สวัสดีค่ะเพื่อนๆ เราชื่อฟาง วันนี้ขอมาเล่าประสบการณ์เฉียดผีที่ใกล้ที่สุดของตัวเองค่ะ
ก่อนอื่นฟางบอกก่อนเลยนะ ว่าฟางไม่เคยเห็นผี แต่ก็กลัวผีมากพอสมควร ถามว่ามีเซ้นส์มั้ย ก็พอมีอยู่บ้างแต่จะเป็นเรื่องลางสังหรณ์ ลางสังหรณ์ฟางแม่นมากๆ แม่นจนบางทีกลัวเอง ไว้ฟางจะเล่าให้ฟังในโอกาสหน้านะ แต่ถ้าประเภทได้ยินเสียงนู่นนี่ก็ไม่ค่อยเท่าไหร่ค่ะ มาเริ่มกันเลย...
ย้อนไปเมื่อประมาณกลางปี 2556 ปกติฟางจะทำงานอยู่ที่กรุงเทพ แต่ช่วงนั้นฟางต้องไปทำงานแทนรุ่นพี่อีกคนที่ลาคลอดที่โคราชเป็นเวลา 2 เดือน โชคดีที่ทางนั้นเตรียมที่พักไว้ให้เป็นลักษณะห้องพักคล้ายๆอพาร์ทเม้น 4 ชั้นอยู่ตรงข้ามกับตึกที่ทำงาน ซึ่งในครั้งนั้นมีคนที่ถูกส่งตัวไปทั้งหมดสองคน คือฟางกับ เจน(นามสมมติ)รุ่นน้องในที่ทำงาน และแน่นอนค่ะเราต้องเป็นรูมเมทกัน ห้องที่เราสองคนอยู่นั้นเป็นห้องเตียงคู่ เตียงของฟางจะอยู่ติดหน้าต่าง ส่วนของเจนจะอยู่ฝั่งติดประตู ห้องของเราอยู่ชั้น 4 ตรงข้ามห้องเราเป็นครัวที่ทุกคนในชั้นสามารถใช้ร่วมกันได้ ที่ทำงานเราจะหยุดทุกๆวันจันทร์ และจะมีรถตู้ไปส่งพนักงานที่กรุงเทพในเย็นวันอาทิตย์และรับกลับมาส่งโคราชในเย็นวันจันทร์ ซึ่งสัปดาห์นี้ก็เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา คือเจนจะกลับกทม.แต่จะนั่งรถโดยสารกลับมาเองประมาณตีหนึ่งตีสองของวันอังคาร แต่มันมีบางอย่างที่เปลี่ยนไป ...
เย็นวันอาทิตย์ เจนเก็บกระเป๋าเตรียมกลับกทม.อย่างเร่งรีบ เพราะไม่อยากให้รถตู้รอนาน ส่วนฟางก็เตรียมแพลนว่าจะไปเที่ยวไหนในวันหยุด ต่างคนต่างโบกมือบ๊ายบายแยกย้ายกันตามปกติ เย็นวันนั้นฟางไปออกกำลังกายที่บุ่งตาหลัว ซึ่งเป็นสวนสาธารณะขนาดใหญ่ของโคราช กลับมาก็เหนื่อยมากๆแล้ว หาไรทานนิดหน่อยแล้วอาบน้ำเตรียมนอน ฟางจำได้ว่าตอนนั้นแฮปปี้พอสมควร เพราะทั้งห้องเป็นของเรา 55555 เปิดเพลงดูหนังเสียงดังไม่ต้องเกรงใจใคร คืนแรกผ่านไปไวเหมือนโกหก ฟางใช้เวลาในวันหยุดซักผ้า รีดผ้า เก็บกวาดห้อง และออกกำลังกายตอนเย็น หมดซะละ วันหยุดชั้น อาบน้ำนอนตามปกติค่ะ ฟางเข้านอนประมาณสี่ทุ่ม และรู้สึกตัวตื่นอีกทีน่าจะประมาณตีสอง ... เจนกลับมาแล้ว เวลาเดิมเหมือนทุกสัปดาห์ที่เจนกลับมา ฟางนอนตะแคงหันหลังให้ประตู ไม่ใช่แค่กึ่งหลับกึ่งตื่น แต่ฟางตื่นเลย แค่ไม่ได้ลืมตาและพลิกตัวมาดู เสียงเจนไขกุญแจเข้าประตูห้อง แสงไฟจากห้องครัวสาดเข้ามาหน่อยๆก่อนที่เจนจะปิดประตูห้อง เจนไม่ได้เปิดไฟในห้อง คงเพราะเกรงใจที่อาจทำเราตื่น แต่ฟางตื่นอยู่แล้วไงแค่ไม่อยากพลิกตัวลุกขึ้นเพราะเดี๋ยวจะกลับไปหลับยาก เลยนอนอยู่เฉยๆ ฟางได้ยินเสียงเจนวางของไว้ที่เตียงเค้า เดินวนไปแถวๆตู้เสื้อผ้าหน้าห้องน้ำ เปิดไฟห้องน้ำ เปิดก๊อกน้ำซู่ซ่า ปิดไฟห้องน้ำและเดินมานอนที่เตียง ..
