พึ่งเขียนเป็นกระทู้เเรกน้าา ถ้าไม่ดีหรืออ่านไม่รู้เรื่องยังไงก็ขอโต้ดด้วยย และก็เเนะนำได้น้าา
คือตอนเด็กๆ เราคิดเสมอว่า ถ้าคนเราพยายามทำอะไรสักอย่างด้วยความตั้งใจ สิ่งๆนั้นจะต้องประสบความสำเร็จเเน่นอน แต่พอเราโตขึ้นมา ได้เจอกับเหตุการณ์หลายๆอย่าง ก็ทำให้รู้ว่า บางทีความพยายาม มันก็ไม่ได้แปลว่า จะทำสิ่งนั้นได้สำเร็จ คือเราแอบชอบรุ่นพี่คนนึง หน้าตาก็ใช้ได้เลยย คือเราชอบพี่คนนี้มาก เราไม่เคยรู้สึกกับใครเหมือนกับพี่คนนี้มาก่อน เเล้วเราก็ไม่กล้าทักแชทพี่เค้าไป เพราะกลัวมันจะเฟลเหมือนที่ผ่านมา เเต่สุดท้ายก็กลืนน้ำลายทักพี่เค้าไป ตอนแรกๆพี่เค้าก็คุยน่ารักดี(อันนี้ไม่รู้ว่าคิดไปเองเพราะความเขินรึเปล่าาา คิๆ) เเต่ในบทสนทนา เราก็ต้องเป็นฝ่ายถามตลอดเลย ถ้าเราไม่ถามเค้าก็ไม่คิดจะถามหรือทำอะไรสักอย่าง เอาง่ายๆ คือ ถามคำตอบคำ เเต่เราก็ทนได้ เพราะเรารักมากไง พอหลังๆ พี่เค้าก็เริ่มอ่านไม่ตอบบ้าง อะไรบ้าง เราก็ไม่ได้ว่าอะไร เรายอมได้ ก็ยังพยายามถามอยู่อย่างนั้น ด้วยความอยากคุยด้วย เเต่ในใจก็รู้ว่าพี่เค้าคงต้องรำคาญเเน่ๆ จนมาถึงจุดที่เราควรพอ คือพี่เค้า ไม่อ่านเเละไม่ตอบเลย เราก็เลยตัดสินใจหยุดที่จะพยายาม เเล้วเดินออกมาจากตรงนั้น เเต่เราก็ยังคงรักเค้า แอบชอบเค้าเหมือนเดิมนะ อย่างน้อยมันก็มีความสุขที่เราได้รักเค้า อย่างน้อยเราก็ได้ทำในสิ่งที่ตั้งใจ อย่างน้อยเราเห็นเค้ายิ้มเราก็ยิ้มตามได้ อารมณ์ประมาณเเบบ เเค่แอบชอบก็มีความสุขเเล้วอ่ะ เราก็บอกกับตัวเองนะว่า วันนึงพี่เค้าก็ต้องมีคนอื่น เราก็ต้องทำใจ เเต่เราก็ยังจะรักพี่เค้าต่อไป... มันเจ็บนะ เเต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะเราไม่มีสิทธิ์ เเต่ถึงจะเจ็บยังไง ถ้าการที่เรารักเค้าข้างเดียวเเล้วมรความสุข เราก็ยอม... เพื่อนๆ เคยมีเหตุกาณ์อะไรเเบบนี้บ้างมั้ย เเล้วเพื่อนๆจัดการกับปัญหายัง มาเเชร์กันได้น้าาา
เคยพยายามทำอะไรมากๆ ยอมทุกอย่าง เจ็บก็ยอม เเต่สุดท้ายมันเฟลมั้ย ?
คือตอนเด็กๆ เราคิดเสมอว่า ถ้าคนเราพยายามทำอะไรสักอย่างด้วยความตั้งใจ สิ่งๆนั้นจะต้องประสบความสำเร็จเเน่นอน แต่พอเราโตขึ้นมา ได้เจอกับเหตุการณ์หลายๆอย่าง ก็ทำให้รู้ว่า บางทีความพยายาม มันก็ไม่ได้แปลว่า จะทำสิ่งนั้นได้สำเร็จ คือเราแอบชอบรุ่นพี่คนนึง หน้าตาก็ใช้ได้เลยย คือเราชอบพี่คนนี้มาก เราไม่เคยรู้สึกกับใครเหมือนกับพี่คนนี้มาก่อน เเล้วเราก็ไม่กล้าทักแชทพี่เค้าไป เพราะกลัวมันจะเฟลเหมือนที่ผ่านมา เเต่สุดท้ายก็กลืนน้ำลายทักพี่เค้าไป ตอนแรกๆพี่เค้าก็คุยน่ารักดี(อันนี้ไม่รู้ว่าคิดไปเองเพราะความเขินรึเปล่าาา คิๆ) เเต่ในบทสนทนา เราก็ต้องเป็นฝ่ายถามตลอดเลย ถ้าเราไม่ถามเค้าก็ไม่คิดจะถามหรือทำอะไรสักอย่าง เอาง่ายๆ คือ ถามคำตอบคำ เเต่เราก็ทนได้ เพราะเรารักมากไง พอหลังๆ พี่เค้าก็เริ่มอ่านไม่ตอบบ้าง อะไรบ้าง เราก็ไม่ได้ว่าอะไร เรายอมได้ ก็ยังพยายามถามอยู่อย่างนั้น ด้วยความอยากคุยด้วย เเต่ในใจก็รู้ว่าพี่เค้าคงต้องรำคาญเเน่ๆ จนมาถึงจุดที่เราควรพอ คือพี่เค้า ไม่อ่านเเละไม่ตอบเลย เราก็เลยตัดสินใจหยุดที่จะพยายาม เเล้วเดินออกมาจากตรงนั้น เเต่เราก็ยังคงรักเค้า แอบชอบเค้าเหมือนเดิมนะ อย่างน้อยมันก็มีความสุขที่เราได้รักเค้า อย่างน้อยเราก็ได้ทำในสิ่งที่ตั้งใจ อย่างน้อยเราเห็นเค้ายิ้มเราก็ยิ้มตามได้ อารมณ์ประมาณเเบบ เเค่แอบชอบก็มีความสุขเเล้วอ่ะ เราก็บอกกับตัวเองนะว่า วันนึงพี่เค้าก็ต้องมีคนอื่น เราก็ต้องทำใจ เเต่เราก็ยังจะรักพี่เค้าต่อไป... มันเจ็บนะ เเต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะเราไม่มีสิทธิ์ เเต่ถึงจะเจ็บยังไง ถ้าการที่เรารักเค้าข้างเดียวเเล้วมรความสุข เราก็ยอม... เพื่อนๆ เคยมีเหตุกาณ์อะไรเเบบนี้บ้างมั้ย เเล้วเพื่อนๆจัดการกับปัญหายัง มาเเชร์กันได้น้าาา