✌️
เจ้าของกระทู้กำลังเรียนอยู่ม.6 มีสิทธิ์สัมภาษณ์ในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ซึ่งต้องใช้ทะเบียนบ้านตัวจริงและสำเนาทะเบียนบ้าน ขอแทนตัวเองว่าเรานะคะ ปกติพ่อเราจะไม่ให้ดูทะเบียนบ้านตัวจริงถ้าอยากได้สำเนา พ่อจะเป็นคนไปถ่ายให้เอง เราก็สงสัยแหละว่าทำไม
แต่วันนั้นวันสัมภาษณ์พ่อเราต้องไปทำงานต่อเลยมาส่งเราแล้วให้ทะเบียนบ้านตัวจริงไว้ ตอนแรกเราก็ไม่อยากเปิดหรอก แต่อยู่ในมือแล้วเปิดดูดีกว่า เราคิดว่าในทะเบียนบ้านคงเป็นชื่อกิ๊กพ่อแน่ๆพ่อเลยเอาชื่อใส่ทะเบียนบ้านเลยไม่ให้ดูทะเบียนบ้าน
เราเปิดไปเรื่อยๆจนหน้าสุดท้ายของทะเบียนบ้านเราเห็นชื่อเด็กผู้ชายคนหนึ่งนามสกุลเดียวกับเรา ตอนแรกเราคิดว่าเป็นลูกของญาติที่ฝากใส่ชื่อในทะเบียนบ้านไว้เรียนต่อหรือป่าว แต่ต้องตกใจเพราะชื่อบิดามารดาของเด็กคนนั้นเป็นชื่อพ่อเรากับใครไม่รู้
ตอนนั้นเรางงสับสนมาก เราดูวันเกิดของเด็ก เด็กคนนั้นเกิดพ.ศ.2554 ตอนนี้ก็อายุ5ขวบแล้ว ซึ่งตอนนั้นเราอยู่ม.2 เราอยากร้องไห้มากๆแต่อีกไม่กี่นาทีเราต้องเข้าไปสัมภาษณ์แล้ว
พอกลับมาถึงบ้านเราต้องทำแบบไม่รู้เรื่องอะไร ตอนนี้เราก็ยังไม่บอกใครแม้กระทั่งแม่ตัวเอง หรือจะไปปรึกษาเพื่อนเราก็ไม่กล้า เราต้องเข้ามาร้องไห้ในห้องน้ำไม่ให้ใครรู้ เราไม่อยากให้พ่อกับแม่ต้องทะเลาะกันเราไม่รู้ว่าแม่เราจะรับได้มั้ย มันเป็นปัญหาครอบครัวที่ใหญ่มากๆ
เราไม่ได้อิจฉาเด็กคนนั้นหรอก เพราะพ่อเราก็ให้เวลาเรา ให้เงิน ให้ความรักความอบอุ่นเราไม่ขาด อีกอย่างครอบครัวเราก็มีความสุขกันดี
ตอนนี้พ่อ แม่ เรา น้อง ก็อาศัยอยู่บ้านเดียวกันพ่อไม่เคยไปพักค้างแรมที่ไหนนานๆ พ่อนอน พ่ออาศัยอยู่บ้านหลังนี้ เราก็ไม่รู้หรอกว่าลูกใหม่พ่อจะได้รับความรักอะไรจากพ่อเราบ้างมั้ย
แต่เรารู้สึกอยากร้องไห้ตลอดเวลา เรามองหน้าพ่อแล้วทำแบบไม่รู้เรื่องอะไร นิ่งๆเฉยๆ เราไม่คิดไม่ฝันว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับตัวเราเอง เราไม่อยากให้ใครต้องรู้เรื่องนี้สักคน รวมถึงตัวเราเอง ถ้าตอนนั้นจะไม่เปิดอ่านดูเราจะได้ไม่เสียใจแบบนี้ เราอยากให้ครอบครัวเราเป็นครอบครัวเดียว
ปล.เราขอโทษด้วยถ้าพิมพ์อ่านยาก เพราะตั้งกระทู้ครั้งแรก เรามาเล่าเรื่องนี้เพราะเป็นช่องทางเดียวที่เราระบายออกมาได้ ตอนนี้เราเสียใจมากกกกกกก เพื่อนๆคิดว่าเราควรทำไงต่อไป เราต้องเก็บไว้จนเราขึ้นมหาลัย มีงานทำเลยมั้ย
