สวัสดีค่ะ ชาวพันทิป ปกติอ่านแต่กระทู้ของคนอื่นวันนี้ขอมาเขียนกระทู้ระบายและขอคำปรึกษาจากเพื่อนๆกันบ้างนะคะ..... กระทู้นี้เป็นกระทู้แรก หากผิดพลาดยังไงก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
พ่อแม่เค้าอย่ากันตั้งแต่เค้าอยู่ป.2 ต่อมาพอเค้าอยู่ม.1 พ่อก็เสีย เค้าย้ายมาอยู่กับบ้านของป้า มีกง ป้า แม่ น้อง พี่สาว แล้วก็เค้า น้องถูกส่งไปเรียนต่างประเทศทำให้เค้าไม่สนิทกับน้อง แต่สนิทกับพี่สาวมากๆ พี่สาวเค้าเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน เค้าจะมีปัญหากับป้าแล้วก็แม่บ่อยๆ คือ แม่ชอบตวาดใส่ไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือใหญ่ก็ชอบตวาด รู้ว่าเค้าเป็นห่วงแต่ก็บอกแม่ดีๆไปหลายทีแล้วว่าไม่ต้องตวาดก็ได้ แต่แม่ก็ยังตวาด แล้วเค้าเป็นคนที่ติดนิสัยเถียง พอแม่ตวาดมาก็จะเถียงทันที เพราะไม่ชอบให้ใครตะคอกใส่ มันเลยลืมตัว ส่วนป้าก็ชอบเสริม ชอบซ้ำเติม ชอบมาหัวเราะทับถม บางทีพอป้าว่าแม่ก็จะเสริม แล้วป้าก็ชอบเอาเรื่องเค้าไปคุยกับพี่น้องของป้า เค้ามีญาติหลายคน พอญาติๆรู้ก็จะมาว่าเค้าเรื่องที่เค้าทำไม่ดี บางทีก็เข้าใจว่าเขารักเลยตักเตือน แต่นี่มีญาติกี่คนก็พูดตักเตือนกันทุกคน จนรู้สึกเหมือนถูกทับถมมากกว่าว่าตักเตือน แล้วแม่ก็ชอบตี ตบหน้า มีช่วงนึงที่ทำอะไรผิดนิดหน่อยๆก็จะตบหน้า จะหาอะไรมาฟาด แล้วคือเค้าอายุ17 แล้วไง ยังโดนตี คืออะไร? โชคดีที่ตอนนี้น้อยลงกว่าเมื่อก่อน ครั้งล่าสุดที่โดนก็ประมาณปีที่แล้วปลายๆปี เค้านอนหลับกลางวัน แม่ก็ขึ้นมาแล้วก็เปิดประตูห้องเข้ามาตวาดใส่เค้าว่า "นอนอะไรนักหนา ห้ะ!! จะมากเกินไปแล้วนะ งานบ้านจะไม่ทำเลยรึไง!" อะไรประมาณนี้ คือ จิงๆแล้วแม่จะให้รีดผ้า เค้ามานอนกลางวันก่อน คิดว่าตื่นแล้วค่อยรีด ตอนเช้าก็ถูบ้านอะไรเรียบร้อยแล้วด้วย คิดว่าพักก่อนก็ได้ พอโดนตวาดอย่างนี้เค้าก็ไม่ยอมลุก ส่วนนึงมาจากเพราะว่าเค้ามีธิฐิ เคยบอกแม่ไปแล้วว่าอย่าตะคอก อย่าตวาด แม่ก็รับปากแล้วด้วย เค้าก็เลยไม่ลุก นอนต่อแม่มมม ทีนี้หลังจากนั้นประมาณ20นาที แม่ก็เปิดประตูเข้ามาอีก เดินไปหยิบเตารีด แล้วก็ใช้ปลั๊กเตารีดฟาดเค้า งงเลยสิ่คะ นอนให้โดนตีไปสี่ห้าทีก็ลุกขึ้นมามองหน้าแม่แล้วก็บอกว่า "เรื่องของหนู หนูจัดการเองได้!!" แล้วก็เดินออกไปเลย หลายคนอาจจะบอกว่า ก็รีดผ้าให้เสร็จแล้วค่อยนอนก็ได้นี่ แต่คือแบบ แค่ไม่รีดผ้าตามที่เค้าอยากให้รีด ในเวลาที่เค้าต้องการ ต้องตีขนาดนี้เลยหรอ เนี่ยไอเลขที่มันพิมพ์อยู่ตรงปลั๊กเตารีด