะแนนให้ดูนะครับ ตอนนี้ผมเลือกคณะทั้งจุฬาและธรรมศาสตร์เลยครับ คะแนนผมไม่สูงมากแต่ว่ามีลุ้นแน่นอน อิอิ
ภาพคะแนนใบที่สอง
ได้แล้วครับ เรื่องจริง
ถึงตอนนี้เริ่มสบายใจละครับ คะแนนแบบนี้รอดแน่ หึหึ และแล้วผมก็เข้าได้จริงๆ ครับ คณะวิทยาศาสตร์การกีฬา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ถึงแม้จะไม่ได้เป็นคณะชั้นนำแต่ผมก็ภูมิใจครับ เพราะตัวเราเป็นคนชอบเล่นกีฬา ได้เรียนในสิ่งที่ชอบ ผมมีความสุขครับ จบบริบูรณ์ 555 สั้นดีมั้ยครับ ความจริงที่มาเขียนเรื่องนี้เพราะช่วงนี้เป็นช่วงเปิดเขาพอดี หากท่านใดมีโอกาสแวะไปสักการะรอยพระพุทธบาทได้ครับ ได้บุญและจะมีสิ่งดีๆ เข้ามาในชีวิตครับ ประกอบกับช่วยนี้มีก็ปาฏิหารย์อีกหลายๆ เรื่องเข้ามา สบโอกาสจึงมาเล่าสู่กันฟังครับ ถ้ามีโอกาสหน้าจะมาแชร์เรื่องตะกรุดอัญมณีทับทิมเหล็กไหลที่คุณพ่อผมเองที่ อยู่จันทบุรีให้มาครับ เป็นอีกสิ่งที่ทำให้เกิดเรื่องที่ไม่น่าเชื่อขึ้นกับผล เดวมีเวลาจะมาเเชร์ให้ฟังนะครับ ขอย้ำอีกทีนะครับ ไม่ได้อยากให้มางมงายกันแต่สิ่งที่ผมขอผมได้รับอย่างน่าอัศจรรย์ ไม่ร็ว่าเพราะอะไรแต่ผมก็เชื่อในเรื่องการทำบุญทำกุศลและทำความดีครับ แล้วจะมีสิ่งศักดิ์สิทธ์คอยช่วยเหลือเราเองครับ
ตะกรุดที่ได้รับมา อาจจะเก่าหน่อยเพราะใส่ติดตัวทุกวันแม้กระทั่งอาบน้ำ ขออนุญาติเบลอหน้านะครับ เดวหล่อเกินดารา 555
ปล.เขียนครั้งแรกอ่านไม่เข้าใจตรงไหนก็ให้อภัยกันด้วยเน้อ แต่มีโอกาสไปขึ้นเขาก็ถือว่าไปทำบุญกันนะครับ เรื่องอื่นถือว่าเป็นกุศลบุญนะครับ
ปาฎิหารย์ที่เขาคิชฌกูฏ เรื่องมหัศจรรย์ที่ไม่เคยลืม
เริ่มจากเมื่อ 10 ปีที่แล้ว ผมยังเป็นนักเรียนอยู่ชั้น ม 6 โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งซึ่งเป็นคนเรียนไม่ค่อยเก่ง แต่ชอบเล่นกีฬา พอถึงเวลาที่จะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยผมก็คิดว่า คงจะเข้าโควต้ากีฬานี้แหละ หนังสือไม่ต้องอ่าน เอนทรานก็ไปสอบงั้นๆ ไม่ได้สนใจ มุ่งเป้าไปที่กีฬามากกว่าแต่พอเวลาผ่านไป โควต้ากีฬาเริ่มไม่ได้ ในใจก็เริ่มสั่นๆ ล่ะครับ ว่าจะมีที่เรียนกับเค้ามั้ย ประกอบกับผลคะแนนเอนทรานครั้งแรก(สมัยนั้นเป็นเอนทรานสองครั้งยังไม่เป็นแอ ดมินชั่น)ออกมาก็สุดห่วย จะหวังจุฬากับธรรมศาสตร์ อย่างที่พ่อแม่เราหวังไว้คงไม่ได้ ชีวิตก็เริ่มเศร้าแต่ในช่วงนั้นก็มีรุ่นพี่คนหนึ่งมาชวนไปไหว้เขาคิชฌกูฏที่ จันทบุรี ซึ่งเป็นบ้านเกิดพ่อผมเอง แต่ตัวผมไม่เคยขึ้นไปสักการะเลย แต่สิ่งที่ทำให้ผมตัดสินใจจะขึ้นเขาในวันนั้นคือ รุ่นพี่ผมบอกว่าถ้าเราตั้งใจไปสักการะท่าน เราจะสามารถขอพรได้หนึ่งอย่าง โดยต้องตั้งมั่นตั้งแต่แรกขอเพียงอย่างเดียวเท่านั้น โอ้ววว ได้ยินเท่านั้นผมนี่รีบบอกแม่เลยครับ ไปเขาคิชฌกูฏกันแม่ ตอนนี้อะไรก็ไม่สนแล้ว มีทางไหนทำให้เอนติดได้ ผมเอาทุกทางครับ
ขอผ่านไปถึงตอนที่อยู่ตีนเขาคิชฌกูฏเลยนะครับ ผมตั้งมั่นอย่างสูงเลยครับ ว่าขอให้เอ็นทรานติดจุฬา เอาที่เดียวเท่านั้น จุฬาๆๆๆๆ ตั้งแต่ตีนเขาเดินขึ้นไปจนถึงข้างบน มีระฆังข้างทางผมก็จะเคาะเเล้วอธิษฐานในใจตลอดข้างทาง ติดจุฬาเถอะ สาธุๆๆ ขาลงจากเขาก็ยังทำเหมือนเดิมครับ อธิษฐานจิตอยู่ตลอดเวลา หลังจากนั้นผมก็กลับมาที่บ้าน กทม ครับ ก็ยังคงประพฤติตัวเช่นเคยคือไม่อ่านหนังสือ 555 ในใจผมก็เครียดนะครับ แต่รู้ว่าถ้าอ่านจริงๆ ก็คงไม่ทัน วิชาแบบเลขหรือสายวิทย์เราไม่ทันเพื่อนแน่นอน ถอดใจไปกว่า 80 % แล้วครับ เดวจะหาว่าผมไม่มีหลักฐาน ทุกวันนี้ผมยังเก็บใบคะแนนใบแรกอยู่เลยครับ กะว่าจะลงรูปแต่ลงไม่เป็น 555 นี้เป็นครั้งแรกเลยที่เขียนกระทู้ ตอนนี้ขอผ่านช่วงเวลาที่ทุกข์ทรมานไปกับการรอคอยการสอบครั้งที่สองไปเลยนะ ครับ
ภาพคะแนนใบแรกของผม
และแล้วก็มาถึงการสอบเอนทรานครั้งที่สอง คราวนี้ผมสอบที่ รร เตรียมอุดมครับ วันนี้ล่ะที่ผมคิดในใจ ใครจะมาช่วยคนอย่างเราแหะ หนังสือก็ไม่อ่าน มั่วแต่ไปเล่นกีฬา แต่ในใจก็ยังไม่เครียดนะครับ เพราะโควต้ากีฬายังมีให้ลุ้นอยู่ แต่คงไม่ได้จุฬา ธรรมศาสตร์เเล้ว เพราะเค้าประกาศไปหมดแล้วไม่มีชื่อเรา ในใจคิดไปก็เศร้าครับ พระเจ้าที่ไหนจะช่วยคนที่ไม่ช่วยตัวเอง แต่ในใจก็หวังลึกๆ ครับว่าจะมีคนมาช่วย และแล้วพอถึงเวลาสอบมันเป็นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อมากครับ มีปาฏิหารย์เกิดขึ้นกับผมจริงๆ แต่ผมคงไม่สามารถเล่าในที่นี้ได้นะครับว่าในรายละเอียดมันเป็นอย่างไร