ผมได้รู้จักเธอผ่านแอปๆหนึ่ง ชื่อว่า"Skout" คุยกันได้สักพักจนได้ขอไลน์เธอมา ขอเล่าคร่าวๆแล้วกันนะครับ ผมชื่อย่อว่า น. ส่วนเธอชื่อย่อเธอว่า จ.ย. นะครับ เธอเป็นลูกครึ่งไทย-จีน เรียนที่มศว.
พอผ่านไปเราคุยกันด้วยดีทั้งแกล้งกันบ้าง แซวกันเล่นอย่างสนิทกัน ส่งเสียงที่อัดหากันในLine จนเธอทำให้ผมรู้สึกมีความรักขึ้นมา...หลังจากคุยกันสักพักวันนั้นเธอมีเรียน เหตุการณ์วันนั้นวันที่ 28 มกรา ที่ผ่านมา เธอบอกว่าจะทักผมมาแต่เช้า ผมก็เฝ้าคอยจนเวลาผ่านไป... เธอทักผมมาช่วงเกือบบ่ายของวันนี้~ ผมก็น้อยใจนิดหน่อย และไม่ได้ตอบเธอกลับจนเธอทักมาอีกครั้งช่วงเย็นของวันเดียวกัน แต่ผมได้ตอบกลับช่วงดึกๆ จนรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้นและเปลี่ยนไป... ผมบอกเธอว่าไม่สบายเลยหลับยาว(ทั้งที่จริงผมน้อยใจเธอที่เธอหายไป) เธอตอบกลับมาก่อนจะข้ามวันบอกให้ผมพักผ่อนเยอะๆ แต่ผมกลับพูดไปแบบไม่ยั้งคิดว่า"นอยด์ตั้งแต่เรื่องเมื่อเช้าแล้วตอนนี้ก็พึ่งมาทั้งที่ดึกมากแล้วจนไม่คิดว่าจะได้คุยด้วยซ้ำ" มันเป็นเหมือนประโยคที่ผมพูดเพราะอยากให้เธออ้อน แต่กลับทำให้เธอเปลี่ยนไปแล้วตอบว่า"แล้วน.จะเอาไงต่ออะ เอาที่น. สบายใจก็ได้นะ และบอกว่าเธอสับสนว่าจะเลิกติดต่อกันดีไหม ดูไม่ค่อยมีเวลาให้ด้วย งานมหาลัยเยอะ ทำงานจนสมองเบลอหมดแล้ว ขอโทษจริงๆถ้าทำให้ลำบากใจ เราก็ไม่รู้จะทำไงให้ความรู้สึกดีขึ้นอะ น. ก็ดูแลตัวเองเยอะๆนะ วันนี้เรารู้สึกไม่ดีจริงๆอะ เราก็ขอโทษนิวเหมือนกันนะ ว่างก็ทักเรามาก็ได้นะ โชคดีนะ น. เราไม่อยากให้ความรู้สึกแย่ไปทั้ง2ฝ่าย เราเป็พวกชอบคิดมากด้วย ขอโทษจริงๆ ดูแลตัวเองดีนะ" ตอนนั้นผมสับสนไปหมดและไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าไปพูดอะไรทำให้เรื่องต้องพลิกแบบนี้ รู้ตัวอีกทีเธอก็เปลี่ยนไป นั้นเป็นข้อความและมีอีโมครั้งสุดท้ายในเวลา 00.12 ของเช้าวันศุกร์ที่ 29 มกรา~ ผมได้แต่นอนมองรูปเธออย่างรู้สึกผิด ปล.ตอนนั้นผมยังดูไทมไลน์ใน Line ของเธอได้... ช่วงดึกของวันที่ 29 นี้ ผมตัดสินใจทักเธอกลับไปว่า"ขอโทษนะที่ลืมไม่ได้" ผมรอจนเธออ่านแต่ไม่ได้ตอบ ผมเอ๊ะใจจึงเปิดดูไทมไลน์เธอ...