ณ จุดๆนี้ ท่านพอใจหรือยัง มาแชร์วิธีการจัดการบริหาร หน้าที่การงาน, ครอบครัวและของไบค์เกอร์แต่ละท่านกันครับ

กระทู้สนทนา
สำหรับในแต่ละท่านที่มีฐานะและความรับผิดชอบที่แตกต่างกัน ทั้งภาระการงานและภาระครอบครัว อยากรบกวนมาแชร์ว่าแต่ละท่านมีวิธีการจัดการอย่างไรบ้าง และเจอปัญหาอะไรบ้างกว่าจะมาถึงจุดๆนี้ และพอใจหรือยัง
  สำหรับตัวผมเองแรงบรรดาลใจมาจาก พี่หลิวเต๋อหัว เรื่องผู้หญิงข้าฯ สมัยนั้นเห็นรูปรถอยู่คันที่มีกันดีดเลยจำติดตามาจนถึงปัจจุบัน ตอบตรงๆไม่รู้ว่ามันคือ GS (ปัจจุบันก็ยังไม่ได้เป็นเจ้าของอยู่ดี..) เวลาผ่านในแต่ละช่วง ที่ใช้มามี  Kawasaki ar80 ,Yamaha mate แม่เป้ง, Yamaha XJR 400
จากนั้นความฝันก็ถูกเก็บเพราะการงาน จนเมื่อสามสี่ปีที่แล้วโครงการสานฝันก็ค่อยๆเริ่มอีกครั้ง กิจการยังไม่อยู่ตัวแต่ก็ดีระดับนึง
ภาระที่ต้องทำคือครอบครัวต้องมาก่อน

-ส่งลูกสาวเข้าโรงเรียนที่ดีที่สามารถส่งได้ เพื่อสานฝันที่ตัวเองไม่เคยได้รับ
-พาครอบครับเที่ยวต่างประเทศใกล้บ้างไกลบ้างแล้วแต่งบ
-แฟนอยากได้กระเป๋าซื้อให้ตอนไปสิงคโปร์ ตกลงกันงบสามหมื่นไปถูกใจอีกใบเพิ่มเงินให้อีกเกือบสามหมื่นเพราะทำงานหนักมาด้วยกันสมควรได้ ด้วยเงื่อนไขถ้าไม่พังไม่ต้องซื้อใหม่
-ออกรถเก๋งให้คันล้านกว่าเพราะว่าเราจะหนีไปออกทริป เค้าเลยจะไปหัดขับเผื่อไปใหนมาใหนเองได้ แต่ปัจจุบันก็ยังขับไม่เป็น..
-ทำประกันเพิ่มอีกเล่ม เพราะมอเตอร์ไซค์มันเนื้อหุ้มเหล็ก พออายุมากขึ้นประกันก็แพงตามตัว

ธุระกิจขึ้นบ้างแต่พักหลังเรื่อยๆกับลงๆตั้งกะสนามบินโดนปิด(อันนี้ไม่โทษอะไร ไม่ดราม่า)
ปัจจุบันทุกอย่างโอเคบ้านใกล้หมด รถใกล้หมด ความฝันตัวเองหละ รถใหญ่ยังไม่มี เอารถเล็กไปแก้ขัด ซื้อมาเรื่อย ตั้งแต่ klx140l, msx125(กะให้แฟนหัดเผื่อชอบ แต่..), crf 250l มาจอดสามคัน ดันเป็นภาระให้ต้องมาขับบ้างเดี๋ยวสนิมกิน ปัจจุบันก็คลุมจนผ้าเปื่อย
ถ้าถามว่ามีเวลาไปออกทริปไม๊ มีครับ ปีนึงอาจซักสองสามครั้ง ง่ายๆ คือซื้อมาจอด..
  ยังหารถอยู่ จะเอาตัวไหน? GS ล้านกว่า สะสมของแต่งมาแสนกว่าแล้วเฝ้ามาตั้งแต่ตัวประกอบนอกบอกตรงๆ เสียความรู้สึกไปแล้ว.. หรือตัวฮอนด้าที่เพิ่งออก แต่งเสร็จซักหกเจ็ดแสน แล้วเอามาจอด แต่ยังไม่เห็นตัวจริง ยังไม่เคยจับ หรืออาจไปลงที่ตัวไหนก็ได้ที่ซื้อแล้วได้รถเลย
หรืออาจเป็นเพราะดวงที่ยังไม่ถึงเวลา หรือ..หรือ.. ไม่เป็นไรครับรอได้ ป3 ผมยังรอเป็นปีเลยกว่าจะทำเรื่องฟ้อง..
พอดีเห็น ท่าน สว หลายท่านมากกว่าห้าหกสิบ เลยรู้สึกว่าผมยังมีเวลาอีกเยอะ ก็คงซักวันนึงละครับ.. แล้วท่านละครับ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่