สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกที่เราได้เขียนขึ้นมาหลังจากที่อ่านเรื่องราวของคนอื่นมาตั้งเยอะแล้ว
วันนี้เราขอพื้นที่ตรงนี้ระบายความในใจบ้าง
เราเป็นเด้กมีปันหา หนีออกจากบ้านตั้งแต่มอ3 ย้ายที่อยู่ไปเรื่อย เข้าบ้านได้ไม่นานก้หนีออกมาอีก
มันอยู่ไม่ได้จริงๆ รู้นะว่าพ่อแม่รัก แล้วเราก้รักพ่อแม่เหมือนกัน แต่มีอะไรหลายอย่างที่ทำให้เราอยู่ไม่ได้
เรื่องวันนี้..
มันก้คงเป็นกระทู้ยอดฮิต คือความรัก
ความรักของเราครั้งนี้ มันมีจุดเริ่มต้นจาก โลกออนไลน์
ช่วงนั้นเรากำลังเศร้า เหงา แล้วก็เป็นช่วงเวลาพักฟื้นที่เราไปทำนมกับทำคางมา
เพราะคิดว่า จะเปลี่ยนชีวิตตัวเอง กลับมาทำงานพริตตี้ แล้วมีวันหนึ่ง
เราก้นอนพักยุ เล่นไอจีปกติ แต่วันนั้นเราว่างมากเลยดูว่า มีไคมาไลท์เราบ้าง
เราไปสะดุดอยู่คนหนึ่ง เขาไลท์เราเยอะมาก แทบทุกรุปจากข้างล่าง
เราก้เลยไปส่องดู เขาไม่ได้ตั้งไพรเวท เราก้เลยไลท์เขาคืนเยอะมาก เพราะเราว่างไง
สักพักเขาก้เม้นรุปเราว่า "สวัสดีคับ คุยกับคนแปลกหน้ามั๊ยครับ"
แล้วเราก้เล่นกับเขา "สวัสดีค่ะ อ่อไม่ค่ะ เราคุยกับคนหน้าแปลก"
แล้วเขาก็ขอไลน์เรา แต่เราเห็นเขาแจกไลน์ในไอจี เราจึงเป็นคนแอดไปเอง
หลังจากนั้นเขาก็ชวนเราไปกินข้าว เห้นเราชอบกินอาหารญี่ปุ่น ก็เลยไปกินกัน
วันนั้นเราลองใจเขาหลายๆอย่าง เขากล้าจ่าย ไม่มีโดนตัวเรา ดูเป็นคนดีอะ พูดจาเพาะ
หลังจากนั้นก็คุยกันมาเรื่อยๆ เขาชวนเราไปดูรถ ชวนไปโน้นไปนี่ ส่วนใหญ่จะไปกินข้าวกัน
เพราะเราชอบกิน ตั้งแต่รู้จักกับเขามา เรากินจนอ้วนเลย จากที่ผอมๆ
ช่วงนั้นเราติดเที่ยวกลางคืนมาก ออกทุกคืน ไคชวนไปไหนไป ผับไม่ปิดไม่เลิก ไม่เช้าไม่กลับ
รู้มั๊ยอะไรที่น่าประทับใจ เขามารอรับเรากลับจากผับทุกวัน ยืนดูเราสนุกกับเพื่อน เข้ากับเพื่อนเราได้ทุกคน
มีแต่คนบอกเราว่า คนนี้ดีนะ เขาดูแลได้ มีแต่อะ
นั่นคือประโยคที่ทุกคนชมเขาแต่ว่าเรา ซึ่งมันก้จิงแหละ
จนมาวันหนึ่งได้กัน เพราะเราเมาแล้วเขาก้มารับเรากลับเหมือนเดิม แต่เพราะเราเคยไปนอนบ้านเขาแล้ว
แต่เขาไม่ได้ทำไรเรา เราเลยไว้ใจเขามาก เมาทิ้งตัวสุดๆ (โลกสวยไปอีกกุ เคยมีคนด่าแล้วว่าเราเอ๋อ ทำตัวเหมือนเก่งแต่ไม่)
คืนนั้นที่ได้กันเราก้งงๆนะ แต่ด้วยความดีที่เขาทำมาตลอดที่คุยกันเดือนกว่าๆ (เร้วไปช่ะม่ะ แต่
โคตรรุสึกดีเลยนะที่เขาเข้ามาอะ)
