เราเป็นคนที่ร้องไห้ง่ายมากค่ะ ไม่ว่าจะเฟลเรื่องอะไร โดนด่าแบบจี๊ดใจ ทะเลาะกับแฟน หมาตาย เห็นคนแก่ เห็นคนยากไร้
หรือโดนตำหนิต่อหน้าคนอื่น  โดนด่าในที่สาธารณะ อะไร ๆ ที่มันน่าสงสารก็ร้องค่ะ
ไม่ใช่ว่าเรายอมรับความจริงหรือเรื่องแย่ ๆ ที่เข้ามาไม่ได้นะคะ แต่เวลาเจอมันเหมือนจะมีอะไรจุกที่คอหอย แบบกลืนน้ำลายไม่ลง
พอมีใครทำท่าเหมือนมาสะกิด มาปลอบ มาให้กำลังใจ มันจะปล่อยโฮฮฮฮฮ อุบาท ๆ ออกมา น้ำมูก น้ำตา ไหลเยิ้ม (แหยะ)
แต่ถ้าไม่มีก็จะเดินไปไกล ๆ มองโน่นมองนี่ แล้วมันจะดีขึ้น แต่ถ้ามีใครมาถามเรื่องที่สพกิดใจอีก อารมณ์แบบนี้มันก็จะกลับมาอีก
ซึ่งพอเวลาผ่านไปสักพัก เราจะดีขึ้นเองและก็ลืมไปเอง แค่ขอให้ได้ร้องไห้ ให้มันหายอึดอัด เราเป็นแบบนี้ค่อนข้างบ่อยมาก
จนรู้สึกเหมือนตัวเองอ่อนแอ เหมือนแหล ๆ นิดหน่อยก็ร้องไห้ อะไร ๆ ก็ร้องไห้ กลายเป็นมนุษย์ดราม่า ทั้งที่ไม่อยากเป็นแบบนี้
เบื่อตัวเองมาก เหมือนเป็นคนความอดกลั้นของน้ำตาต่ำ แต่ทุกครั้งที่ถูกว่าเราจะเก็บมาคิดแล้วทำให้ดีขึ้นทุกครั้ง ยอมรับทุกอย่าง
แค่บางครั้งมันเสียความรู้สึก.....

เลยอยากถามเพื่อน ๆ ว่า แบบนี้มันดูแหลมากไหมค่ะ ไอ้โรคบ่อน้ำตาตื่น เราจะแก้อย่างไร ให้หายขาดไปเลย ให้มันสตรองกว่านี้อะคะ

ปล.เคยพบแพทย์จิตเวชด้วยค่ะ หมอให้ทานยา Fulox 20 mg ก็เหมือนเดิมค่ะ