เยือนสวรรค์

๏ เมื่อนั้น ฝันเห็นเป็นนิมิต
เมืองศักดิ์สิทธิ์ฤทธิ์กล้ามหาสวรรค์
อำไพพร่างเพชรพร้อยเท่าร้อยพัน
ตระหง่านชั้นโชติช่วงสรวงนคร

๏ ห้วงนิทราราตรีทวีสุข
นอนเคล้าคลุกคลอชั้นบรรจถรณ์
ทั้งชื่นฉ่ำสำเนียงเสียงสุนทร
ยังอาวรณ์ย้อนถึงเพราะตรึงตรา

๏ ขึ้นบันไดไพศาลเทียมล้านชั้น
เลี่ยมสุวรรณสรรสร้างทางรฐา
ประดับพลอยร้อยทรรศรัตนา
นคราอารยะสุราลัย

๏ บานประตูฉลุลักษณ์สักเฉลา
วับวาวเงาเงื้อมงามตามวิสัย
สะท้อนเก็จเพชรนิลระรินใจ
สีสดใสใช้แก้วสุรกานต์

๏ เสียงไพเราะเพราะพริ้งดังเพริศแพร้ว
เสนาะแก้วกรรณสุขทุกสถาน
นิราศห้วงสรวงสวรรค์ชั้นวิมาน
จิตสำราญปานทิพย์ประเทืองทรวง