พอครบรอบ2เดือนที่เรากับเขาคุยกัน เขาขอเราเป็นแฟน หลังจากนั้นอะไรก็เป็นสีชมพู โลกสดใส คงมีแต่คนอิจฉา
แล้วคิดว่า เราคงจาแต่งงานกันแหละ เขาดีมากเลยนะดูแลเราทุกอย่าง ให้เงินเราใช้ ไม่ได้ให้เราทำงานพริตตี้ เพราะเค้ารู้ว่าเราเหนื่อย
ทั้งเรียนทั้งทำงาน หลังๆเราก้เข้ามาอยุ่บ้านเขา ตัวติดกันเป้นปาท่องโก๋ ไปไหนด้วยกันตลอด
จนเมื่อครบรอบ4เดือนผ่านไป เริ่มเข้าเดือนที่5
อะไรก้เริ่มเปลี่ยนไป เขาเรียนจบ (ซึ่งความจิงเขาเด้กกว่าเรา แต่เขาขยัน แล้วก้มาทำธุรกิจที่บ้าน)
เขาเริ่มไม่สนใจเรา เริ่มโกหก เริ่มหนีเราเที่ยว ซึ่งเรารู้ความจิงได้ไงอะหรอ
ปกติเค้ากับเราเฟสทามกันบ่อยมากถ้าไม่ได้อยู่ด้วยกัน เขาเป้นคนนอนดึก
แต่หลังๆเริ่มบอกว่านอนเรว ต้องตื่นมาทำงานเช้า ติดนิสัยโทไปแล้วไม่รับ บอกว่าหลับ
จนวาเลนไทน์ที่ผ่านมา ตอนนั้นเราไม่รู้หรอกนะว่าเค้าโกหก แต่แค่เริ่มรู้สึกว่า เขาเปลี่ยนไป
เราวิ่งเตรียมหาของขวันไห้เค้า เลือกโน้นเลือกนี่ พอเช้าเค้าไลน์มาหาเรา บอกว่า เค้าเครียดที่ไม่ได้เตรียมของขวันเซอไพร้เรา
เหมือนคนอื่นๆ เราก้เห้นเค้าเครียด ก้บอกเค้าว่าไม่เป้นไรนะ แค่เค้าเห้นเราสำคัญมันก้ดีแล้ว แต่ในใจก้น้อยใจแหละ
แต่เก้บไม่พูดไห้เค้าเครียดกว่าเดิม ก้ไล่เค้าไปนอน บ่ายๆเยนๆเค้าก้ตื่นมาหาเรา ไม่มีอะไรให้เราจิงๆด้วย เราก้แอบนอย
เค้าก้พาเราไปกินข้าว นึกออกมั๊ยว่า เราต้องรุยุแล้ว ว่าแฟนเราเป้นคนยังไง แรกๆเค้าหวาน เค้าตามใจ เค้าง้อเราโดยที่เราไม่ต้องพูดอะไร
แต่เด๋วนี้ไม่เลย พอกินข้าวเสดมาส่งเราที่ห้อง ตอนแรกบอกไห้เราไปนอนบ้าน เราบอกไม่อ่ะ จะนอนห้องพุ่งนี้เรียน(ในใจคือกุงอลเข้าใจมั๊ย)
เขาเลยบอกว่า งั้นคืนนี้นอนด้วย เราก้ อืมอืม นอนเล่นสักพักเราหิว เพราะกินไปนิดเดียว ก้เลยชวนเค้าออกไปหารัยกิน
แล้วพอกินเสด เขาบอกว่า เขาจะกลับบ้านนะ ไหนๆก้แต่งตัวออกมาแล้ว เราก้เห้ยไรอะ ทำไมเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาวะ เขาก้สรรหาเหตุผลมาอ้าง
จนเราบอกว่า งั้นเราไปด้วยจะเอาผ้าขนหนู ที่ห้องมันเน่าละ จาส่งซัก เขาไม่ไห้เรากลับ บอกเด๋ววันพุดเรียนเสดก้กลับบ้านแล้ว ไม่ต้องไปหรอก
มีพิรุดป่ะหละ ปกติไม่ใช่แบบนี้นะเว้ย ระหว่างนั่งรถกลับห้องเขาก้รุละว่า เราไม่พอใจ
เขาเลยบอกว่า ป่ะกลับบ้านก้กลับ เราขึ้นไปหยิบของแล้วลงมา เราพูดบอกเขามา "ขอดูโทรสัพหน่อย "
