"กระทู้นี้อยากให้เป็นกระทู้ที่มาแสดงความคิดเห็นและอยากให้เป็นหนึ่งในกระบอกเสียงของเด็กๆที่พวกเค้าติดเกม และ ตัวแทนผู้ใหญ่ที่เด็กๆคิดเสมอว่าผู้ใหญ่ไม่เข้าใจเด็ก"
คลิปที่แทรกมีตอนล่าสุดตอนนี้(23/02/59) อยากให้ดูก่อนแบบไม่มีความ อคดิ แล้วคุณจะพบคำตอบที่เด็กติดเกมจริงๆต้องการบอก
เด็กๆที่ติดเกมที่เค้าเล่นเกมหรือติดเกมจนไม่สนใจข้าวปลาหรือสนใจโลกนั้นไม่ได้มีแค่ปัจจัยจากตัวเค้าโดยตรง...แต่มันมาจากสภาพแวดล้อม พ่อแม่ ญาติพี่น้องที่ช่วยผลัดพวกเค้าเหล่านั้นออกไปสู่โลกเสมือนจริงจนเกินไป..ผู้ใหญ่ทุกคนเคยเป็นเด็กมาก่อนเราเรียนรู้การเลี้ยงดูจากพ่อแม่เรา ปู่ย่าเรา เรารู้ว่าสิ่งใดเป็นสิ่งที่ควรรับการสืบทอดในเรื่องการเลี้ยงดู แต่สมัยนี้ไม่เหมือนสมัยเมื่อ10หรือ20ปีก่อนที่ยังมีสนามเด็กเล่น พ่อแม่สภาพสังคมที่ไม่เร่งรีบ มีสวน มีนา มีพื้นที่และ "มีเวลา" ดูแลเด็กๆ เมื่อลองเทียบ ภาพยนตร์ เรื่อง แฟนฉัน หรือ ความสุขของกะทิ กับเด็กสมัยนี้ได้เลยว่ามีความแตกต่างอย่างสิ้นเชิง ในวัยเดียวกันแต่ต่างสมัย พบว่าเด็กสมัยนี้โตเร็วกว่าสมัยนั้นมากเหลือเกินจนมีปัญหาทั้งยาเสพติด เกม และ sexก่อนวัยอันควร
ในความคิดเห็นส่วนตัว เราเป็นหนึ่งในผู้ใหญ่ที่ผ่านการเป็นเด็กเราเคยเจอทั้งเพื่อนรุมแกล้งทั้งแกล้งด้วยความสนุกจน ลืมว่าเพื่อนก็ไม่ได้สนุกไปกับการแกล้ง เราเคยเจอการ "คว่ำบาตร" จากเพื่อนแค่กลุ่มนึงและกลายเป็นทั้งชั้นเรียน เราเคยเป็นเด็กที่เคยมีปมโดยเพื่อนข่มขืน เราเคยถูกเลี้ยงด้วยการไม่ทำอะไรมาด้วยตัวเอง มีคนทำให้ มีคนชี้นำให้โดยที่เราไม่สามารถขัดแย้งหรือโต้เถียงได้ เคยอึดอัด จนคิด ฆ่าตัวตายหรือการหนีออกจากบ้าน เพียงเพราะผู้ใหญ่ไม่เข้าใจเด็ก ไม่เข้าใจเรา...สั่งให้โน่นนี้ตลอดเวลา ผู้ใหญ่ไม่เคยปลอบไม่เคยอธิบายว่าตีทำไม อะไรคือคำว่าเด็กใจแตก เราเป็นแบบนั้นหรือ... ดีที่เราเป็นคนที่อดทนให้เวลาพิสูจน์ ทนฝืนจนได้ดีแต่ยอมรับว่ามีแผลเยอะ ผ่านการผิดหวังมาเยอะแต่ไม่ปฏิเสธว่า เด็กต้องมีความฝันและความหวัง
