เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อวานเป็นวันสอบปลายภาคของเราค่ะ แล้วเราต้องทำงานห้องจนถึงประมาณ 7.30
บ้านเราผ่านสะพานใหม่ กว่าเราจะนั่งรถเมล์มาถึงสะพานใหม่ก็ 8.25 แล้ว ตอนแรกเรากะจะนั่งวินกลับแล้วค่ะเพราะรอสองแถวนานมาก แต่รถสองแถวมาพอดี เราจึงรีบวิ่งไปขึ้น
แต่คนแน่นมากกกกจนจะล้นออกมานอกรถ
เราก็พยายาม โหนราวเอาไว้แน่นๆ
แต่คนเบียดมาก พอรถเริ่มวิ่งไป
เราเริ่มรู้สึกแปลกๆ คนข้างๆเราเหมื่อนเราขามาถูกับต้นขาเรา แต่สักพักเราก็รู้ว่ามันไม่ใช่ขา
มันเอาเป้ามาถูกับต้นขาเรา
ตอนนั้นเราตกใจมากไม่รู้จะทำยังไง
จึงกดกริ่งลงทันที แล้วโบกวินกลับบ้าน
ตอนนั้นโกรธก็โกรธ อายก็อาย
แต่หลักฐานไม่มี จึงไม่รู้จะทำไงคนก็แน่นเกินไป
เราจำหน้ามันได้ เพราะมันเป็นคนต่างด้าว
มาเปิดร้านก๋วยเตี๋ยว อยู่ทางผ่านบ้านเรา
เราก็เคยไปกินร้านมันอยู่ 2-3 ครั้ง
ไม่คิดว่ามันจะกล้าทำแบบนี้
แล้วเราใส่ชุดนักเรียนด้วย
ทำไรไม่ได้แล้ว เราก็จะมาประจาณร้านมัน
ช่วยแชร์ให้ร้านมันย่อยยับไวๆ
คือถ้าไปเผาร้านมันได้คงทำไปแล้ว
แค้นมากค่ะ
ไม่อยากให้มันลอยหน้าลอยตาไปทำกับคนอื่นอีก
ไอ้เลววว ไอ้ชั่ววว
เตือนภัย เจอไอ้โรคจิต บนสองแถว ย่านสะพานใหม่
บ้านเราผ่านสะพานใหม่ กว่าเราจะนั่งรถเมล์มาถึงสะพานใหม่ก็ 8.25 แล้ว ตอนแรกเรากะจะนั่งวินกลับแล้วค่ะเพราะรอสองแถวนานมาก แต่รถสองแถวมาพอดี เราจึงรีบวิ่งไปขึ้น
แต่คนแน่นมากกกกจนจะล้นออกมานอกรถ
เราก็พยายาม โหนราวเอาไว้แน่นๆ
แต่คนเบียดมาก พอรถเริ่มวิ่งไป
เราเริ่มรู้สึกแปลกๆ คนข้างๆเราเหมื่อนเราขามาถูกับต้นขาเรา แต่สักพักเราก็รู้ว่ามันไม่ใช่ขา
มันเอาเป้ามาถูกับต้นขาเรา
ตอนนั้นเราตกใจมากไม่รู้จะทำยังไง
จึงกดกริ่งลงทันที แล้วโบกวินกลับบ้าน
ตอนนั้นโกรธก็โกรธ อายก็อาย
แต่หลักฐานไม่มี จึงไม่รู้จะทำไงคนก็แน่นเกินไป
เราจำหน้ามันได้ เพราะมันเป็นคนต่างด้าว
มาเปิดร้านก๋วยเตี๋ยว อยู่ทางผ่านบ้านเรา
เราก็เคยไปกินร้านมันอยู่ 2-3 ครั้ง
ไม่คิดว่ามันจะกล้าทำแบบนี้
แล้วเราใส่ชุดนักเรียนด้วย
ทำไรไม่ได้แล้ว เราก็จะมาประจาณร้านมัน
ช่วยแชร์ให้ร้านมันย่อยยับไวๆ
คือถ้าไปเผาร้านมันได้คงทำไปแล้ว
แค้นมากค่ะ
ไม่อยากให้มันลอยหน้าลอยตาไปทำกับคนอื่นอีก
ไอ้เลววว ไอ้ชั่ววว