พรุ้งนี้ที่โรงงานโบนัสออกเพื่อเป็นขวัญและกำลังใจของพนังงาน..แต่รู้สึกมันทำให้เสียขวัญและกำลังใจมากกว่านะสิ

มีใครเป็นแบบเราบ้างทำงานที่เดิมไม่เติบโต บริษัทไม่เพิ่มพนังงานในขนาดที่งานมีจำนวนเพิ่มขึ้นอีกทั้งค่าตอบแทนก็ไม่ได้เยอะมากเมื่อเทียบกับงานที่ได้รับเรามีโอกาสได้ร่วมงานกับบริษัทใหม่ที่ไม่รู้ว่าถ้าไม่ตัด

เริ่มเห็นประกาศโบนัส ได้ 5-7 เดือน เงิน+ หลักหมื่น ส่วนใหญ่จะเป็นอุตสาหกรรมยานยนต์ ซึ่งบริษัทญี่ปุ่นให้ความสำคัญกับพนักงานมากๆ ส่วนตัวเคยได้ 2-3 เดือน โรง.ญี่ปุ่น สายอิเล็กทรอนิกส์

พรุ่งนี้คือ แมทช์สำคัญ. คิดว่าบอสเน้นแน่ๆ. และคงรัดกุมมากกว่าที่ผ่านมา เพราะแมทช์นี้ ส่งผลต่อการลุ้นแชมป์ ถ้าชนะแมนซิ. แมนซิอาจเสียขวัญกำลังใจ อาจจะฟอร์มสะดุด แมทช์ถัดๆไปด้วย

ขอเริ่มต้นตั้งแต่แรก คือว่า เราเข้ามาทำงานตั้งแต่ปีที่แล้ว เดือนตุลาคมปี2567 หน้าที่คือ ออกบิล เรียงอินวอยหาPO ให้บช จัดรถส่งของทุกวัน และเอางานให้พนักงานในลายผลิต มีช่างพิมพ์ ช่างตัด ช่างเป่า ตอบเมล์

มุมของเรา จากการตามดูละครเรื่องนี้มาตั้งแต่ต้น ความห่างเหินที่มีระหว่างแม่ที่ทำงานหนักและเป็นเสาหลักของบ้านเพื่อให้รุ้งสุขสบาย พยายามเอาใจรุ้ง ยอมทุกอย่าง ตามใจและปิดบังเรื่องแย่ๆ เพียงเพราะไม่อยากให้

จิบกาแฟชิวๆอยู่ มีสาวน่ารักจิ้มลิ้มมานั่งฝั่งตรงข้าม นุ่งซะสั้น อื้มมมมม ดูหน่อยนะ . . . อื้ม ตุง เสียขวัญ หยั่งแรง อะ

แม้ว่าก่อนหน้าจะพลี่พลามมุ่งหน้าหักพร้าเอาชัย ลุยดะอย่างเดียว โบราณเรียกว่าเดืนไม่ดูตาม้าตาเรือ เป็นฝ่ายรับสบายๆ ในกำแพงแน่นหนา สารพัดม็อบมาไม่ระคาย ดันซ่าเดินออกนอกกำแพงคนเดียวให้เขาไล่ทุบ ทำเอาเ