เขาเหวอเล้กน้อย แล้วไห้เรามา เราเชคทุกอย่างไลน์ทุกคน ยันเวลา เราจำได้คำพูดเขาที่พูดกับเราหน่ะมีอะไรบ้าง
จนความแตกค่ะ เราเลื่อนไปอ่านในกลุ่มไลน์เขา เห้นทุกอย่างที่ผ่านมา เขาเห้นสีหน้าเราเปลี่ยน รีบโวยวายว่าเรา อะไรนักหนา บอกไม่มีไรก้
ไม่มีไรสิ เราปรี๊สแตกค่ะวันนั้น คือเราเห้นหมดแล้ว แต่มาแสดงอารมกลบเกลื่อนใส่เรา เราโยนมันคืนไป แล้วร้องไห้
วันนั้นเราเอาหมาไปด้วย ความจิงที่เรารู้คือ เขาโกหกเราว่าเขานอนแล้ว หนีเราเที่ยว ถึงแม้ว่าจะตี2 3ก้ออกค่ะ ส่งเรานอน แล้วก้ออกไปอีก
เจ็บมั๊ยที่ไว้ใจเขา เชื่อในคำพูดเขามาตลอด เราสติแตกโยนหมาทิ้งให้เขา แล้วเปิดประตูรถจะโดด เขาดึงเราไว้ เราร้องไห้ตลอดทาง เราไม่เที่ยว เรายุกับเขา ไม่มีใคร ไม่ยุ่งกับใคร เลิกเรียนกลับห้อง กลับบ้าน ไปไหนเฟสทามหากันตลอด แล้วนี่คือสิ่งที่เราได้รับกลับมาหรอ
ก่อนวาเลนไทก้เที่ยว คืนวาเลนไทก้จะไปเที่ยว จิตใจทำด้วยอะไร เราเสียใจมาก เขาไม่เหมือนวันแรกๆเลย ว่าเราสารพัด
คืนนั้นมันจบที่เอาหมาส่งรพ.เพราะเราทำใันอ้วก คืนนั้นนอนเราสงบสติอารมสักพัก แต่มันยังไม่จบแค่นั้น เด๋วเรามาระบายต่อ
มันมีอีก คนมันไม่รัก ต่อให้แลกมาด้วยชีวิตเขาก้ไม่เห็นค่า (เรามันโง่ และคิดไรสั้นๆ)
รักที่เรามองแค่เหรียญด้านเดียว ความคิดโง่ๆของเราเอง
วันนี้เราขอพื้นที่ตรงนี้ระบายความในใจบ้าง
เราเป็นเด้กมีปันหา หนีออกจากบ้านตั้งแต่มอ3 ย้ายที่อยู่ไปเรื่อย เข้าบ้านได้ไม่นานก้หนีออกมาอีก
มันอยู่ไม่ได้จริงๆ รู้นะว่าพ่อแม่รัก แล้วเราก้รักพ่อแม่เหมือนกัน แต่มีอะไรหลายอย่างที่ทำให้เราอยู่ไม่ได้
เรื่องวันนี้..
มันก้คงเป็นกระทู้ยอดฮิต คือความรัก
ความรักของเราครั้งนี้ มันมีจุดเริ่มต้นจาก โลกออนไลน์
ช่วงนั้นเรากำลังเศร้า เหงา แล้วก็เป็นช่วงเวลาพักฟื้นที่เราไปทำนมกับทำคางมา
เพราะคิดว่า จะเปลี่ยนชีวิตตัวเอง กลับมาทำงานพริตตี้ แล้วมีวันหนึ่ง
เราก้นอนพักยุ เล่นไอจีปกติ แต่วันนั้นเราว่างมากเลยดูว่า มีไคมาไลท์เราบ้าง
เราไปสะดุดอยู่คนหนึ่ง เขาไลท์เราเยอะมาก แทบทุกรุปจากข้างล่าง
เราก้เลยไปส่องดู เขาไม่ได้ตั้งไพรเวท เราก้เลยไลท์เขาคืนเยอะมาก เพราะเราว่างไง
สักพักเขาก้เม้นรุปเราว่า "สวัสดีคับ คุยกับคนแปลกหน้ามั๊ยครับ"
แล้วเราก้เล่นกับเขา "สวัสดีค่ะ อ่อไม่ค่ะ เราคุยกับคนหน้าแปลก"
แล้วเขาก็ขอไลน์เรา แต่เราเห็นเขาแจกไลน์ในไอจี เราจึงเป็นคนแอดไปเอง
หลังจากนั้นเขาก็ชวนเราไปกินข้าว เห้นเราชอบกินอาหารญี่ปุ่น ก็เลยไปกินกัน
วันนั้นเราลองใจเขาหลายๆอย่าง เขากล้าจ่าย ไม่มีโดนตัวเรา ดูเป็นคนดีอะ พูดจาเพาะ
หลังจากนั้นก็คุยกันมาเรื่อยๆ เขาชวนเราไปดูรถ ชวนไปโน้นไปนี่ ส่วนใหญ่จะไปกินข้าวกัน
เพราะเราชอบกิน ตั้งแต่รู้จักกับเขามา เรากินจนอ้วนเลย จากที่ผอมๆ
ช่วงนั้นเราติดเที่ยวกลางคืนมาก ออกทุกคืน ไคชวนไปไหนไป ผับไม่ปิดไม่เลิก ไม่เช้าไม่กลับ
รู้มั๊ยอะไรที่น่าประทับใจ เขามารอรับเรากลับจากผับทุกวัน ยืนดูเราสนุกกับเพื่อน เข้ากับเพื่อนเราได้ทุกคน
มีแต่คนบอกเราว่า คนนี้ดีนะ เขาดูแลได้ มีแต่อะ
จนมาวันหนึ่งได้กัน เพราะเราเมาแล้วเขาก้มารับเรากลับเหมือนเดิม แต่เพราะเราเคยไปนอนบ้านเขาแล้ว
แต่เขาไม่ได้ทำไรเรา เราเลยไว้ใจเขามาก เมาทิ้งตัวสุดๆ (โลกสวยไปอีกกุ เคยมีคนด่าแล้วว่าเราเอ๋อ ทำตัวเหมือนเก่งแต่ไม่)
คืนนั้นที่ได้กันเราก้งงๆนะ แต่ด้วยความดีที่เขาทำมาตลอดที่คุยกันเดือนกว่าๆ (เร้วไปช่ะม่ะ แต่
พอครบรอบ2เดือนที่เรากับเขาคุยกัน เขาขอเราเป็นแฟน หลังจากนั้นอะไรก็เป็นสีชมพู โลกสดใส คงมีแต่คนอิจฉา
แล้วคิดว่า เราคงจาแต่งงานกันแหละ เขาดีมากเลยนะดูแลเราทุกอย่าง ให้เงินเราใช้ ไม่ได้ให้เราทำงานพริตตี้ เพราะเค้ารู้ว่าเราเหนื่อย
ทั้งเรียนทั้งทำงาน หลังๆเราก้เข้ามาอยุ่บ้านเขา ตัวติดกันเป้นปาท่องโก๋ ไปไหนด้วยกันตลอด
จนเมื่อครบรอบ4เดือนผ่านไป เริ่มเข้าเดือนที่5
อะไรก้เริ่มเปลี่ยนไป เขาเรียนจบ (ซึ่งความจิงเขาเด้กกว่าเรา แต่เขาขยัน แล้วก้มาทำธุรกิจที่บ้าน)
เขาเริ่มไม่สนใจเรา เริ่มโกหก เริ่มหนีเราเที่ยว ซึ่งเรารู้ความจิงได้ไงอะหรอ
ปกติเค้ากับเราเฟสทามกันบ่อยมากถ้าไม่ได้อยู่ด้วยกัน เขาเป้นคนนอนดึก
แต่หลังๆเริ่มบอกว่านอนเรว ต้องตื่นมาทำงานเช้า ติดนิสัยโทไปแล้วไม่รับ บอกว่าหลับ
จนวาเลนไทน์ที่ผ่านมา ตอนนั้นเราไม่รู้หรอกนะว่าเค้าโกหก แต่แค่เริ่มรู้สึกว่า เขาเปลี่ยนไป
เราวิ่งเตรียมหาของขวันไห้เค้า เลือกโน้นเลือกนี่ พอเช้าเค้าไลน์มาหาเรา บอกว่า เค้าเครียดที่ไม่ได้เตรียมของขวันเซอไพร้เรา
เหมือนคนอื่นๆ เราก้เห้นเค้าเครียด ก้บอกเค้าว่าไม่เป้นไรนะ แค่เค้าเห้นเราสำคัญมันก้ดีแล้ว แต่ในใจก้น้อยใจแหละ