ติดมากับขาเลย กลายเป็นได้แผลเป็นรูปเลขกับสัญลักษณ์ปลั๊กเตารีด ช้ำอีกต่างหาก เคยบอกเขาหลายทีแล้วว่าไม่ตะคอกได้มั้ย อย่าตวาดเลย เค้าก็รับปากหลายครั้ง แต่พอเวลาเขาโมโหแล้วเราไปเตือนก็จะโดนตอกกลับมาว่า "ก็กูนิสัยอย่างนี้ จะทำไม" คือเวลาที่โดนแม่พูดคำหยาบใส่ เจ็บยิ่งกว่าโดนเพื่อนทั้งห้องรุมด่าอีก เดี๋ยวนี้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กมีปัญหามาก ไม่อยากออกจากห้อง ไม่อยากเจอหน้าญาติ ไม่อยากคุย แล้วตอนนี้แม่ก็ไปทำงานที่ต่างจังหวัด เราก็ไม่อยากโทรไปหาแม่ รู้สึกสบายใจเวลาได้อยู่คนเดียว คือ...เหนื่อยมากตอนนี้ คิดว่าตัวเองอาจจะเป็นโรคจิตอ่อนๆเลยก็ได้ ตอนแรกอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น ปรึกษาแม่ได้ทุกเรื่องเวลามีปัญหาอะไร แต่พอโดนแม่วพูดบ่อยๆว่า "ถ้าไม่คิดว่ากูเป็นแม่ กูส่งเงินให้อย่างเดียวก็ได้" คือจะมีปัญหากันขนาดไหน มันก็ไม่จำเป็นต้องพูดขนาดนั้นป้ะ!? รู้ว่าประชด แต่คนฟังก็เจ็บเหมือนกันนะ พอโดนพูดอย่างนี้บ่อยเข้าก็ชินชา เดี๋ยวนี้เริ่มรู้สึกว่า เออ...ส่งเงินมาอย่างเดียวก็ได้ ไม่ต้องมีแล้วครอบครัวอบอุ่นอะไรนั่น ปัญญาอ่อนว่ะ รู้ว่าแม่ทำงานอยู่คนเดียวก็ต้องเครียด พอเครียดแม่ก็จะมาลงที่เค้า แต่โดนบ่อยๆเข้าก็ไม่ไหวนะ เค้าก็คนเหมือนกัน เป็นแม่แล้วไงอ่ะ ต้องตอบแทนบุญคุณขนาดอยากจะมาตบตีอะไรก็ได้ ทั้งๆที่เค้าไม่ได้ทำอะไรผิด แค่อยากระบายความเครียดเนี่ยนะ!! พอเครียดทำอะไรเค้าก็ผิดไปหมดอ่ะ แต่น้องเค้าไม่เคยโดนแม่ตบเลยสักครั้ง แม่คุยกับน้องดีกว่าคุยกับเค้ามาก เห็นแล้วมันเจ็บมาก เจ็บมากๆ อาจจะเป็นเพราะป้าเลี้ยงน้องมาตั้งแต่เด็กทำให้แม่ไม่สนิทกับน้องเท่าเค้า แต่ถ้าสนิทกับแม่แล้วโดนขนาดนี้ก็ไม่อยากจะสนิทแล้ว เดี่ยวนี้เค้าเริ่มห่างๆออกมาจากแม่แล้ว มีอะไรก็ไม่ค่อยปรึกษาแม่เท่าไหร่ ไม่ค่อยเล่าอะไรให้ฟัง คือญาติทางฝั่งพ่อเสียเกือบหมดแล้ว เหลือแต่ญาติห่างๆ ญาติทางฝั่งแม่รักน้องเค้ามาก แต่รู้สึกเหมือนไม่ค่อยจะรักเค้า คือเห็นความลำเอียงได้ชัดเจนอ่ะ น้องเค้าเถียงคอเป็นเอ็น ป้าบอกว่า "เออ มันเถียงมีเหตุผล เราไปว่ามันไม่ค่อยได้เลย" พอเค้าเถียงบ้าง ป้ากลับบอกว่า "เถียงคำไม่ตกฟาก ชาตินี้ก็ไม่มีใครที่ไหนเค้าเอาหรอก" โอเค!! ก็ไม่รู้สิ่นะ ทำอะไรก็ผิดหมดนั่นแหล่ะ เหนื่อย เครียดมาก อยากขอคำแนะนำว่า ควรจะทำยังไงดี อยากหาทางทำให้ตัวเองไม่เครียดไปมากกว่านี้ แค่นี้ก็รู้สึกว่าตัวเองใกล้จะโรคจิตพอแล้ว ควรจะผ่อนคลายยังไงดี ฝากวานเพื่อนๆชาวพันทิปช่วยแนะนำหน่อยค่ะ