เสียงนึงจากเด็กๆ พ่อแม่ ผู้ปกครอง เรารู้ว่าคุณรักลูก หวังดีกับลูก แต่คุณเอาใจใส่ลูกแค่ไหน เวลา การ"ถามไถ่ความสุขและความทุกข์ของลุกพอหรือยัง" คุณอย่ามีแต่อคติที่ว่า เพระฉันหวังดี เพราะฉันเคยผิดพลาดมาก่อน เพราะเธอไม่เคยมีลูกเลยไม่เข้าใจ หรือเพราะ ฉันอยากให้เค้าสบาย...หรือ บลาๆบางสิ่งที่คุณมอบให้ลูกคุณยังไม่พร้อมที่จะรับได้เลยทีเดียวเหมือนกับข้าว1จานที่แม้แต่คุณเองรับกินทีเดียวคำเดียวหมด คุณยังต้องค่อยๆตักทีละช้อน แม้ว่าทีละช้อนคุณยังต้องแค่ "พอดีคำ" แล้วนับประสาอะไรกับเด็ก เลี้ยงลูกเลี้ยงเด็กไม่ใช่งานง่ายเพราะเราเคยเลี้ยงมาก่อน ดังนั้น การค่อยๆประคับประคอง คอยๆเพิ่มเติม และให้อย่างพอดี ถึงจะมีสมดุล
ฝากถึงเด็กๆ หนูๆอาจจะยังไม่เข้าใจความหวังดีของผู้ใหญ่แต่ความพอดีที่พ่อแม่แบ่งไว้ให้มันจะเป็นผลดีมากต่อตัวหนูในอนาคต เพราะอนาคตหนูต้องเจอปัญหาที่มันใหญ่มากจนบางทีหนูอาจจะรับไม่ได้ ถ้าเวลาผ่านไปหนูจะเข้าใจพ่อแม่ ผู้ปกครองมากขึ้น....ใจเย็นๆนะคะลูกถ้าหนูรู้ว่าตัวเองเป็นอย่างไร แก้ปัญหาโดยใช้สติที่ไม่ใช่อคติ
ขอบคุณสำหรับน้องๆในคลิปและคุณหมอที่สร้างค่ายนี้เพื่อกระเทอะปัญหานี้ให้หลายๆคนในคลิปได้เหนถึง "สาเหตุ" ที่พ่อแม่บางคนไม่รู้.....และจะได้แก้ไขมันได้อย่างถูกต้อง
ใครที่คิดว่าลูกหลานติดเกมอยากให้มาดูรายการ LET ME GROW พลิกชีวิตเด็กติดเกม
คลิปที่แทรกมีตอนล่าสุดตอนนี้(23/02/59) อยากให้ดูก่อนแบบไม่มีความ อคดิ แล้วคุณจะพบคำตอบที่เด็กติดเกมจริงๆต้องการบอก
เด็กๆที่ติดเกมที่เค้าเล่นเกมหรือติดเกมจนไม่สนใจข้าวปลาหรือสนใจโลกนั้นไม่ได้มีแค่ปัจจัยจากตัวเค้าโดยตรง...แต่มันมาจากสภาพแวดล้อม พ่อแม่ ญาติพี่น้องที่ช่วยผลัดพวกเค้าเหล่านั้นออกไปสู่โลกเสมือนจริงจนเกินไป..ผู้ใหญ่ทุกคนเคยเป็นเด็กมาก่อนเราเรียนรู้การเลี้ยงดูจากพ่อแม่เรา ปู่ย่าเรา เรารู้ว่าสิ่งใดเป็นสิ่งที่ควรรับการสืบทอดในเรื่องการเลี้ยงดู แต่สมัยนี้ไม่เหมือนสมัยเมื่อ10หรือ20ปีก่อนที่ยังมีสนามเด็กเล่น พ่อแม่สภาพสังคมที่ไม่เร่งรีบ มีสวน มีนา มีพื้นที่และ "มีเวลา" ดูแลเด็กๆ เมื่อลองเทียบ ภาพยนตร์ เรื่อง แฟนฉัน หรือ ความสุขของกะทิ กับเด็กสมัยนี้ได้เลยว่ามีความแตกต่างอย่างสิ้นเชิง ในวัยเดียวกันแต่ต่างสมัย พบว่าเด็กสมัยนี้โตเร็วกว่าสมัยนั้นมากเหลือเกินจนมีปัญหาทั้งยาเสพติด เกม และ sexก่อนวัยอันควร
