ขอโทษด้วยนะครับสำหรับกระทู้นี้ ตอนนี้ผมคิดอะไรไม่ออกแล้ว มันสับสนมากผมไม่กล้าที่จะตัดสินใจอะไรเลยตอนนี้

เลยอยากจะขอคำปรึกษากับเพื่อนๆพี่ๆครับ ผมไม่สามารถปรึกษาคนไกล้ชิดได้เลยสำหรับปัณหานี้

ขอเล่าตั้งแต่แรกเลยนะครับ อาจจะยาวซักหน่อยขออภัยด้วยครับ

เมื่อประมาณ4ปีที่แล้วบ้านผมเกิดไฟไหม้ขึ้น สาเหตุที่ทราบก็คือเกิดจากเด็กวัยรุ่นทะเลาะกันจนเผาบ้านที่อยู่ข้างหลังบ้านผมจนเกิดไฟไหม้ครั้งใหญ่

เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้น้าสาวผมต้องกู้หนี้ยืนสินมาจำนวนมาก(และมีหนี้เก่าด้วย) แกยืมเงินนอกระบบมาถึง8เจ้าด้วยกัน แล้วต้องจ่ายเจ้าหนี้ถึงวันละ2000

ได้ไม่นานนัก น้าผมก็หนีไป การที่น้าผมหนีไปนั้นทำให้บ้านผมเกิดวิกฤติครั้งใหญ่ ป้าผมพี่ชายผมตาผมและน้าสาวอีกคนหนึ่งไม่สามารถออกจากบ้านได้

เจ้าหนี้ตามทวงเงินที่ร้านขายของไม่เว้นวัน บางคนขู่จะฆ่าบางขู่จะยึดร้าน ทำให้ผมซึงกำลังเป็นทหารอยู่ต้องหนีออกมาเพื่อดูแลร้าน

ซึ่งไม่มีใครสามารถดูแลได้ ผมแก้ปัญหาด้วยการจ่ายหนี้เจ้าแรงๆเท่านั้นนอกนั้นผมทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไป เพราะผมเด็กด้วยละมั้ง

เขาจึงไม่มาทวงเงินกับผม นับเป็นโชคดีไปผมอยู่ผมประคอบมาได้ถึง4ปี จนภาวะที่บ้านกลับมาเป็นปกติไม่มีเจ้าหนี้เงินอีกแล้ว

ทุกวันนี้ผมหาเงินเลี้ยงตา เลี้ยงป้า พี่ชายผมก็ต้องให้เงินเขาไปทำงานทุกวัน(เขาเป็นคนที่ไร้ความรับผิดชอบมาก)

ป้าผมเป็นคนที่ไม่สมประกอบ ตาแกเองก็แก่แล้ว ทำให้ค่าใช้จ่ายผมอยู่ที่วันๆหนึ่ง500-600โดยที่ไม่มีใครช่วยเลย

วันผมนั้นขายของได้วันๆหนึ่งไม่พอค่ากินค่าใช้ต้องไปกู้หนี้ยืมสินทุกครั้ง วันขายดีก็ต้องจ่ายหนี้จนหมดไม่เหลือทุกๆครั้งบางวันผมยังต้องอดข้าวซะเอง

นี่เป็นชีวิตของผมในปัจจุบัน ตัวผมไม่ได้คิดอะไรมาตลอด จนเมื่อปลายเดือนก่อนที่ผมไปเยื่ยมป้าเล็กผม

ป้าเล็กได้เล่าให้ผมฟังถึงเรื่องในอดีต เล่าถึงสาเหตุที่ตัวผมไม่มีพ่อแล้วโดนแม่ทิ้งไปและสาเหตุที่ครอบครัวผมไม่มีใครเอา

แกได้เล่ามาว่า ยายผมเป็นคนที่ขายลูกกินชอบเพราะแกมีลูกสาวเยอะแกจึงมักจะขายลูกสาวให้แต่งงานกับคนรวยๆ

เพื่อที่แกจะได้มีเงินเอาไปเล่นการพนันป้าเล็กผมเป็นอีกคนที่ถูกขายมา ตัวแม่ผมนั้นเป็นคนที่สวยมาก สวยที่สุดในบรรดาลูกสาวของท่าน