หลังจากที่เจนเดินวนไปมา วางของจัดการธุระอะไรของเค้าเสร็จ เจนก็นอนลงที่เตียงเงียบๆ หลายคนสงสัยทำไมฟางถึงรู้ ก็คนเป็นรูมเมทกัน ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน เราจะรู้ลักษณะการใช้ชีวิตของอีกฝ่าย อีกอย่างห้องมันก็ไม่ได้ใหญ่อะไรมาก ด้วยความเงียบทำให้ได้ยินเสียงต่างๆอย่างชัดเจน
ฟางผลอยหลับไปตอนไหนจำไม่ได้ แต่เสียงนาฬิกาปลุกที่น่ารำคาญดังขึ้นพร้อมแสงแดดแสบตา โอยยย เช้าวันทำงานอีกแล้วหรอเนี่ย เพลียมากๆเหมือนนอนไม่พอ หันไปหาเพื่อนร่วมอุดมการณ์ตื่นสายของเรา
อ่าววว .. เจนตื่นก่อนเราได้ยังไงเนี่ย หายไปไหนแล้วยัยน้องตัวแสบ ฟางตะโกนเรียก "เจนนน ... " ไร้เสียงตอบรับใดใด อืมมม ไปหาไรกินในครัวแน่เลย ฟางเดินไปเปิดประตูห้องพร้อมตะโกนเรียก กะว่าต้องเห็นเจนนั่งคุ้ยๆอะไรในตู้เย็นแน่นอน "เจนน.." ไม่อยู่แฮะ หายไปไหนของเค้า สงสัยแต่ไม่มากนักหรอก คงไปเดินหาไรกินแน่เลย (เจนกินเยอะมากกก...55555 แอบเม้าท์น้อง)
ฟางเข้าห้องมาอาบน้ำแต่งตัว เตรียมไปสแกนนิ้วเข้างานก่อน 08:00 น. แต่งตัวเสร็จเดินมาหยิบกระเป๋า หยิบมือถือดูไลน์ เฟสบุ๊คนู่นนี่
หืมมม... เจนไลน์มาหาตอนตีหนึ่งที่ผ่านมา
เจน : "เจ๊ฟางงงงง... ฝากลาหน่อยดิ รถ
จอดตลอดทางเลย คงไปไม่ทันเข้างาน..." ตึ่งงงง!!!!!!! ตึ่ง ตึง ตึง ตึ๊งงง
ประสบการณ์ที่ต้องสตั๊นไปหลายวิ "คืนนั้นชั้นนอนกับใคร.
ก่อนอื่นฟางบอกก่อนเลยนะ ว่าฟางไม่เคยเห็นผี แต่ก็กลัวผีมากพอสมควร ถามว่ามีเซ้นส์มั้ย ก็พอมีอยู่บ้างแต่จะเป็นเรื่องลางสังหรณ์ ลางสังหรณ์ฟางแม่นมากๆ แม่นจนบางทีกลัวเอง ไว้ฟางจะเล่าให้ฟังในโอกาสหน้านะ แต่ถ้าประเภทได้ยินเสียงนู่นนี่ก็ไม่ค่อยเท่าไหร่ค่ะ มาเริ่มกันเลย...
ย้อนไปเมื่อประมาณกลางปี 2556 ปกติฟางจะทำงานอยู่ที่กรุงเทพ แต่ช่วงนั้นฟางต้องไปทำงานแทนรุ่นพี่อีกคนที่ลาคลอดที่โคราชเป็นเวลา 2 เดือน โชคดีที่ทางนั้นเตรียมที่พักไว้ให้เป็นลักษณะห้องพักคล้ายๆอพาร์ทเม้น 4 ชั้นอยู่ตรงข้ามกับตึกที่ทำงาน ซึ่งในครั้งนั้นมีคนที่ถูกส่งตัวไปทั้งหมดสองคน คือฟางกับ เจน(นามสมมติ)รุ่นน้องในที่ทำงาน และแน่นอนค่ะเราต้องเป็นรูมเมทกัน ห้องที่เราสองคนอยู่นั้นเป็นห้องเตียงคู่ เตียงของฟางจะอยู่ติดหน้าต่าง ส่วนของเจนจะอยู่ฝั่งติดประตู ห้องของเราอยู่ชั้น 4 ตรงข้ามห้องเราเป็นครัวที่ทุกคนในชั้นสามารถใช้ร่วมกันได้ ที่ทำงานเราจะหยุดทุกๆวันจันทร์ และจะมีรถตู้ไปส่งพนักงานที่กรุงเทพในเย็นวันอาทิตย์และรับกลับมาส่งโคราชในเย็นวันจันทร์ ซึ่งสัปดาห์นี้ก็เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา คือเจนจะกลับกทม.แต่จะนั่งรถโดยสารกลับมาเองประมาณตีหนึ่งตีสองของวันอังคาร แต่มันมีบางอย่างที่เปลี่ยนไป ...
