ป้าพรนี่มั่วจริง ชาวนาไม่มีอุปกรณ์เกี่ยวข้าวที่ดี ชาวนาไม่มียุ้งที่ดีบลาๆๆๆ

ตั้งแต่จำความได้ อาวุธหลักของชาวนาคือเกี่ยว ภาษาทางการคือเคียวเกี่ยวข้าว
เกี่ยวเสร็จก็เอาไม้ตอกมัด มัดเป็นม้วนใหญ่ๆ เสร็จแล้วก็หาบข้าว เอาไปกองรวมกันไว้ที่ลาน
ลานก็เป็นลานดินธรรมดา ปูผ้ายางข้างล่างหน่อย กันชึ้น
ลานดินที่เอามากองก็เป็นลานดิน ของคนที่นาอยู่แถวๆนั้นแหละ แยกเป็นกองกองใครกองมัน
ถึงจะใช้เคียวเกี่ยวข้าว ข้าวทุกเมล็ดยังอยู่ดีมีสุข ไม่ได้รับความเสียหายจากเคียวเกี่ยวข้าวเลยสักนิด
ข้าวตังเต็มเมล็ด ยังเต็มรวงกองอยู่ในลานดิน

พอเกี่ยวเสร็จ ก็รอรถมานวดข้าว รถนวดข้าวนี่ต้องจอง บางทีต้องรอเป็นอาทิตย์
พอได้คิวรถนวดข้าวแล้ว ต่อมาก็ติดต่อโรงสีให้มารับซื้อ ถ้าโรงสีว่างเค้าก็จะเอารถ บรรทุกมารอเลย
พอนวดได้เป็นเมล็ดข้าวออกมา ก็เอาขึ้นรถเลย ข้าวจะกองไว้ที่ลานก็เมื่อ คนซื้อมาไม่ได้เท่านั้นแหละ

นวดข้าวเสร็จ ตอนนี้ข้าวก็ทุกเมล็ด ไม่ได้รับความเสียหายใดๆ ทั้งสิ้น

ส่วนราคาข้าวก็ขึ้นอยู่กับความชึ้น โรงสีเค้ามีเครื่องวัดของเค้า
10% 15%ก็ว่ากันไป

คราวนี้มาที่ยุ้งข้าว ชาวนาเค้าก็จะแบ่งข้าวไว้สองส่วน เป็นข้าวปลูกส่วนหนึ่ง เป็นข้าวสำหรับสี ไว้สีกินส่วนหนึ่ง
ยุ้งข้าวนี่มันขนาดเล็กมากๆ ใส่ข้าวทั้งฤดูไม่ได้หรอกป้า อย่างมากก็ใส่ได้แค่ข้าวที่แบ่งไว้เท่านั้นแหละ
ป้าอย่าดูถูกยู้งข้าวแบบขาวบ้าน ขอบอกว่ามันแห้งสนิด ร้อนจะตายชัก
ยุ้งมันจะไม่มีทางชื้นเด็ดขาด เพราะชื้นเมื่อไร ข้าวมันจะงอกทั้นที

จนถึงตอนนี้ยังไม่มีข้าว ตอนที่ข้าวไปอยู่ในยุ้ง ก็ยังไม่มีข้าวที่ได้รับความเสียหายเลยสักนิด

ไอ้เรื่องข้าวเสียหาย ข้าวหักมันเกิดขึ้นตอนสี เกิดที่โรงสีนู้น
ข้าวที่เอาไปสีกิน ก็เอาไปสีที่โรงสีขนาดเล็ก ตามหมู่บ้าน
สีข้าวฟรี แต่พวก ปลายข้าว แกรบ รำ โรงสีได้ไป
โรงสีอยู่ใกล้บ้าน เมื่อก่อนเลยได้ไปสีข้าวเล่นบ่อยๆ

ส่วนเรื่องลานตากข้าว ไม่มีใครเค้าตากข้าวกันหรอก เพราะว่าไม่มีที่ตาก เพราะว่าตากแล้วมันไม่คุ้ม
เค้าจะตากก็ต่อเมื่อ ข้าวจมน้ำเยอะๆ เค้าจะตากกันบนคันนาเลย พอแห้งแล้วเค้าถึงมัด รอนวด
แล้วก็ขาย

มาถึงตอนนี้ ผมยังไม่เห็นข้าวมันเสียหาย ตอนไหน
ขั้นตอนการเกี่ยว ขึ้นตอนการนวด ไม่มีผลต่อเมล็ดข้าวใดๆทั้งสิ้น