!!!มีปัญหากับครอบครัวบ่อยๆ จนรู้สึกเหมือนว่าตัวเองเป็นเด็กมีปัญหา!!! [ระบาย] [ยาวมาก]
พ่อแม่เค้าอย่ากันตั้งแต่เค้าอยู่ป.2 ต่อมาพอเค้าอยู่ม.1 พ่อก็เสีย เค้าย้ายมาอยู่กับบ้านของป้า มีกง ป้า แม่ น้อง พี่สาว แล้วก็เค้า น้องถูกส่งไปเรียนต่างประเทศทำให้เค้าไม่สนิทกับน้อง แต่สนิทกับพี่สาวมากๆ พี่สาวเค้าเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน เค้าจะมีปัญหากับป้าแล้วก็แม่บ่อยๆ คือ แม่ชอบตวาดใส่ไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือใหญ่ก็ชอบตวาด รู้ว่าเค้าเป็นห่วงแต่ก็บอกแม่ดีๆไปหลายทีแล้วว่าไม่ต้องตวาดก็ได้ แต่แม่ก็ยังตวาด แล้วเค้าเป็นคนที่ติดนิสัยเถียง พอแม่ตวาดมาก็จะเถียงทันที เพราะไม่ชอบให้ใครตะคอกใส่ มันเลยลืมตัว ส่วนป้าก็ชอบเสริม ชอบซ้ำเติม ชอบมาหัวเราะทับถม บางทีพอป้าว่าแม่ก็จะเสริม แล้วป้าก็ชอบเอาเรื่องเค้าไปคุยกับพี่น้องของป้า เค้ามีญาติหลายคน พอญาติๆรู้ก็จะมาว่าเค้าเรื่องที่เค้าทำไม่ดี บางทีก็เข้าใจว่าเขารักเลยตักเตือน แต่นี่มีญาติกี่คนก็พูดตักเตือนกันทุกคน จนรู้สึกเหมือนถูกทับถมมากกว่าว่าตักเตือน แล้วแม่ก็ชอบตี ตบหน้า มีช่วงนึงที่ทำอะไรผิดนิดหน่อยๆก็จะตบหน้า จะหาอะไรมาฟาด แล้วคือเค้าอายุ17 แล้วไง ยังโดนตี คืออะไร? โชคดีที่ตอนนี้น้อยลงกว่าเมื่อก่อน ครั้งล่าสุดที่โดนก็ประมาณปีที่แล้วปลายๆปี เค้านอนหลับกลางวัน แม่ก็ขึ้นมาแล้วก็เปิดประตูห้องเข้ามาตวาดใส่เค้าว่า "นอนอะไรนักหนา ห้ะ!! จะมากเกินไปแล้วนะ งานบ้านจะไม่ทำเลยรึไง!" อะไรประมาณนี้ คือ จิงๆแล้วแม่จะให้รีดผ้า เค้ามานอนกลางวันก่อน คิดว่าตื่นแล้วค่อยรีด ตอนเช้าก็ถูบ้านอะไรเรียบร้อยแล้วด้วย คิดว่าพักก่อนก็ได้ พอโดนตวาดอย่างนี้เค้าก็ไม่ยอมลุก ส่วนนึงมาจากเพราะว่าเค้ามีธิฐิ เคยบอกแม่ไปแล้วว่าอย่าตะคอก อย่าตวาด แม่ก็รับปากแล้วด้วย เค้าก็เลยไม่ลุก นอนต่อแม่มมม ทีนี้หลังจากนั้นประมาณ20นาที แม่ก็เปิดประตูเข้ามาอีก เดินไปหยิบเตารีด แล้วก็ใช้ปลั๊กเตารีดฟาดเค้า งงเลยสิ่คะ นอนให้โดนตีไปสี่ห้าทีก็ลุกขึ้นมามองหน้าแม่แล้วก็บอกว่า "เรื่องของหนู หนูจัดการเองได้!!" แล้วก็เดินออกไปเลย หลายคนอาจจะบอกว่า ก็รีดผ้าให้เสร็จแล้วค่อยนอนก็ได้นี่ แต่คือแบบ แค่ไม่รีดผ้าตามที่เค้าอยากให้รีด ในเวลาที่เค้าต้องการ ต้องตีขนาดนี้เลยหรอ เนี่ยไอเลขที่มันพิมพ์อยู่ตรงปลั๊กเตารีด ติดมากับขาเลย กลายเป็นได้แผลเป็นรูปเลขกับสัญลักษณ์ปลั๊กเตารีด