ไร้ลักษณ์

จงกรมวนวงกลมเป็นวงกว้าง สติสร้างมล้างสิ้นจินต์มัวหมอง แต่ละก้าวตรองตรึกหทัยปอง ตามครรลองมรรคาพาภิรมย์ จงกรมเหมือนจงจารกำหนดจิต คอยตามติดทุกย่างก้าวอย่างเหมาะสม จงกรมผ่านปัญหาล้าระทม จงกรมบ่มสว่างไซร้

-= คนฆ่าค่าคน =- ๏ พลิกพลิ้ว... ปลิวคว้าง กลางลมพัด เซซัด สิ้นหวัง ไร้ฝั่งหมาย ยืนอยู่ ดูเหมือน มีเรือนกาย แต่วาย วอดสิ้น วางวิญญาณ แค่เขา เล่าลือ ก็ถือเชื่อ ไม่เหลือ แล้วคิด พิศหลักฐาน พิเคราะห์ เจ

หมายเหตุ....กลอนซ้ำค่ะ เพราะกระทู้โดนแบนไม่สามารถวางในห้องได้เลยต้องวางใหม่ ก้าวพลัดหล่นหลุมหล่มปมมืดมน แรงทุกข์ทนบดเบียดเครียดเขม็ง เหมือนติดบ่วงหน่วงจิตคิดเศร้าเซ็ง ค้นทางไหนก็เคว้งคว้างตรอมตีบตัน

หมายเหตุ....กลอนซ้ำค่ะ เพราะกระทู้โดนแบนไม่สามารถวางในห้องได้เลยต้องวางใหม่ ก้าวพลัดหล่นหลุมหล่มปมมืดมน แรงทุกข์ทนบดเบียดเครียดเขม็ง เหมือนติดบ่วงหน่วงจิตคิดเศร้าเช็ง ค้นทางไหนเคว้งมืดมึนตรอมตีบตัน

. เห็นเจ้านงนวล เจ้าชวนไหลหลง . รูปร่างเอวองค์ งดงามตามวัย . พี่เฝ้าตรองตรึก เฝ้านึกหน้าใส . หวานชื่นหัวใจ เพียงพิศนงเยาว์ . แต่ว่าแม่เอ๋ย ทรามเชยเพริศพริ้ม . ทำอกพี่ปิ่ม เจ็บปวดมัวเมา . เจ้ามีเจ้าของ

๐...ภวังค์ขณะลำยานเคลื่อนผ่านตึก พิจารณาตรองตรึกอย่างถ้วนถี่ นิ่งผ่อนลมออกเข้าเพ่งพอดี ปล่อยมโนล่องลี้ลิ่วลอยลม ฯ ๐...พลันห้วงคิดผุดภาพใจซาบซ่าน คำนึงหน้าโฉมสคราญเกล้ามวยผม สองเนตรวาววับพริ้มยิ้มชวนช

*** ท้าทายให้สืบค้น "ความต่าง" ครับ โคลง จัตวาทัณฑี กาพย์กลอนโคลงร่ายเร้า ร่ำเพลิน ขานขับขยับเชิญพาน เพื่อนพ้อง รุดรวมร่วมมาเมิล มุอ่าน จารจดจำแล้วร้อง เล่นพร้อมเรียนเสมอ เผอเรออย่าปล่อ