เรามีน้องอยู่ ม.6 ค่ะ เราสงสารนางมาก งานนางเยอะมาก ทีแรกเราก็คิดนะคะว่านางเป็นดินพอกหางหมู แต่ไม่ใช่คะ ทุกวันที่นางไปเรียนจะมีการบ้านมาตลอด แล้วนางจะพยายามทำให้เสร็จตลอด น้องเรา เรารู้ค่ะ นางเรียนไม่เก่งแต่นางขยันมาก ขยันชนิดที่ว่านางได้ที่ 1 ของห้องเพราะความขยันของนาง แล้วลองนึกนะคะ คนขี้เกียจจะเป็นไง ขนาดน้องเรา ต้องมาทำรายงาน การบ้านงกๆ นอนดึกทุกคืน เราเป็นพยานได้ บางทีเราก็เผลอนอนก่อนนาง ล่าสุดที่เราปรี๊ดมากคือ นางได้การบ้านมาใหม่ ทำปฐิทินค่ะ ทำทั้งหมด 12 เดือน ต้องใช้มือเขียนเท่านั้น เรานี่หืมมมมมมม นางนั้งหลังขดหลังแข็งทำถึง 4-5 ทุ่มมั้ง นอนดึกมั้ง เพื่อให้ทำให้เสร็จ จะได้ทำงานอื่นต่อ เราถามว่าที่ทำนี่เพื่ออะไร นางบอกตั้งแต่เปิดเทอมไม่เคยสอน อยู่ๆมาบอกให้ทำปฐิทินส่ง เพื่อเก็บคะแนน แต่เราก็ไม่เคยช่วยนางทำนะคะ มันเป็นหน้าและความรับผิดชอบของนาง ตอนนี้นางเครียดเรื่องโครงงานค่ะ ทำ 3 คน แต่เหมือนนางบอกทำอยู่คนเดียว นางก็ทำคนเดียวนั้นแหละค่ะ เพื่อนๆนัดกันมาแต่ก็มาเล่นมากกว่า โครงงานคือแบบเราบอกไม่ถูกอ่ะ เด็ก ม.6 ต้องมาทำโครงงานระดับนี้เลยอ๋อ แต่นางดีที่มีที่ปรึกษาโครงงานดีหน่อย เรามาระบาย นางต้องนอนดึกทุกวันตั้งแต่ปีใหม่มา นางต้องทัวร์สอบต่างจังหวัด ตามงาน หลายๆอย่าง คือเราไม่รู้ว่า ม.6 รร. อื่นเป็นงี้มั้ย คือเราสงสาร ม.6 ต้องสอบนู้นนี่นั้นอีก ตอนสอบ gat/pat นะ เรานี่แทบจะบ้าตายตามนาง นางขอให้ซื้อหนังสือเตรียทอ่านให้หน่อย คือสงสารเด็กอีกหลายๆคน
ทำไมเด็ก ม.6 โดนสั่งงานเยอะจังคะ ทั้งๆที่ต้องเตรียมตัวอย่างอย่าง