ช้ำอีกต่างหาก เคยบอกเขาหลายทีแล้วว่าไม่ตะคอกได้มั้ย อย่าตวาดเลย เค้าก็รับปากหลายครั้ง แต่พอเวลาเขาโมโหแล้วเราไปเตือนก็จะโดนตอกกลับมาว่า "ก็กูนิสัยอย่างนี้ จะทำไม" คือเวลาที่โดนแม่พูดคำหยาบใส่ เจ็บยิ่งกว่าโดนเพื่อนทั้งห้องรุมด่าอีก เดี๋ยวนี้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กมีปัญหามาก ไม่อยากออกจากห้อง ไม่อยากเจอหน้าญาติ ไม่อยากคุย แล้วตอนนี้แม่ก็ไปทำงานที่ต่างจังหวัด เราก็ไม่อยากโทรไปหาแม่ รู้สึกสบายใจเวลาได้อยู่คนเดียว คือ...เหนื่อยมากตอนนี้ คิดว่าตัวเองอาจจะเป็นโรคจิตอ่อนๆเลยก็ได้ ตอนแรกอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น ปรึกษาแม่ได้ทุกเรื่องเวลามีปัญหาอะไร แต่พอโดนแม่วพูดบ่อยๆว่า "ถ้าไม่คิดว่ากูเป็นแม่ กูส่งเงินให้อย่างเดียวก็ได้" คือจะมีปัญหากันขนาดไหน มันก็ไม่จำเป็นต้องพูดขนาดนั้นป้ะ!? รู้ว่าประชด แต่คนฟังก็เจ็บเหมือนกันนะ พอโดนพูดอย่างนี้บ่อยเข้าก็ชินชา เดี๋ยวนี้เริ่มรู้สึกว่า เออ...ส่งเงินมาอย่างเดียวก็ได้ ไม่ต้องมีแล้วครอบครัวอบอุ่นอะไรนั่น ปัญญาอ่อนว่ะ รู้ว่าแม่ทำงานอยู่คนเดียวก็ต้องเครียด พอเครียดแม่ก็จะมาลงที่เค้า แต่โดนบ่อยๆเข้าก็ไม่ไหวนะ เค้าก็คนเหมือนกัน เป็นแม่แล้วไงอ่ะ ต้องตอบแทนบุญคุณขนาดอยากจะมาตบตีอะไรก็ได้ ทั้งๆที่เค้าไม่ได้ทำอะไรผิด แค่อยากระบายความเครียดเนี่ยนะ!! พอเครียดทำอะไรเค้าก็ผิดไปหมดอ่ะ แต่น้องเค้าไม่เคยโดนแม่ตบเลยสักครั้ง แม่คุยกับน้องดีกว่าคุยกับเค้ามาก เห็นแล้วมันเจ็บมาก เจ็บมากๆ อาจจะเป็นเพราะป้าเลี้ยงน้องมาตั้งแต่เด็กทำให้แม่ไม่สนิทกับน้องเท่าเค้า แต่ถ้าสนิทกับแม่แล้วโดนขนาดนี้ก็ไม่อยากจะสนิทแล้ว เดี่ยวนี้เค้าเริ่มห่างๆออกมาจากแม่แล้ว มีอะไรก็ไม่ค่อยปรึกษาแม่เท่าไหร่ ไม่ค่อยเล่าอะไรให้ฟัง คือญาติทางฝั่งพ่อเสียเกือบหมดแล้ว เหลือแต่ญาติห่างๆ ญาติทางฝั่งแม่รักน้องเค้ามาก แต่รู้สึกเหมือนไม่ค่อยจะรักเค้า คือเห็นความลำเอียงได้ชัดเจนอ่ะ น้องเค้าเถียงคอเป็นเอ็น ป้าบอกว่า "เออ มันเถียงมีเหตุผล เราไปว่ามันไม่ค่อยได้เลย" พอเค้าเถียงบ้าง ป้ากลับบอกว่า "เถียงคำไม่ตกฟาก ชาตินี้ก็ไม่มีใครที่ไหนเค้าเอาหรอก" โอเค!! ก็ไม่รู้สิ่นะ ทำอะไรก็ผิดหมดนั่นแหล่ะ เหนื่อย เครียดมาก อยากขอคำแนะนำว่า ควรจะทำยังไงดี อยากหาทางทำให้ตัวเองไม่เครียดไปมากกว่านี้ แค่นี้ก็รู้สึกว่าตัวเองใกล้จะโรคจิตพอแล้ว ควรจะผ่อนคลายยังไงดี ฝากวานเพื่อนๆชาวพันทิปช่วยแนะนำหน่อยค่ะ