ยายผมหวังว่าจะแต่งกับคนรวยๆ แต่แม่กลับไปคบกับพ่อผม ซึ่งตอนนั้นแกเป็นเพียงเด็กวัยรุ่นจนๆ

ยายบีบแม่สาระพัด แม่จึงหนีตามพ่อไปสองคนแต่ไม่วายโดนตามหาจนเจอโดยณาติพี่น้อง ป้าเล่าว่าแม่ถูกยายจับแขวนไว้กับคาน

แล้วยายกับป้าใหญ่ลงมือเฆี่ยนแม่จนลายไปทั้งตัว พ่อผมโดนขู่ฆ่าจากลุงผมว่าให้เลิกยุ่งกับแม่ จนทางครอบครัวพ่อ

เองก็บังคับพ่อให้พ่อเลิกกับแม่(ไม่รู้ว่าพ่อรู้เปล่าว่าแม่มีเด็ก) แม่หนีไปหาป้าเล็กเพราะถ้ายายรู้จะโดนบังคับให้ทำแท้ง

จนคลอดผมออกมาแม่ก็หนีไป ในตอนยังเด็กนั้นมีคนบอกว่าแม่ไปขายตัวและติดยาคนที่ปล่อยข่าวพวกนี้ก็คือครอบครัวผมนั้นละ

ผมจึงโดนผู้ใหญ่รังเกียจในตอนเด็กๆ ไม่มีใครดูแลผมเลยนอกจากยาย ไม่รู้ว่ายายเคยทำอะไรไว้แต่ผมรักยายมาก

ยายเป็นเพียงคนเดียวในบ้านที่ดูแลและปกป้องผม ทั้งป้าทั้งตาและคนอื่นๆมองผมราวกับขยะตั้งแต่ยายเสียไปผมก็หาเลี้ยงตัวเองมาตลอด

ตั้งแต่อายุ13 ผมจบแค่ป.6เท่านั้น  นั้นคือเรื่องราวในอดีต ป้าผมเล่าให้ฟังเพราะไม่อยากให้ผมต้องมารับผิดชอบชีวิตคนพวกนี้

พวกเขาไม่ได้มีบุญคุณอะไรกับผมเลย  ตัวผมเกลียดแม่มาตลอด ได้ยินเรื่องแบบนี้ผมตกใจไม่น้อยเลยละครับ

ผมคิดว่าผมเข้มแข็งนะ แต่วันนั้นผมอดร้องไห้ไม่ได้จริงๆผมสงสารแม่มากครับ

ตั้งแต่วันที่ป้าเล่าให้ฟังผมก็สับสนมาตลอด ทั้งแม่ทั้งป้าอยากให้ผมปล่อยและกลับไปปลดทหารซะ จะเป็นอิสระซะที

จะได้มีอนาคต แต่ผมตัดใจทิ้งพวกเขาไปไม่ได้ถึงตอนนั้นพวกเขาจะเลวร้ายแต่ตอนนี้ที่ผมเห็นมีเพียงคนแก่กับคนไม่สมประกอบช่วยเหลือตัวเองไม่ได้

ถ้าผมทิ้งเขาไปใครจะมาดูแลละ แต่ถ้าอยู่แบบนี้ก็ไปก็ไม่มีอนาคต น้าผมก็หนีไปแล้ว พี่ชายผมมันพื่งพาไม่ได้วันที่น้าผมหนีไป

ผมจำได้ติดตาวันนั้นบ้านผมปิดไฟมืด ป้าผมนั่งร้องไห้อยู่คนเดียว ตาพยามเก็บขยะหาเงินมาช่วยเหลือลูกสาวตัวเอง พี่เลวๆของผมมันก็หนีไป

ไม่มาดูแลแม่มันเลย ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้ว มันสับสนไปหมดแล้ว ผมอยากมีอนาคต แต่ผมก็ทิ้งเขาไม่ได้

ผมควรจะทำไงดีครับ ผมจะบ้าตายอยู่แล้ว ขอคำปรึกษาหน่อยนะครับ ขอบคุณมากครับ