เกลียดตอนเย็นจัง

เวลาที่หัวใจห่อเหี่ยว ทุกคนทำอะไรกันบ้างคะเพื่อให้หัวใจกระชุ่มกระชวยขึ้นมาหน่อย เราเป็นมาพักใหญ่ๆแล้วค่ะ เป็นปีสองปีก็ไม่ดีขึ้น แต่คิดว่าไม่ได้ป่วยซึมเศร้านะ แค่มันเหงามันเบื่อ เราทำธุรกิจส่วนตัวเลยมี

ความรู้สึกที่อยากหายไปจากโลกนี้ มันพร้อมที่จะไปตลอดเวลา ภาวนาให้ตัวเองได้จากไปเร็ว ๆ มันรู้สึกเหนื่อยกับชีวิตที่เป็นอยู่ ไม่ใช่เพราะใคร แต่มันเพราะตัวเราเอง มีใครเคยเป็นบ้างและจัดการกับมันยังไง

ตามหัวข้อเลยค่ะปัจจุบันประเทศไทยยังมีหมอที่เป็นจิตแพทย์น้อยจัง สัดส่วนคนเป็นโรคซึมเศร้าหรือมีปัญหาสุขภาพจิตมันเยอะมากกว่าหมออีกนะ สัดส่วนมันไม่เท่ากันไม่สามารถรองรับคนไข้ได้ขนาดนี้มันเป็นปัญหามากๆ

รู้สึกเหนื่อย เบื่อ ท้อแท้กับชีวิตจังเลยค่ะ เหมือนใช้ชีวิตวันๆแบบไม่มีปลายทางเลย เห็นอะไร ทำอะไร ก็เบื่อหน่ายไปหมด  ทั้งเรื่องงาน ความรัก ความคิด  ทุกอย่าง อยากเปลี่ยนตัวเองจังเลยค่ะ

ทุกๆคืนก่อนจะหลับตานอนก็คิดว่าพรุ่งนี้ก็ต้องตื่นมาเพื่อทำแต่สิ่งเดิมๆอีกแล้ว ชีวิตวนเวียนอยู่แต่อะไรเดิมๆ เบื่อหน่ายไปซะทุกอย่าง บางทีก็คิดว่าเราเกิดมาทำไม เกิดมาเพื่อใช้ชีวิตซ้ำๆแล้วตายไป แค่นี้จริง

พระอริยะเจ้าเป็นโรคซึมเศร้าได้ไหม ... คำถามทำนองว่า พระอริยะเจ้าทานเห็ดเมาเข้าไปแล้วจะเมาไหม? ในเมื่อท่านยังครองกายมนุษย์อยู่ ... และโรคซึมเศร้าเกิดจากสาเหตุทางกาย ขอยกตัวอย่างในกรณีของผมเองนะครับ (ผ

.

กลัวเป็นซึมเศร้าหรือเป็นประสาทเพราะความรักมากๆ ก่อนอื่นต้องขออนุญาตเล่าว่า เป็นคนปกติที่จิตใจปกติมาก่อน เจอความสัมพันธ์ที่แบบเอาแต่ใจ ทุกๆอย่าง (เราเป็นผู้หญิงค่ะ) มีแฟนที่ทะเลาะกันทุกๆวัน แม้แต่คำพูด

เราไม่เข้าใจความรุ้สึกเลยจริงๆ ว่าทำไมอยู่ๆก็รุ้สึกเคว้งคว้างเหงาอยากมีคนอยุ่ข้างๆท้อแท้เหนื่อยล้าเบื่อหน่ายอยากจะร้องให้บางเวลาทั้งๆที่ไม่ได้อยุ่คนเดียวแต่รุ้สึกเหมือนว่าทุกอย่างมันมีแต่ความว่างป่าวอ