ในความคิดเห็นส่วนตัว เราเป็นหนึ่งในผู้ใหญ่ที่ผ่านการเป็นเด็กเราเคยเจอทั้งเพื่อนรุมแกล้งทั้งแกล้งด้วยความสนุกจน ลืมว่าเพื่อนก็ไม่ได้สนุกไปกับการแกล้ง เราเคยเจอการ "คว่ำบาตร" จากเพื่อนแค่กลุ่มนึงและกลายเป็นทั้งชั้นเรียน เราเคยเป็นเด็กที่เคยมีปมโดยเพื่อนข่มขืน เราเคยถูกเลี้ยงด้วยการไม่ทำอะไรมาด้วยตัวเอง มีคนทำให้ มีคนชี้นำให้โดยที่เราไม่สามารถขัดแย้งหรือโต้เถียงได้ เคยอึดอัด จนคิด ฆ่าตัวตายหรือการหนีออกจากบ้าน เพียงเพราะผู้ใหญ่ไม่เข้าใจเด็ก ไม่เข้าใจเรา...สั่งให้โน่นนี้ตลอดเวลา ผู้ใหญ่ไม่เคยปลอบไม่เคยอธิบายว่าตีทำไม อะไรคือคำว่าเด็กใจแตก เราเป็นแบบนั้นหรือ... ดีที่เราเป็นคนที่อดทนให้เวลาพิสูจน์ ทนฝืนจนได้ดีแต่ยอมรับว่ามีแผลเยอะ ผ่านการผิดหวังมาเยอะแต่ไม่ปฏิเสธว่า เด็กต้องมีความฝันและความหวัง
เสียงนึงจากเด็กๆ พ่อแม่ ผู้ปกครอง เรารู้ว่าคุณรักลูก หวังดีกับลูก แต่คุณเอาใจใส่ลูกแค่ไหน เวลา การ"ถามไถ่ความสุขและความทุกข์ของลุกพอหรือยัง" คุณอย่ามีแต่อคติที่ว่า เพระฉันหวังดี เพราะฉันเคยผิดพลาดมาก่อน เพราะเธอไม่เคยมีลูกเลยไม่เข้าใจ หรือเพราะ ฉันอยากให้เค้าสบาย...หรือ บลาๆบางสิ่งที่คุณมอบให้ลูกคุณยังไม่พร้อมที่จะรับได้เลยทีเดียวเหมือนกับข้าว1จานที่แม้แต่คุณเองรับกินทีเดียวคำเดียวหมด คุณยังต้องค่อยๆตักทีละช้อน แม้ว่าทีละช้อนคุณยังต้องแค่ "พอดีคำ" แล้วนับประสาอะไรกับเด็ก เลี้ยงลูกเลี้ยงเด็กไม่ใช่งานง่ายเพราะเราเคยเลี้ยงมาก่อน ดังนั้น การค่อยๆประคับประคอง คอยๆเพิ่มเติม และให้อย่างพอดี ถึงจะมีสมดุล
ฝากถึงเด็กๆ หนูๆอาจจะยังไม่เข้าใจความหวังดีของผู้ใหญ่แต่ความพอดีที่พ่อแม่แบ่งไว้ให้มันจะเป็นผลดีมากต่อตัวหนูในอนาคต เพราะอนาคตหนูต้องเจอปัญหาที่มันใหญ่มากจนบางทีหนูอาจจะรับไม่ได้ ถ้าเวลาผ่านไปหนูจะเข้าใจพ่อแม่ ผู้ปกครองมากขึ้น....ใจเย็นๆนะคะลูกถ้าหนูรู้ว่าตัวเองเป็นอย่างไร แก้ปัญหาโดยใช้สติที่ไม่ใช่อคติ
ขอบคุณสำหรับน้องๆในคลิปและคุณหมอที่สร้างค่ายนี้เพื่อกระเทอะปัญหานี้ให้หลายๆคนในคลิปได้เหนถึง "สาเหตุ" ที่พ่อแม่บางคนไม่รู้.....และจะได้แก้ไขมันได้อย่างถูกต้อง