แต่เก้บไม่พูดไห้เค้าเครียดกว่าเดิม ก้ไล่เค้าไปนอน บ่ายๆเยนๆเค้าก้ตื่นมาหาเรา ไม่มีอะไรให้เราจิงๆด้วย เราก้แอบนอย
เค้าก้พาเราไปกินข้าว นึกออกมั๊ยว่า เราต้องรุยุแล้ว ว่าแฟนเราเป้นคนยังไง แรกๆเค้าหวาน เค้าตามใจ เค้าง้อเราโดยที่เราไม่ต้องพูดอะไร
แต่เด๋วนี้ไม่เลย พอกินข้าวเสดมาส่งเราที่ห้อง ตอนแรกบอกไห้เราไปนอนบ้าน เราบอกไม่อ่ะ จะนอนห้องพุ่งนี้เรียน(ในใจคือกุงอลเข้าใจมั๊ย)
เขาเลยบอกว่า งั้นคืนนี้นอนด้วย เราก้ อืมอืม นอนเล่นสักพักเราหิว เพราะกินไปนิดเดียว ก้เลยชวนเค้าออกไปหารัยกิน
แล้วพอกินเสด เขาบอกว่า เขาจะกลับบ้านนะ ไหนๆก้แต่งตัวออกมาแล้ว เราก้เห้ยไรอะ ทำไมเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาวะ เขาก้สรรหาเหตุผลมาอ้าง
จนเราบอกว่า งั้นเราไปด้วยจะเอาผ้าขนหนู ที่ห้องมันเน่าละ จาส่งซัก เขาไม่ไห้เรากลับ บอกเด๋ววันพุดเรียนเสดก้กลับบ้านแล้ว ไม่ต้องไปหรอก
มีพิรุดป่ะหละ ปกติไม่ใช่แบบนี้นะเว้ย ระหว่างนั่งรถกลับห้องเขาก้รุละว่า เราไม่พอใจ
เขาเลยบอกว่า ป่ะกลับบ้านก้กลับ เราขึ้นไปหยิบของแล้วลงมา เราพูดบอกเขามา "ขอดูโทรสัพหน่อย "
เขาเหวอเล้กน้อย แล้วไห้เรามา เราเชคทุกอย่างไลน์ทุกคน ยันเวลา เราจำได้คำพูดเขาที่พูดกับเราหน่ะมีอะไรบ้าง
จนความแตกค่ะ เราเลื่อนไปอ่านในกลุ่มไลน์เขา เห้นทุกอย่างที่ผ่านมา เขาเห้นสีหน้าเราเปลี่ยน รีบโวยวายว่าเรา อะไรนักหนา บอกไม่มีไรก้
ไม่มีไรสิ เราปรี๊สแตกค่ะวันนั้น คือเราเห้นหมดแล้ว แต่มาแสดงอารมกลบเกลื่อนใส่เรา เราโยนมันคืนไป แล้วร้องไห้
วันนั้นเราเอาหมาไปด้วย ความจิงที่เรารู้คือ เขาโกหกเราว่าเขานอนแล้ว หนีเราเที่ยว ถึงแม้ว่าจะตี2 3ก้ออกค่ะ ส่งเรานอน แล้วก้ออกไปอีก
เจ็บมั๊ยที่ไว้ใจเขา เชื่อในคำพูดเขามาตลอด เราสติแตกโยนหมาทิ้งให้เขา แล้วเปิดประตูรถจะโดด เขาดึงเราไว้ เราร้องไห้ตลอดทาง เราไม่เที่ยว เรายุกับเขา ไม่มีใคร ไม่ยุ่งกับใคร เลิกเรียนกลับห้อง กลับบ้าน ไปไหนเฟสทามหากันตลอด แล้วนี่คือสิ่งที่เราได้รับกลับมาหรอ
ก่อนวาเลนไทก้เที่ยว คืนวาเลนไทก้จะไปเที่ยว จิตใจทำด้วยอะไร เราเสียใจมาก เขาไม่เหมือนวันแรกๆเลย ว่าเราสารพัด
คืนนั้นมันจบที่เอาหมาส่งรพ.เพราะเราทำใันอ้วก คืนนั้นนอนเราสงบสติอารมสักพัก แต่มันยังไม่จบแค่นั้น เด๋วเรามาระบายต่อ
มันมีอีก คนมันไม่รัก ต่อให้แลกมาด้วยชีวิตเขาก้ไม่เห็นค่า (เรามันโง่ และคิดไรสั้นๆ)