เธอบล็อคผมไปแล้วครับ อารมณ์ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเลยจริงๆ ผมร้องไห้อย่างไม่กลัวน้ำตาลูกผู้ชาย ผมสับสน ผมคิดว่าเธอเกลียดผมเลยหรอ ได้แต่นึกสิ่งท่ีเธอเคยบอกว่า"ว่างก็ทักไปก็ได้นะ" ผมทำมันลงไปแล้ว แต่เธอหายไปจากผม ผมพยายามทำทุกทางทั้งใช้ Line แม่ตัวเองทักไป เธออ่านแต่ก็บล็อคอีกเช่นเคย แล้วลบไอดีทิ้ง ผมพยายามส่งข้อความหาเธอทุกๆวัน รวมถึงวันสำคัญทั้งตรุษจีน กับวาเลนไทน์ เพื่อรอเธอมาอ่านและได้รับรู้ถึงผมจะรู้ดีว่ามันไม่ใช่ความจริงๆอีกต่อ โอกาสมันมีแค่0% ผมพยายามตั้งสเตตัสเพื่อสื่อความในใจกับเธอ เพราะถึงเธอบล็อคแต่ผมก็เห็นสเตตัสเธอเคล่ือนไหวตลอดเวลา ทั้งอาจจะเกี่ยวข้องกับผม แต่ผมก็ได้แค่คิดไปเอง~ เกือบจะครบเดือนนึงแล้วนะที่เค้ายังมีความหวังรอ จ.ย. อยู่ วันใดวันหนึ่งถ้าจ.ย. ได้เข้ามาอ่านกระทู้ของเค้า ขอให้ได้รู้ว่าเค้ายังไม่หายไปไหนและรออยู่ที่เดิมตลอด ใช่จ.ย. อาจจะคิดว่าเราพึ่งได้รู้จักกันไม่นานผ่านโลกโซเชี่ยล แต่ความรักมันเกิดขึ้นได้หมดล่ะ เค้าไม่ขออะไรมากขอให้ได้คุยกันอีกสักครั้ง กลับมาตอบคำถามที่ยังค้างคาใจได้ไหม เพราะมีแต่จ.ย. ที่รู้~ เค้ายังรัก คิดถึงและเป็นห่วงจ.ย. เสมอนะ
ขอโทษด้วยนะครับที่ผมมาระบายความในใจ และอยากขอความคิดเห็นหรือมีใครที่เรียนที่มศว.ผ่านเข้ามาเห็นกระทู้ของผม
มีโอกาสมั้ย?ที่จะได้เจอคนที่เราชอบจริงๆ จากที่เคยได้คุยไลน์แต่เขาก็หายไป เขาเรียนที่ มศว.
พอผ่านไปเราคุยกันด้วยดีทั้งแกล้งกันบ้าง แซวกันเล่นอย่างสนิทกัน ส่งเสียงที่อัดหากันในLine จนเธอทำให้ผมรู้สึกมีความรักขึ้นมา...หลังจากคุยกันสักพักวันนั้นเธอมีเรียน เหตุการณ์วันนั้นวันที่ 28 มกรา ที่ผ่านมา เธอบอกว่าจะทักผมมาแต่เช้า ผมก็เฝ้าคอยจนเวลาผ่านไป... เธอทักผมมาช่วงเกือบบ่ายของวันนี้~ ผมก็น้อยใจนิดหน่อย และไม่ได้ตอบเธอกลับจนเธอทักมาอีกครั้งช่วงเย็นของวันเดียวกัน แต่ผมได้ตอบกลับช่วงดึกๆ จนรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้นและเปลี่ยนไป... ผมบอกเธอว่าไม่สบายเลยหลับยาว(ทั้งที่จริงผมน้อยใจเธอที่เธอหายไป) เธอตอบกลับมาก่อนจะข้ามวันบอกให้ผมพักผ่อนเยอะๆ แต่ผมกลับพูดไปแบบไม่ยั้งคิดว่า"นอยด์ตั้งแต่เรื่องเมื่อเช้าแล้วตอนนี้ก็พึ่งมาทั้งที่ดึกมากแล้วจนไม่คิดว่าจะได้คุยด้วยซ้ำ" มันเป็นเหมือนประโยคที่ผมพูดเพราะอยากให้เธออ้อน แต่กลับทำให้เธอเปลี่ยนไปแล้วตอบว่า"แล้วน.