เย็นวันอาทิตย์ เจนเก็บกระเป๋าเตรียมกลับกทม.อย่างเร่งรีบ เพราะไม่อยากให้รถตู้รอนาน ส่วนฟางก็เตรียมแพลนว่าจะไปเที่ยวไหนในวันหยุด ต่างคนต่างโบกมือบ๊ายบายแยกย้ายกันตามปกติ เย็นวันนั้นฟางไปออกกำลังกายที่บุ่งตาหลัว ซึ่งเป็นสวนสาธารณะขนาดใหญ่ของโคราช กลับมาก็เหนื่อยมากๆแล้ว หาไรทานนิดหน่อยแล้วอาบน้ำเตรียมนอน ฟางจำได้ว่าตอนนั้นแฮปปี้พอสมควร เพราะทั้งห้องเป็นของเรา 55555 เปิดเพลงดูหนังเสียงดังไม่ต้องเกรงใจใคร คืนแรกผ่านไปไวเหมือนโกหก ฟางใช้เวลาในวันหยุดซักผ้า รีดผ้า เก็บกวาดห้อง และออกกำลังกายตอนเย็น หมดซะละ วันหยุดชั้น อาบน้ำนอนตามปกติค่ะ ฟางเข้านอนประมาณสี่ทุ่ม และรู้สึกตัวตื่นอีกทีน่าจะประมาณตีสอง ... เจนกลับมาแล้ว เวลาเดิมเหมือนทุกสัปดาห์ที่เจนกลับมา ฟางนอนตะแคงหันหลังให้ประตู ไม่ใช่แค่กึ่งหลับกึ่งตื่น แต่ฟางตื่นเลย แค่ไม่ได้ลืมตาและพลิกตัวมาดู เสียงเจนไขกุญแจเข้าประตูห้อง แสงไฟจากห้องครัวสาดเข้ามาหน่อยๆก่อนที่เจนจะปิดประตูห้อง เจนไม่ได้เปิดไฟในห้อง คงเพราะเกรงใจที่อาจทำเราตื่น แต่ฟางตื่นอยู่แล้วไงแค่ไม่อยากพลิกตัวลุกขึ้นเพราะเดี๋ยวจะกลับไปหลับยาก เลยนอนอยู่เฉยๆ ฟางได้ยินเสียงเจนวางของไว้ที่เตียงเค้า เดินวนไปแถวๆตู้เสื้อผ้าหน้าห้องน้ำ เปิดไฟห้องน้ำ เปิดก๊อกน้ำซู่ซ่า ปิดไฟห้องน้ำและเดินมานอนที่เตียง ..
หลังจากที่เจนเดินวนไปมา วางของจัดการธุระอะไรของเค้าเสร็จ เจนก็นอนลงที่เตียงเงียบๆ หลายคนสงสัยทำไมฟางถึงรู้ ก็คนเป็นรูมเมทกัน ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน เราจะรู้ลักษณะการใช้ชีวิตของอีกฝ่าย อีกอย่างห้องมันก็ไม่ได้ใหญ่อะไรมาก ด้วยความเงียบทำให้ได้ยินเสียงต่างๆอย่างชัดเจน
ฟางผลอยหลับไปตอนไหนจำไม่ได้ แต่เสียงนาฬิกาปลุกที่น่ารำคาญดังขึ้นพร้อมแสงแดดแสบตา โอยยย เช้าวันทำงานอีกแล้วหรอเนี่ย เพลียมากๆเหมือนนอนไม่พอ หันไปหาเพื่อนร่วมอุดมการณ์ตื่นสายของเรา
อ่าววว .. เจนตื่นก่อนเราได้ยังไงเนี่ย หายไปไหนแล้วยัยน้องตัวแสบ ฟางตะโกนเรียก "เจนนน ... " ไร้เสียงตอบรับใดใด อืมมม ไปหาไรกินในครัวแน่เลย ฟางเดินไปเปิดประตูห้องพร้อมตะโกนเรียก กะว่าต้องเห็นเจนนั่งคุ้ยๆอะไรในตู้เย็นแน่นอน "เจนน.." ไม่อยู่แฮะ หายไปไหนของเค้า สงสัยแต่ไม่มากนักหรอก คงไปเดินหาไรกินแน่เลย (เจนกินเยอะมากกก...55555 แอบเม้าท์น้อง)
ฟางเข้าห้องมาอาบน้ำแต่งตัว เตรียมไปสแกนนิ้วเข้างานก่อน 08:00 น. แต่งตัวเสร็จเดินมาหยิบกระเป๋า หยิบมือถือดูไลน์ เฟสบุ๊คนู่นนี่
หืมมม... เจนไลน์มาหาตอนตีหนึ่งที่ผ่านมา
เจน : "เจ๊ฟางงงงง... ฝากลาหน่อยดิ รถ