แต่คะแนนที่ออกมาเป็นตัวยืนยันได้อย่างดีเลยครับ จากเลขง่ายและเลขยากที่คะแนนต่ำเรียดดิน คราวนี้กลับมาผ่านฉลุยถึงแม้คะแนนจะไม่สูงแต่ก็พอยื่นติดคณะในจุฬาและ ธรรมศาสตร์ได้ ย้ำนะครับ ว่าไม่ได้อ่านหนังสือสักตัว ยกเว้นวิชาภาษาไทย สังคม ก็มีอ่านบ้าง แต่วิชาพวกนั้นไม่ใช่ตัวแปลสำคัญ คนที่เอ็นทรานสมัยนั้นคงรู้ดีว่าที่ยากคือเลขครับ เลขง่ายหรือคณิต 2ผมได้ 79 เต็ม 100 OH MY GODNESS !! เปิดคะแนนมาแม่ยังงง ว่าไปทำอะไรมาเป็นไปได้อย่างไร เพราะเเม่อยู่กะผมตลอดเวลา แม่เป็นคนรู้ดีที่สุดว่าผมไม่ได้ไปติวที่ไหน และอ่านหนังสือแน่นอน เดวจะลงใบคะแนนให้ดูนะครับ ตอนนี้ผมเลือกคณะทั้งจุฬาและธรรมศาสตร์เลยครับ คะแนนผมไม่สูงมากแต่ว่ามีลุ้นแน่นอน อิอิ
ภาพคะแนนใบที่สอง
ได้แล้วครับ เรื่องจริง
ถึงตอนนี้เริ่มสบายใจละครับ คะแนนแบบนี้รอดแน่ หึหึ และแล้วผมก็เข้าได้จริงๆ ครับ คณะวิทยาศาสตร์การกีฬา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ถึงแม้จะไม่ได้เป็นคณะชั้นนำแต่ผมก็ภูมิใจครับ เพราะตัวเราเป็นคนชอบเล่นกีฬา ได้เรียนในสิ่งที่ชอบ ผมมีความสุขครับ จบบริบูรณ์ 555 สั้นดีมั้ยครับ ความจริงที่มาเขียนเรื่องนี้เพราะช่วงนี้เป็นช่วงเปิดเขาพอดี หากท่านใดมีโอกาสแวะไปสักการะรอยพระพุทธบาทได้ครับ ได้บุญและจะมีสิ่งดีๆ เข้ามาในชีวิตครับ ประกอบกับช่วยนี้มีก็ปาฏิหารย์อีกหลายๆ เรื่องเข้ามา สบโอกาสจึงมาเล่าสู่กันฟังครับ ถ้ามีโอกาสหน้าจะมาแชร์เรื่องตะกรุดอัญมณีทับทิมเหล็กไหลที่คุณพ่อผมเองที่ อยู่จันทบุรีให้มาครับ เป็นอีกสิ่งที่ทำให้เกิดเรื่องที่ไม่น่าเชื่อขึ้นกับผล เดวมีเวลาจะมาเเชร์ให้ฟังนะครับ ขอย้ำอีกทีนะครับ ไม่ได้อยากให้มางมงายกันแต่สิ่งที่ผมขอผมได้รับอย่างน่าอัศจรรย์ ไม่ร็ว่าเพราะอะไรแต่ผมก็เชื่อในเรื่องการทำบุญทำกุศลและทำความดีครับ แล้วจะมีสิ่งศักดิ์สิทธ์คอยช่วยเหลือเราเองครับ
ตะกรุดที่ได้รับมา อาจจะเก่าหน่อยเพราะใส่ติดตัวทุกวันแม้กระทั่งอาบน้ำ ขออนุญาติเบลอหน้านะครับ เดวหล่อเกินดารา 555
ปล.เขียนครั้งแรกอ่านไม่เข้าใจตรงไหนก็ให้อภัยกันด้วยเน้อ แต่มีโอกาสไปขึ้นเขาก็ถือว่าไปทำบุญกันนะครับ เรื่องอื่นถือว่าเป็นกุศลบุญนะครับ