จะเอาไงต่ออะ เอาที่น. สบายใจก็ได้นะ และบอกว่าเธอสับสนว่าจะเลิกติดต่อกันดีไหม ดูไม่ค่อยมีเวลาให้ด้วย งานมหาลัยเยอะ ทำงานจนสมองเบลอหมดแล้ว ขอโทษจริงๆถ้าทำให้ลำบากใจ เราก็ไม่รู้จะทำไงให้ความรู้สึกดีขึ้นอะ น. ก็ดูแลตัวเองเยอะๆนะ วันนี้เรารู้สึกไม่ดีจริงๆอะ เราก็ขอโทษนิวเหมือนกันนะ ว่างก็ทักเรามาก็ได้นะ โชคดีนะ น. เราไม่อยากให้ความรู้สึกแย่ไปทั้ง2ฝ่าย เราเป็พวกชอบคิดมากด้วย ขอโทษจริงๆ ดูแลตัวเองดีนะ" ตอนนั้นผมสับสนไปหมดและไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าไปพูดอะไรทำให้เรื่องต้องพลิกแบบนี้ รู้ตัวอีกทีเธอก็เปลี่ยนไป นั้นเป็นข้อความและมีอีโมครั้งสุดท้ายในเวลา 00.12 ของเช้าวันศุกร์ที่ 29 มกรา~ ผมได้แต่นอนมองรูปเธออย่างรู้สึกผิด ปล.ตอนนั้นผมยังดูไทมไลน์ใน Line ของเธอได้... ช่วงดึกของวันที่ 29 นี้ ผมตัดสินใจทักเธอกลับไปว่า"ขอโทษนะที่ลืมไม่ได้" ผมรอจนเธออ่านแต่ไม่ได้ตอบ ผมเอ๊ะใจจึงเปิดดูไทมไลน์เธอ...เธอบล็อคผมไปแล้วครับ อารมณ์ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเลยจริงๆ ผมร้องไห้อย่างไม่กลัวน้ำตาลูกผู้ชาย ผมสับสน ผมคิดว่าเธอเกลียดผมเลยหรอ ได้แต่นึกสิ่งท่ีเธอเคยบอกว่า"ว่างก็ทักไปก็ได้นะ" ผมทำมันลงไปแล้ว แต่เธอหายไปจากผม ผมพยายามทำทุกทางทั้งใช้ Line แม่ตัวเองทักไป เธออ่านแต่ก็บล็อคอีกเช่นเคย แล้วลบไอดีทิ้ง ผมพยายามส่งข้อความหาเธอทุกๆวัน รวมถึงวันสำคัญทั้งตรุษจีน กับวาเลนไทน์ เพื่อรอเธอมาอ่านและได้รับรู้ถึงผมจะรู้ดีว่ามันไม่ใช่ความจริงๆอีกต่อ โอกาสมันมีแค่0% ผมพยายามตั้งสเตตัสเพื่อสื่อความในใจกับเธอ เพราะถึงเธอบล็อคแต่ผมก็เห็นสเตตัสเธอเคล่ือนไหวตลอดเวลา ทั้งอาจจะเกี่ยวข้องกับผม แต่ผมก็ได้แค่คิดไปเอง~ เกือบจะครบเดือนนึงแล้วนะที่เค้ายังมีความหวังรอ จ.ย. อยู่ วันใดวันหนึ่งถ้าจ.ย. ได้เข้ามาอ่านกระทู้ของเค้า ขอให้ได้รู้ว่าเค้ายังไม่หายไปไหนและรออยู่ที่เดิมตลอด ใช่จ.ย. อาจจะคิดว่าเราพึ่งได้รู้จักกันไม่นานผ่านโลกโซเชี่ยล แต่ความรักมันเกิดขึ้นได้หมดล่ะ เค้าไม่ขออะไรมากขอให้ได้คุยกันอีกสักครั้ง กลับมาตอบคำถามที่ยังค้างคาใจได้ไหม เพราะมีแต่จ.ย. ที่รู้~ เค้ายังรัก คิดถึงและเป็นห่วงจ.ย. เสมอนะ
ขอโทษด้วยนะครับที่ผมมาระบายความในใจ และอยากขอความคิดเห็นหรือมีใครที่เรียนที่มศว.ผ่านเข้ามาเห็นกระทู้ของผม