สิ่งที่เจอ แต่บอกใครไม่ได้แม้กระทั่งแม่ตัวเอง
เจ้าของกระทู้กำลังเรียนอยู่ม.6 มีสิทธิ์สัมภาษณ์ในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ซึ่งต้องใช้ทะเบียนบ้านตัวจริงและสำเนาทะเบียนบ้าน ขอแทนตัวเองว่าเรานะคะ ปกติพ่อเราจะไม่ให้ดูทะเบียนบ้านตัวจริงถ้าอยากได้สำเนา พ่อจะเป็นคนไปถ่ายให้เอง เราก็สงสัยแหละว่าทำไม
แต่วันนั้นวันสัมภาษณ์พ่อเราต้องไปทำงานต่อเลยมาส่งเราแล้วให้ทะเบียนบ้านตัวจริงไว้ ตอนแรกเราก็ไม่อยากเปิดหรอก แต่อยู่ในมือแล้วเปิดดูดีกว่า เราคิดว่าในทะเบียนบ้านคงเป็นชื่อกิ๊กพ่อแน่ๆพ่อเลยเอาชื่อใส่ทะเบียนบ้านเลยไม่ให้ดูทะเบียนบ้าน
เราเปิดไปเรื่อยๆจนหน้าสุดท้ายของทะเบียนบ้านเราเห็นชื่อเด็กผู้ชายคนหนึ่งนามสกุลเดียวกับเรา ตอนแรกเราคิดว่าเป็นลูกของญาติที่ฝากใส่ชื่อในทะเบียนบ้านไว้เรียนต่อหรือป่าว แต่ต้องตกใจเพราะชื่อบิดามารดาของเด็กคนนั้นเป็นชื่อพ่อเรากับใครไม่รู้
ตอนนั้นเรางงสับสนมาก เราดูวันเกิดของเด็ก เด็กคนนั้นเกิดพ.ศ.2554 ตอนนี้ก็อายุ5ขวบแล้ว ซึ่งตอนนั้นเราอยู่ม.2 เราอยากร้องไห้มากๆแต่อีกไม่กี่นาทีเราต้องเข้าไปสัมภาษณ์แล้ว
พอกลับมาถึงบ้านเราต้องทำแบบไม่รู้เรื่องอะไร ตอนนี้เราก็ยังไม่บอกใครแม้กระทั่งแม่ตัวเอง หรือจะไปปรึกษาเพื่อนเราก็ไม่กล้า เราต้องเข้ามาร้องไห้ในห้องน้ำไม่ให้ใครรู้ เราไม่อยากให้พ่อกับแม่ต้องทะเลาะกันเราไม่รู้ว่าแม่เราจะรับได้มั้ย มันเป็นปัญหาครอบครัวที่ใหญ่มากๆ
เราไม่ได้อิจฉาเด็กคนนั้นหรอก เพราะพ่อเราก็ให้เวลาเรา ให้เงิน ให้ความรักความอบอุ่นเราไม่ขาด อีกอย่างครอบครัวเราก็มีความสุขกันดี
ตอนนี้พ่อ แม่ เรา น้อง ก็อาศัยอยู่บ้านเดียวกันพ่อไม่เคยไปพักค้างแรมที่ไหนนานๆ พ่อนอน พ่ออาศัยอยู่บ้านหลังนี้ เราก็ไม่รู้หรอกว่าลูกใหม่พ่อจะได้รับความรักอะไรจากพ่อเราบ้างมั้ย
แต่เรารู้สึกอยากร้องไห้ตลอดเวลา เรามองหน้าพ่อแล้วทำแบบไม่รู้เรื่องอะไร นิ่งๆเฉยๆ เราไม่คิดไม่ฝันว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับตัวเราเอง เราไม่อยากให้ใครต้องรู้เรื่องนี้สักคน รวมถึงตัวเราเอง ถ้าตอนนั้นจะไม่เปิดอ่านดูเราจะได้ไม่เสียใจแบบนี้ เราอยากให้ครอบครัวเราเป็นครอบครัวเดียว
ปล.เราขอโทษด้วยถ้าพิมพ์อ่านยาก เพราะตั้งกระทู้ครั้งแรก เรามาเล่าเรื่องนี้เพราะเป็นช่องทางเดียวที่เราระบายออกมาได้ ตอนนี้เราเสียใจมากกกกกกก เพื่อนๆคิดว่าเราควรทำไงต่อไป เราต้องเก็บไว้จนเราขึ้นมหาลัย มีงานทำเลยมั้ย